Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2008, Blaðsíða 14

14 FÖSTUDAGUR 16. MAÍ 2008
Helgarblað PV
TRAUSTI HAFSTEINSSON
bladamaður skrifar:
^ hefur verið mjög erfitt að glíma
við hana. Tilvera mín er öll eins
og opið sár og ég reyni að þrauka
hvern dag fyrir sig," segir Oddrún.
„Ég get nú eiginlega ekki lýst því
hvernig ég hef það. Sorginni er
erfitt að lýsa og þetta eru ansi stór
högg sem ég hef þurft að þola. Það
á enginn að þurfa að jarða börnin
sín, hvað þá fjögur þeirra, og það
er ekki hægt að ímynda sér hversu
sárt það er fyrr en maður upplifir
það sjálfur," segir Oddrún Valborg
Sigurðardóttir, áttræð húsmóð-
ir á Egilsstöðum, sem hefur þurft
að jarðsyngja 4 syni sína á lífsleið-
inni. Tvo þeirra missti hún með
nokkurra daga millibili í mars-
mánuði.
Oddrún hefur alls eignast níu
syni á lífsleiðinni og fimm þeirra
eru lifandi í dag. Hún missti næst-
elsta son sinn, Jónatan Klausen,
í bílslysi árið 1967. Annan son
missti hún árið 1958 við fæðingu
tvíbura en annar þeirra fæddist
andvana. Þriðji sonur Oddrún-
ar lést 22. mars 2008, Vilhjálmur
Rúnar Vilhjálmsson. Fjórði bróð-
irinn, Birgir Vilhjálmsson, lét lífið
viku síðar í vélsleðaslysi.
Síðastliðinn áratug hefur Od-
drún verið ekkja en hún missti
eiginmann sinn, Vilhjálm Frí-
mann Magnússon, 18. janúar árið
1998. Hann fékk heilablóðfall við
52 ára aldur og lá rúmfastur, lam-
aður og mállaus, í áratug.
í algjöru losti
Bræðurnir Birgir og Magnús
Már, sá tvíburabróðir sem lifði,
voru saman í hinni afdrifaríku
vélsleðaferð á Fjarðarheiði laug-
ardaginn 28. mars 2008. Báðir
voru þeir vanir snjósleðum, ekki
síst Birgir sem þótti afar fær snjó-
sleðamaður, en Birgir fór fram
af snjóhengju á sleða sínum, í
afar slæmu skyggni og éljagangi,
og lenti ofan í gili. Magnús, eldri
bróðir hans, þurfti í angist sinni
og veikri von um að Birgir héldi lífi
að leita eftir hjálp en þegar læknir
kom á staðinn var Birgir þegar lát-
inn. Hann var 48 ára og lætur eftir
sig eiginkonu og fjögur uppkom-
in böm.
Oddrún á mjög erfitt með að
rifja upp hinn örlagaríka dag og
bendir á að kvöldið fyrir slysið
hafi Birgir gengið frá Vilhjálmi,
yngri bróður sínum, í líkklæði og
komið honum í kistuna. „Daginn
eftir voru þeir báðir synir mínir í
líkhúsinu," segir Oddrún og brest-
ur í grát.
Opiðsár
„Þetta var grár og þungur dagur
þegar mér var tilkynnt um andlát
Birgis. Þá hafði annar yngri son-
ur minn, sá næstyngsti, dáið íyrir
nokkrum dögum og daginn áður
hafði Birgir séð um að koma bróð-
ur sínum af líkbörunum yfir í kist-
una. Síðan var Birgir látinn dag-
inn eftir," segir Oddrún titrandi
röddu og tekur hlé á máli sínu. Er
hún heldur áfram ræðir hún hina
miklu sorg sem hún hefur þurft að
glíma við á lífsleiðinni.
