Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2008, Blaðsíða 32

Dagblaðið Vísir - DV - 18.05.2008, Blaðsíða 32
32 FÖSTUDAGUR 16. MA( 2008 HelgarblaS DV URLE Kolbrún Pálína Helgadóttir kíkti í heimsókn til Hrafns Gunnlaugssonar á Laugarnestangann og áttu þau þar skemmtilegt spjall um kvikmyndirnar, lífið og tilveruna. Hrafn vinnur nú i því að færa kvik- myndir sinar yfir á DVD-diska. „Markmiðið er að koma kvikmynd- unum mínum á DVD áður en ég kveð," segir Hrafn Gunnlaugsson, höfundur eins og hann kallar sig, en fvrsta kvikmynd Hrafns í fullri lengd, Oðal feðranna, er nú komin út á DVD. Aðspurður hvort hann sé á för- um segir hann hugsi. „Ætli maður sé ekki að kveðja sviðsljósið." Kvikmyndir Hrafns hafa allar ver- ið teknar upp á filmu og segir Hrafn þær eldast illa, molna og eyðileggjast á endanum. Með því að færa verk- in sín yfir á DVD er hann um leið að tryggja þeim lengra líf. Fannst ég skulda Úðal feðranna fjaliaði meðal annars um fólksfækkun í íslensk- um sveitum og þótti mjög bylting- arkennd. Miklar deilur urðu um myndina og skiptust fjölmiðlar og gagngrýnendur á heitum skoð- unum sínum. Myndin sýnir átak- anlega baráttu ungs drengs þegar hann reynir að flytjast til borgar- innar f þeim tilgangi að láta drauma sína rætast, en án árangurs. „Á árum áður gekk íslensk umræða út á það að það þyrfti að koma í veg fyrir flótta úr sveitunum og að það þyrfti að halda við byggð úti á landi. Var sveitin virkilega svona slæm, var hún eitthvert fangelsi? Lengi vel var þetta yrkisefni íslenskra skálda en í myndinni er þessu einmitt snúið við. Harmleikurinn var ekki sá að flytjast úr sveitinni. Harmleikurinn var sá að sitja fastur í sveitinni." Byggt á eigin reynslu Sagan er byggð á reynslu Hrafns sjálfs sem fór í sveit á hverju sumri sem barn og unglingur. „Á þessum árum varð ég vitni að sams konar hlutum og koma fram í myndinni, það er að segja að húsbóndinn var fallinn frá og móðirin neitaði að selja jörðina. Á hverju vori kom ég spræk- ur í sveitina og á hverju hausti fór ég aftur til borgarinnar til að ganga í skóla. í hvert skipti sem ég fór skildi ég unga fólkið eftir og upplifði ég mikla sorg fyrir vikið. Þessir krakkar höfðu ekki tækifæri til að láta drauma sína rætast og það hryggði mig mjög. Mér fannst ég lengi vel skulda þessu fólki að saga þess yrði sögð og ákvað því að láta af því verða. Aldrei hvarfl- aði það að mér að myndin myndi vekja þau viðbrögð sem hún gerði. Þetta var greinilega saga sem þurfti að segja." Ræktar álfa Á meðan ég spjalla við Hrafn röltum við í kringum ævintýralegt heimili hans við Laugarnestanga og fæ ég margt skemmtilegt að sjá og heyra. Hrafn hefur safnað ótrúlegu magni af grímum og listaverkum af öllum toga á ferðalögum sínum um heiminn. Einnig hefur hann hannað og búið til eitt og annað með eigin höndum sem gæti vel sómt sér á fín- ustu listasöfnum. Aðspurður hvort hann sé með söfnunaráráttu segir hann það fýlgja Hröfnunum. Mikið er af stóru og miklu grjóti í kringum húsið og segist Hrafn þar rækta álfa. Hann bendir mér stoltur á andlit álf- anna í steinunum og segir að sá sem ekki sjái þarna álfa hljóti að vera blindur. Inni á milli fallegra steina og listaverka má sjá lítinn kofa, rólu og barnadót af ýmsum toga sem er í eigu fjögurra ára sonar Hrafns. Segir Hrafn hann njóta sín afar vel í þessu umhverfi. „Honum líður vel héma," segir Hrafn. Hrafn hefur gert margar kvik- myndir í gegnum tíðina og marg- ar hverjar afar áhrifamiklar. Hann segist mjög sáttur þegar hann lít- ur yfir ferilinn. „Ég er reyndar með svona tvær myndir í kollinum sem enn eru ógerðar en það er ómögu- legt að segja hvort ég láti verða af því. Að gera kvikmynd er ekki lítið verk." Þegar Hrafn var ungur ætl- aði hann alltaf að verða rithöfund- ur en segist fljótt hafa áttað sig á því að kvikmyndir væru spennandi og áhrifamikill miðill til að segja sög- ur. Aðspurður hvort það kitli hann ekki að setjast við skriftir segir hann aldrei að vita hverju hann taki upp á í ellinni. Að lokum segist Hrafn vera sáttur við lífið og að markmið hans sé að deyja ekki úr leiðindum. kolbrun@dv.is
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.