Málfregnir - 01.12.1998, Síða 10

aðstæður en ef það verður viðmiðið í tal-
miðlamáli og viðurkennt sem eðlilegt eða
eins konar staðall yrði þess skammt að bíða
að alvarlegir brestir kæmu í samband rit-
máls og talmáls. Þessi fullyrðing mín grund-
vallast á þeirri skoðun að talmiðlamál sé eða
geti verið fyrirmynd fyrir almennt talmál á
sama hátt og ritmiðlamál getur, ásamt öðru
prentmáli, gegnt hlutverki fyrirmyndarinnar
eða staðalsins í ritmáli.
Lítum til samanburðar á að ef t.a.m. dag-
blöðin hættu að leiðrétta yfsilonvillur í að-
sendu efni eða hættu að breyta ég vill í ég
vil, þá væri þyngri róðurinn eða ógemingur
fyrir grunnskólakennara að halda slíku að
börnunum sem vönduðu málfari eða réttum
frágangi á rituðum texta.
Talmiðlarnir þurfa tæpast að hafa
áhyggjur af því að þeir skaði stafsetningar-
kennslu eða -kunnáttu en til þeirra friðar
heyrir skýr framburður, réttar beygingar og
setningar, að nota orð í réttri merkingu, fara
rétt með orðasambönd o.s.frv.; m.ö.o. skýrt
og vandað málfar. Þeir talmiðlar, sem vilja
vera trúir málstefnu Islendinga, geta ekki
leitt það hlutverk hjá sér að þeir geta verið
og em oft fyrirmynd. Starfsmenn talmiðla
mega hafa það hugfast að málfar þeirra við
hljóðnemann þarf ekki að endurspegla allt
málfar sem tíðkast í samfélaginu.
10