Fréttablaðið - 16.04.2016, Side 32

Fréttablaðið - 16.04.2016, Side 32
Átta daga fæðingarorlof Anita segir aðstæðurnar þannig óvenjulegar fyrir nýbakaðar mæður. Sjálf hafi hún snúið aftur til starfa aðeins átta dögum eftir fæðingu dótturinnar, sem fæddist í byrjun árs 2014. „Þá fór ég á fyrsta fundinn minn. Þau komu með mér og ég gaf henni í bílnum áður en ég stökk inn á fund. Stökk svo strax út að honum loknum og gaf aftur. Þetta var mikil samvinna fjölskyldunnar. Ég hefði alveg getað verið frá í fjóra mánuði en þá er ég bara ekki að vinna og þar með hægist á öllu, sem er erfitt þegar svo mikil orka og fjárfesting felst í samböndum sem maður hefur verið að þróa lengi við kvikmynda- gerðarmenn og framleiðendur. Að vera í sjónlínunni skiptir miklu máli. Ef maður hverfur í of langan tíma, hefur það áhrif. Ég er bara það sem ég legg í þetta. Ég vinn og skapa, en ef ég stoppa, þá stoppar allt.“ Anita segist geta lagt samnefnara hlutverka Hollywood-leikkonunnar og nýbökuðu móðurinnar að jöfnu við maraþonhlaup. „Ansi oft hef ég sett hana í rúmið og heill dagur lið- inn, stútfullur af verkefnum og mig langar bara að skríða upp í rúm. Horfa kannski aðeins á sjónvarpið. En þarf þess í stað að gíra mig upp, skella mér í glansgallann, greiða hárið nánast hálfvælandi yfir að þurfa að fara í partí eða á einhvern viðburð. Svona er þetta líf, bransinn er alltaf í gangi,“ útskýrir hún og skýtur að: „Á móti fær maður samt alls konar hlunnindi og tækifæri til að lenda í ýmsum aðstæðum. Ef ég mætti ráða, þá væri ég bara í vinnunni að skapa, á setti. Sleppa þessari hliðarvinnu sem partístandið er.“ Með reynslu kemur dýpt Blessunarlega stóð Anita ekki frammi fyrir því sem hún óttaðist einna helst í kjölfar meðgöngunnar og svo margar kynsystur hennar hafa upplifað; að hlutverkum fækkaði í kjölfar mömmu- titilsins. „Ég er að fá breytt hlutverk, en ekkert sérstaklega vegna þess að ég er mamma. Sú hræðsla var ekki raun- veruleg fyrir mig. Hlutverkin þróast og breytast eftir því sem maður eldist. Ég er auðvitað í allt öðrum hlut- verkum núna en þegar ég var 21 árs. Það er alltaf verið að skoða mann og horfa, ekki beint dæma, en rannsaka. Passar þessi í þennan heim, hvað gefur hún þessu hlutverki, hvaða ele- ment hefur hún til að færa þessu hlut- verki. Þess vegna er maður mikið að hugsa: Hvað er ég sem manneskja?“ útskýrir hún alvarleg. „Það að verða móðir gefur mér ákveðna reynslu sem þýðir að ég hef úr öðru að byggja en áður. Þannig er ákveðin kaldhæðni innan bransans, að eftir því sem leikkonur eldast verða þær betri og dýpri, hafa meira að gefa og segja. En á sama tíma verða færri hlutverk í boði fyrir þær. Það er stað- reynd. Og ekki er sami standard fyrir konur og karla í Hollywood. Sann- leikurinn er sá að fólk heldur, eða því finnst, karlmenn meira sexý þegar þeir eldast en konur. Ef við horfum bara á myndina Journey to The Cen- ter of The Earth þar sem ég var 24 ára gömul og lék á móti Brendan Fraiser, þá fertugum. Það þótti bara normalt samband. En ef þetta hefði verið á hinn veginn, hefði sagan verið perra- saga. Það er ruglað. Við erum of sam- dauna því sem við sjáum á skjánum.