Són - 01.01.2011, Side 85

Són - 01.01.2011, Side 85
85RÍMNAMÁL um útgefandanna: „Vera kann að meíra sé hæft í þessu enn skyldi. Enn þegar höfundurinn segir, að vísur Íslendínga séu öldúngis andalausar, þá hefir hann líklega haft í huga sumt af kvæðunum í Skírni, eða þá eínhvurjar rímur.“24 Árið eftir, 1836, birtir Fjölnir greinina „Úr brjefi af Austfjörðum“ þar sem höfundur þess, Ólafur Indriðason, ritar um andlegt líf Íslendinga:25 Hinum andlega smekk er að sínu leíti líkt varið og hinum líkam- lega, og þegar hann venst til lángframa því sem er íllt, þá aflagast hann so, „að hinn frjálsi smekkur firirgirðist og froðan tekur að þikja góð“. Að þessu sje orðið sona varið hjá helzt til mörgum löndum okkar, sjáum við á því, hvurnig þeir taka allt nærri því með sömu þökkum. Rímnabagl vesælla leírskálda, t.a.m. Sig- urðar „Breíðfjorðs“ … – þetta er keípt eíns ljúflega, og miklu meír tíðkað, enn Paradísar-missir og Messía-ljóð … Það er alveg ljóst að Jónas Hallgrímsson í sínum fræga rímnadómi í Fjölni árið 1837 setur sig ekki upp á móti rímum sem kveðskapargrein. Það vill nefnilega gleymast að hann segir:26 „Eins og rímur (á Íslandi) eru kveðn ar, og hafa verið kveðnar allt að þessu, þá eru þær flestallar þjóðinni til minnkunar…“ Orðalagið „eins og rímur eru kveðnar …“ segir eingöngu til um að rímur séu á listrænum og fagurfræðilegum villigöt um. Síðar í ritdómnum skrifar Jónas eftirfarandi og sannar að honum er efst í huga að laga rímnagerð landsmanna að nýjum smekk og listrænum reglum:27 Það er ekkert vit í því að rímnaskáldin eigi að vera bundin við söguna. Þau eiga miklu fremur, þegar þörf gjörist, að breyta henni á marga vegu, búa til viðburði sjálfir og skapa hið innra líf þeirra manna, er sagan nefnir, til að koma sem bestri skipun á efnið og geta síðan leitt það í ljós í fagurlegri og algjörðri mynd, ella verða rímurnar tómar rímur en aldrei neitt listaverk. Það er einmitt eftirtektarvert að einmitt sama eða líkt orðalag er haft um sálmana. Í mjög jákvæðum dómi um Sálmabók frá 1886 segir í 24 Loðvík Kristján Müller (1835:37). 25 [Ólafur Indriðason] (1836:42). 26 Jónas Hallgrímsson (1989 I:356). 27 Jónas Hallgrímsson (1989 I:360).
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168

x

Són

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Són
https://timarit.is/publication/1139

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.