Fréttablaðið - 16.04.2016, Síða 25

auglýsingastofu, sem er búin að vera
úr tísku mjög lengi þótt þar sé allt
nýtt og flott, og biður fólkið um að
gera fyrir sig auglýsingu. Það grípur
um sig slík örvænting og friðleysi að
þau stökkva á verkefnið án þess að
vita hvað þau eiga að auglýsa. Svo spyr
einhver að því hvað eigi að auglýsa og
fær bara svarið: Hvaða dónaskapur er
þetta? Þetta snýst ekkert um hvað við
erum að auglýsa heldur hvernig við
auglýsum það. Það er svona soldið
farsinn í þessu. En ég held að fólk geti
lesið þetta verk mikið til út frá því sem
er í gangi í samfélaginu núna og það
finnst mér mjög skemmtilegt án þess
að hafa ætlað mér slíkt.“
Heima að tröstespísa
Tyrfingur segir að það sé óneitanlega
búið að vera undarlegt að horfa á
atganginn í stjórnmálunum að und-
anförnu og sem leikskáld hefur hann
þetta að segja: „Þetta er soldið eins
og að horfa á Ibsen-leikrit en maður
skilur ekki neitt. Ibsen á óskiljanlegu
tungumáli. Endalaust plott og vesen
og bitrar persónur. En ég verð að játa
að mér finnst þetta gaman því ég hef
alltaf gaman af sviðsetningu sama
hvar hún er og þó að fólk sviðsetji
sjálft sig þá þýðir það ekki endilega
að það sé að ljúga, því fólk setur sig
alltaf í karakter. En eins og ég horfi
á þetta þá finnst mér reyndar að
margir mættu kynna sér klassíkina
betur og þá gætu þeir orðið aðeins
betri í þessu. Það er eiginlega pín-
legast hvað þetta er vond svið-
setning og mikið melódrama. Við
óttuðumst aðeins að Auglýsing árs-
ins væri aðeins of mikil sýra en eftir
að hafa séð fréttir um fyrirhugaðar
geimferðir þessara snillinga þarna
þá hurfu þær áhyggjur eins og dögg
fyrir sólu.“
Þrátt fyrir velgengni Bláskjás,
síðasta verks Tyrfings, sem gekk
afskaplega vel þá segist hann ekki
finna fyrir mikilli pressu. „Kannski
bara vantar eitthvað í mig. Málið er
að það kemur enginn eins brjálæðis-
lega illa fram við mig og ég sjálfur. En
það er líka vel haldið utan um mig í
Borgarleikhúsinu og þar er skilning-
ur á því að leikskáld þurfa á ritstjórn
að halda eins og önnur skáld. En af
því að ferlið er erfitt þá brotna ég
saman oft á leiðinni, er bara heima
að tröstespísa og á rosalega bágt, því
þarna er ég svakalega dramatískur.
En annars er ég mjög góður í að fela
það enda loka ég mig bara af.
Þarf að vera soldið vondur
En þegar maður er búinn að fara í
gegnum langt átakaferli við að skrifa
þá gerir það líka að verkum að maður
er með leikrit í höndunum þegar
kemur að æfingatímabilinu. Þá þarf
ekki að vera að ráðast í einhverjar
björgunaraðgerðir. Ég er hræddur um
að í íslensku leikhúsi þyrftum við oft
að gefa okkur meiri tíma. Vegna þess
að þegar maður er að eiga við eitthvað
sem er svona gamalt í forminu þá eru
reglurnar margar og ef maður ætlar
að brjóta þessar reglur þá þarf maður
að vita hvað það er sem maður er að
brjóta. Átta sig á því á móti hverju
maður er að vinna. Ef þú ætlar ekki
að setja klæmax þá þarftu að setja
anti-klæmax.
Á Íslandi erum við leikhúslega svo
föst í klisjunni um að þetta snúist
um það að segja sögu. Þessi sögu-
dýrkun stendur okkur aðeins fyrir
þrifum. Það er kannski ljótt að segja
þetta en amatörar elska epík og það
er oft að þvælast fyrir fólki og þess
Ég var því roslega
feginn þegar Ég var
búinn að skila
skömminni og aumingja
leikararnir sátu uppi
með hana.
vegna set ég fyrirvara við þá sem
rumpa hlutunum af. Þú þarft frekar
að þræða þig í gegnum hlutina því
að jafnvel í aðeins einni senu þar
sem tvær manneskjur eru að tala
saman en fleiri í rýminu þá þarf líka
að skrifa og skilja hvað hinir eru að
hugsa. Að mörgu leyti er þetta því
bara handavinna eða eins og Bergur
leikstjóri hefur sagt þá er þetta níu-
tíu prósent handverk. Að skrifa leik-
rit er að skrifa marglaga texta en þá
þarf maður að gæta sín á því að fólk
er ekkert rosalega interessant fyrr en
það er komið upp að vegg. Sem höf-
undur þarf maður því að vera soldið
vondur við sínar persónur og ýta
þeim stöðugt nær brúninni, koma
þeim í klandur og gefa sér tíma til
þess að vinna sig til baka.