„Ég missti þarna tvo syni á
nokkrum dögum og það er skelfi-
leg upplifun. Þar af hef ég misst
tvo syni ofan í gil, Jónatan 14 ára
og svo Birgi á dögunum. Þeir eru
orðnir fjórir synirnir sem ég hef
þurft að fylgja til grafar og nú á ég
fimm syni eftir. Maðurinn minn
fór svo árið 1998 eftir erfið veik-
indi. Sorgin er ekki notaleg og það
Hjálpin brást
Oddrún segir mikinn fjölda
fólks, nærri átta hundruð manns,
hafa fylgt Birgi til grafar. Hún er
sár út í yfirvöld, lögreglu og lækna,
fyrir að hafa brugðist í aðstoðinni
þegar slysið varð. „Þeir voru tveir
bræðurnir saman þegar Birgir
fór en það var ekkert hugsað um
Magnús þegar þetta gerðist. Hann
þurfti sjálfur að koma sér í bæ-
inn og lögreglan skipti sér ekkert
af honum. Hann fékk síðan ekki
læknishjálp fyrr en eftir töluvert
langan tíma og þurfti sjálfúr, í al-
gjöru losti, að tilkynna mágkonu
sinni andlát bróður síns," seg-
ir Oddrún myrk í máli. Hún seg-
ir tengdadóttur sína, eiginkonu
Birgis, standa í erfiðleikum vegna
erfðamála sökum þess að þau
voru ekki gift.
„Kerfið er ómannúðlegt og
hreint og klárt rugl. Kona Birg-
is, tengdadóttir mín, berst núna
eins og hetja á meðan hún glfmir
við sorgina en hún er vanmáttug
gagnvart þessu kerfi. Það er eigin-
lega eins ómannúðlegt og hægt er
að hugsa sér."
„Ég reyni að muna
allar fallegu stund-
irnar til að geta hald-
ið áfram að lifa en ég
veit að þeir eru ekki
farnir langt frá mér.
Það styttist í þá stund
að ég hittiþá aftur
fyrir handan."
Hitti þá fyrir handan
Oddrún hélt upp á áttræðisaf-
mæli sitt í janúarmánuði síðast-
liðnum þar sem þeir bræður voru
allir samankomnir til að gleðjast.
Tveimur mánuðum síðar þurfd
hún að fylgja tveimur þeirra til graf-
ar. „Við höfðum öll glaðst saman á
afmælinu mínu og þessir sorgarat-
burðir gerðust síðan mjög skyndi-
lega. Sorgarferlið braust fyrst fram
í hreinni afneimn. Ég neitaði því
að þetta gæti verið að gerast og
það var rosalegt mál að takast á
við þetta. Þetta er að minnsta kosti
ekki létt," segir Oddrún.
Aðspurð segir Oddrún alla
syni sína vera og hafa verið prýð-
isdrengi upp til hópa. „Þeir voru
allir dugnaðarmenn og yndislegir
drengir. Birgir var ofsalega kröft-
ugur og mikill gleðigjafi. Hann
var mikill framkvæmdamaður og
hafði komið sér vel fyrir í h'finu
með sinni fjölskyldu. Bræðurnir
hafa líka misst mikið því þeir voru
þrír á svipuðum aldri og misstu
því góðan vin og félaga þegar
Birgir lést. Þar sé ég eftir góðum
dreng og það eru þeir allir strák-
arnir mínir," segir Oddrún.
„Ég er ekki komin yfir áfallið
og það verður sennilega seint, ef
nokkurn tímann, sem það verður.
En lífið heldur áfram. Ég reyni að
muna allar fallegu stundirnar til
að geta haldið áfram að lifa en ég
veit að þeir eru ekki farnir langt frá
mér. Það styttist í þá stund að ég
hitti þá aftur fyrir handan."
Lifið heldur áfram Oddrún
reynir að muna fallegu stundirnar
með sonum sínum fjórum sem
hún hefur misst á lífsleiðinni. Hún
á erfitt með að lýsa sorginni og
segir að enginn eigi að þurfa að
fylgja bömum sínum til grafar.