Són - 01.01.2011, Page 116

116 KRISTBJÖRG FREYDÍS STEINGRÍMSDÓTTIR
Hvíld
Langt í fjarskanum liggur ey
lukin af björtum draumasæ
strokin ylhlýjum anganblæ
áfram borið af léttum þey
þangað fullum seglum svífur
svefns míns fley.
Hugljúfi draumur heim þinn í
hefi ég löngum gleði sótt.
Lengdu nú svefn minn svarta nótt
syngdu mér vöggukvæði – því
vissulega verður sárt
að vakna á ný.
Haustvísa
Hausttíðin heilsar
með hríðum og snjó
sölnað er litfagurt lyngið á heiði
og laufið í mó.
Lengist hver stundin sem dapureyg dagsbirtan
dvelur í skugga.
Stráin fölna, fýkur í skjólin,
fennir á glugga.
Þjóðsaga
Við bæjardyrahelluna beislaðir þú jó
og bjóst að ríða úr garði
yfir landið haustkvöldið hulu sína dró
þú varst horfinn fyrr en varði.
Nú veit enginn hvers vegna þú fórst í þessa ferð,
slíkt fyrnist eins og gengur,
hvort hún var af samtíð þinni metin mikilsverð
man víst enginn lengur.