“ Það er pláss fyrir eldri konur „Þetta fer í taugarnar á manni en ég veit svo sem ekki hversu mikið maður á að pirra sig á þessu. Það eina sem hægt er að gera er að leggja sitt af mörkum við að þróa aðstæður. Koma með sögur sem fjalla meira um konur, en rosalega mikið af handritunum er skrifað af körlum, eldri körlum. Það er vel hægt að styðja við kvikmynda- gerðarkonur. Þegar þær eru komnar eða orðnar fleiri, verða fleiri sögur með dýpt í kvenmönnunum og þar af leiðandi opnast pláss fyrir eldri konur í kvikmyndum. En ég sé reyndar nýja kynslóð sjón- varpsefnis á Netflix, Amazon og þess- um nýju stöðvum sem eru að koma í staðinn fyrir þessar hefðbundnu sjónvarpsstöðvar, að þar er að eiga sér stað breyting í efninu. Einhver jákvæð þróun sem birtist til dæmis í House of Cards og Narcos. Þar eru alvöru karakterar með mikilli áferð. Mér finnst nú þegar fólk farið að venj- ast því. Ef maður ber saman Melrose Place og það sem er að gerast núna, sér maður þetta. Þetta er spennandi þróun fyrir mig og margar í þessum bransa. Það gefur okkur von um að hlutverk kvenna fari að breikka og dýpka. Maður sér að þarna eru öðru- vísi kvenrullur í boði, allt öðruvísi sögur á skjáum fólks en var fyrir tíu árum.“ Svefninn hreinn lúxus Anita segir svefnleysið í raun það erfiðasta við móðurhlutverkið að hennar mati og fái hún því kær- komna hvíld um þessar mundir á meðan á dvöl hennar hér á landi stendur. „Eftir að hafa ekki náð fleiri en þremur klukkustundum í sam- hangandi svefn í tvö ár var eðlilega það fyrsta sem ég hugsaði þegar ég kom inn á hótelherbergið mitt hérna: Ókei, ég ætla að sofa í sjö klukkutíma, samfleytt,“ segir hún og enn rennur á hana bráðsmitandi bros. Hún segist alsæl með að vera á landinu ein síns liðs. „Það er svo erfitt fyrir mig að að finna tíma til að gera eitthvað svona. Maður getur ekki verið lengur frá vinnu en í mesta lagi viku. Jólin eru einna helst sá tími sem bransinn sammælist um að taka fimm til sjö daga frí. En ef þú ert að fara í frí er það bara á þinn kostnað og getur haft sín áhrif.“ Anita gengst hæglega við getgátu blaðamanns um að hún sé alltaf í vinnunni. „ Já, eiginlega. Maður þarf að passa sig og reyna að taka tíma bara fyrir sig. En það er svolítið erfitt, sérstaklega í Los Angeles. Öll borgin er undirlögð kvikmyndaiðnaðinum. Ég er ekki nógu dugleg við að gefa mér þennan tíma. Bara það að vera hérna á Íslandi núna gerir það að verkum að ég finn hvernig súrefnið smýgur inn í frumurnar aftur.“ Anita segist þannig himinlifandi með að hafa náð að búa sér til afsökun fyrir Íslandsdvölinni og lætur næstum eins og hún sé ekki í vinnunni, sem hún er svo sannarlega. Á dögunum sendu þær Sólveig Eiríksdóttir frá sér bókina Mömmubitar, sem þær eru er að ýta úr vör um þessar mundir. Fullt starf að borða „Mig langaði að gera bók, sem er fersk, létt og skemmtileg. Mér fannst vanta svoleiðis. Það er nóg til af alls konar fræðingum á netinu þar sem alltaf er verið að hamra á því hvað allt sé hræði- legt og hvaða skelfilegu hlutir geti gerst. Allt er hættulegt. Mér fannst bara erfitt að borða og hugsa svona rosalega mikið um hvað ég átti að vera að borða yfir daginn til að ná öllum næringar- efnunum. Og þá ekki síst, hvað ég gæti borðað án þess að verða óglatt. Fyrir mér var þetta orðið fullt starf, ég eyddi öllum tímanum mínum í þetta. Ímyndunaraflið datt bókstaf- lega úr mér, fór í frí,“ segir Anita sem sat ekki með hendur í skauti heldur sá gat í markaði og þéttri tímatöflu. „En mér fannst þetta svo erfitt og ég þurfti mikið að hafa fyrir að finna út úr þessu. Ég er enginn harðstjóri með það sem ég set ofan í mig, mér finnst þetta bara allt snúast um fjölbreytni. Þannig er ég viss um að ég sé að fá nóg af mismunandi næringarefnum. Og þegar upp var staðið hafði ég bara heilmikið að gefa. Lausnir sem eru þess virði að setja í bók og til þess fallnar að hjálpa öðrum verðandi mæðrum. Þessi hugmynd kom bara til mín, ég hafði ekkert hugsað mér að gefa út bók. Auk þess sem ég þekkti Sollu ekki neitt, en fannst samt engin önnur koma til greina. Ég hef alltaf verið einlægur aðdáandi hennar og eldað mikið eftir uppskriftunum hennar á netinu. Mundi að pabbi