Æðislegt að ljúga
Ég verð að játa að ég mynda persónu-
legt samband við mínar persónur.
Ég var t.d. einn í Póllandi með þeim
í þrjár vikur og þetta er ekki góður
félagsskapur. Þannig að ég gerði
talsvert af því að hringja í mömmu,
hún vinnur á geðsviðinu, því þetta
er hættulegt fólk. Ég var því rosalega
feginn þegar ég var búinn að skila
skömminni og aumingja leikararnir
sátu uppi með hana. Þá breyttust líka
sumar persónurnar, t.d. kom ein út
úr skápnum og ég var auðvitað alveg
miður mín eins og allir feður, en það
var samt ekki mitt vandamál lengur.
Fyrsta rennslið reyndist svo auðvitað
vera alveg hræðilegt. Ég hugsaði bara
um að þetta væri sem sagt jarðarför-
in á mínum ferli. Svona lýkur þessu,
allt í góðu, þetta er búið að vera frá-
bært. En svo kom næsta rennsli og þá
byrjaði þetta að smella.
En ég valdi mér þetta hlutskipti að
skrifa leikrit svo ég get ekkert kvartað.
Ég held reyndar að það hafi gerst eitt-
hvað í uppeldi mínu sem orsakar
þetta. Mamma, sem hefur alltaf gert
mikið af því að lesa og svona, var svo
áhugasöm um manneskjur. Hún er
geðhjúkka og hefur alltaf spáð í það
hvernig fólk talar og annað slíkt þann-
ig að það var alltaf mikil umræða um
mannlega hegðun inni á heimilinu.
Ein af mínum fyrstu minningum
er frá því ég var svona fimm ára og
mamma spurði mig hvar ég hefði
verið. Þá horfði ég framan í hana og
sagði: „Ég var í sjoppunni.“ Ég var að
ljúga og hún leyfði mér það. Það var
æðisleg tilfinning. Rússið að ljúga ein-
hverju og komast upp með það er svo
geggjað. Ætli það hafi ekki verið rótin
að þessu, að finna hvað það er æðis-
legt að búa til veruleika sem hefur
aldrei átt sér stað. Það er dásamleg
tilfinning.“
Inntökupróf fara fram
laugardaginn 23. apríl 2016
Rafræn skráning á
www.listdans.is
Grunndeild, árgangar
2005 – 2007 klukkan 11:30,
árgangur 2004 og eldri fá
boð í prufutíma
Framhaldsdeild, árgangur
2000 og eldri koma í
inntökupróf klukkan 14
Tekið verður inná bæði
nútíma listdansbraut og
klassíska listdansbraut
Nám við Listdansskóla
Íslands er góður undir bún­
ingur fyrir frekara nám
og/eða atvinnumennsku.
Nemendur fá fjölmörg
tæki færi til að sýna á sýn­
ingum skólans sem og við
önnur tækifæri eins og með
Sinfóníuhljómsveit Íslands.
Myndirnar eru teknar á sýningum skólans
Ljósmyndari: Steve Lorenz
Skólaárið 2016 – 2017
Þekking
Reynsla
Fagmennska
Gæði
Úrvalskennarar í klassískum
og nútíma listdansi
Staður
Engjateigur 1
105 Reykjavík
Nánari upplýsingar
www.listdans.is
588 91 88
Stofnaður 1952
farsæl starfsemi í yfir 60 ár
h e l g i n ∙ F R É T T A B l A ð i ð 25l A U g A R D A g U R 1 6 . A p R í l 2 0 1 6
1
6
-0
4
-2
0
1
6
0
4
:0
9
F
B
1
2
0
s
_
P
0
9
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
9
6
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
2
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
2
5
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
9
1
9
-F
5
6
4
1
9
1
9
-F
4
2
8
1
9
1
9
-F
2
E
C
1
9
1
9
-F
1
B
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
8
B

F
B
1
2
0
s
_
1
5
_
4
_
2
0
1
6
C
M
Y
K