hafði einhvern tíma hitt hana svo ég fékk hann til að senda henni póst og svo fór þetta að rúlla, tölvupóstur á milli og svo stukkum við í símann,“ segir hún uppveðruð. „Kreifingar“eru stórmál „Við vorum mikið í að finna lausnir fyrir konur með rosalega stórar bumbur þar sem barnið hefur ýtt maganum lengst út í horn svo hann verður pínulítill og þær geta eigin- lega ekkert borðað. Samt sársvangar. Það var mikið vandamál fyrir mig. Solla kom þá með töfralausnina, sér- legar næringarmúffur,“ segir Anita og blaðamaður spyr hvort hún hafi þó ekki villst af leið líkt og margar kyn- systur hennar í þeim hormónarússí- bana sem meðganga getur verið. „Ég fékk tvær aðal „kreifingar“. Kreifingar eru stórmál, ég reyndi ein- mitt að fá að nota orðið Kreifingur sem kaflaheiti í bókinni minni og kom því fyrir nefnd hjá Íslenskri orðabók, en þar var þvertekið fyrir það. Mér finnst orðin þörf eða sárþrá engan veginn ná yfir ástandið,“ segir hún og skellihlær duglega áður en hún heldur áfram: „Ég var sumsé með kreifing í fíkjur og svo ávexti. Við keyptum okkur hús þegar ég var ólétt og þar var fíkjutré í garðinum sem getur hafa spilað inn í. Svo var ég dálítið að vakna á nóttunni og varð að fá kornflex með mjólk. Auk þess hafði ég aldrei verið hrifin af smjöri eða rjóma, en varð sólgin í það og er enn. Þessar kreifingar eru ekkert kjaft- æði, þetta er líkaminn okkar að kalla á það sem vantar. Það verður að taka mark á þeim.“ Anita sver af sér að hafa alla tíð verið svona meðvituð um meinhollt mataræðið. „Nei, eiginlega ekki. Það var ekki fyrr en ég kláraði leiklistar- skólann og fór að vinna langa daga á settum. Þá erum við yfirleitt í tólf klukkustunda tökum og vissara er að vera agaður varðandi það sem þú borðar. Ég tamdi mér því nokkuð snemma að borða oft og lítið, enda þarf ég að hafa sterkan haus og jafna orku og úthald þarna. Svo ég tali ekki um útlitið. Þetta helst allt í hendur. Ég er þannig meðvituð vegna þess að ég virkilega þarf þess. Meðan ég var ófrísk fann ég allan tímann fyrir mikilli þreytu og þá hjálpaði nær- ingin mér gríðarlega og sjálfri líður mér hvergi betur en á setti svo það er býsna rökrétt að huga að þessu,“ svarar hún sannfærandi. Spurð hvort hún hyggist leggja fyrir sig frekari bókaskrif segir hún, fullkomlega samkvæm sjálfri sér, að hún viti ekkert um það enda sé rauður þráður í hennar lífi „að um leið og eitt- hvað er ákveðið gerist einfaldlega eitt- hvað allt annað.“ Anita er alsæl með að geta boðið öðrum verðandi mæðrum launsina sem hana vantaði á sínum tíma. FréttAblAðið/Ernir ↣ Ef Eg mætti ráða, þá væri ég bara í vinnunni að skapa, á sEtti. slEppa þEssari hliðarvinnu sEm partístandið Er. Aðalfundur FVFÍ 2016 verður haldinn að Borgartúni 22 þriðjudaginn 19. apríl nk. kl.19:00. Fundarefni: 1. Venjuleg aðalfundarstörf 2. Lagabreytingar 3. Önnur mál Veitingar að fundi loknum Ársreikningur félagsins mun liggja frammi á skrifstofu FVFÍ alla virka daga milli kl. 10-15 vikuna fyrir fund. Mætið vel og stundvíslega, Stjórnin. 1 6 . a p r í l 2 0 1 6 l a U G a r D a G U r32 h e l G i n ∙ F r É T T a B l a ð i ð 1 6 -0 4 -2 0 1 6 0 4 :0 8 F B 1 2 0 s _ P 1 0 4 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 8 9 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 1 7 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 3 2 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 1 9 1 9 -B 5 3 4 1 9 1 9 -B 3 F 8 1 9 1 9 -B 2 B C 1 9 1 9 -B 1 8 0 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 2 A F B 1 2 0 s _ 1 5 _ 4 _ 2 0 1 6 C M Y K
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Fréttablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.