Fréttablaðið - 16.04.2016, Qupperneq 104

Nám og ferill elíNar til þessa
Elín Hansdóttir lærði við Lista­
háskóla Íslands og Kunsthoch­
schule Weissensee í Berlín og lauk
MA­námi 2006. Hún hefur haldið
einkasýningar í Unisolo í Róm,
Listasafni Reykjavíkur, Galleríi i8
og KW Institute for Contemporary
Art í Berlín. Auk þess hefur hún
tekið þátt í þó nokkrum sam­
sýningum og má þar nefna Higher
Atlas á tvíæringnum í Marrakesh í
Marokkó 2012.
Elín býr og starfar bæði í Reykjavík
og Berlín.
Þetta eru allt ný verk,“ segir Elín Hansdóttir myndlistarmaður stödd í Ásmundarsafni við Sig­
tún í Reykjavík. Þar verður sýning
hennar Uppbrot opnuð klukkan 16 í
dag með skúlptúr, vídeói, málverkum,
ljósmyndum og prenti.
„Það var sýningarstjórinn Doro­
thée Kirkch sem bauð mér að vinna
inn í þetta rými og við höfum verið
í samstarfi síðan í haust. Við höfum
haft verk Ásmundar til hliðsjónar og
byrjuðum á að skoða hans vinnuað­
ferðir og lesa viðtöl við hann.“
En hvernig tengir Elín sína list
verkum Ásmundar, fyrir utan að
vera í húsinu hans? „Húsið er einmitt
útgangspunktur hjá okkur, byggingin
sjálf er listaverk út af fyrir sig. Ég vinn
ekki beint út frá verkum Ásmundar
en reyndi að setja mig inn í hans
hugarheim gagnvart myndlistinni,
því hann hafði mjög sterkar skoð­
anir á því hvert væri hlutverk hennar
og það voru framúrstefnulegar hug­
myndir á þeim tíma.“
Hvernig hafa þær elst? „Það hefur
í raun ekkert breyst. Ásmundur leit á
nútímalist sem verkfæri til að endur­
skoða samfélagið á hverjum tíma,
hreyfiafl til að brjóta upp þær fast­
mótuðu hugmyndir sem við höfum
um það hvernig hlutirnir eigi að
vera. Svo var Ásmundur Sveinsson
afskaplega heillandi karakter. Stór­
huga maður sem lét ekkert stoppa
sig. Bara það að hann skyldi árið 1943
fá þá flugu í höfuðið að byggja þetta
hús hér úti í móunum og hrinda því
í framkvæmd, það er afrek út af fyrir
sig. Hann smíðaði til dæmis vind­
myllu í garðinum og notaði orkuna
frá henni til að hræra steypuna í
húsið. Hendurnar hans eru einmitt á
plakatinu sem tilheyrir sýningunni og
þar sér maður hvað þær hafa mótað
margt. Þær segja sína sögu.“
Þínar eru ekki orðnar alveg eins
vinnulúnar. „Ekki alveg. Þær eiga
nokkur ár í það.“
Hendurnar hans Ásmundar hafa mótað margt
elín Hansdóttir myndlistarmaður opnar sýninguna Uppbrot í ásmundarsafni í dag. þar eru ný og fjölbreytt
verk sem hún vann eftir að hafa pælt í persónu og hugmyndum ásmundar sveinssonar myndhöggvara.
„Ásmundur leit á nútímalist sem verkfæri til að endurskoða samfélagið á hverjum tíma; hreyfiafl til að brjóta upp þær fastmótuðu hugmyndir sem við höfum um það
hvernig hlutirnir eigi að vera,“ segir Elín. Fréttablaðið/anton brink
TónlisT
Kammertónleikar
HHHHH
Verk eftir Peter Ablinger í flutningi
hans sjálfs auk Tinnu Þorsteinsdótt-
ur og Berglindar Maríu Tómasdóttur.
norðurljós í Hörpu
Miðvikudaginn 15. apríl
Ég held að ég hafi fyrst heyrt talandi
píanó þegar Sarah Palin kom fram á
sjónarsviðið. Einhver náungi hafði
skráð niður alla tónana sem mynd­
uðust þegar hún talaði og spilaði þá
á píanó. Þetta mátti heyra á YouTube.
Það var mjög fyndið.
Svipað var uppi á teningnum á tón­
leikum á Tectonics hátíðinni í Norð­
urljósum á fimmtudagskvöldið. Þar
var flutt verkið Voices and Piano eftir
Peter Ablinger. Í hátölurum mátti
heyra í nafntoguðum einstaklingum
á borð við Móður Teresu. Á meðan
lék Tinna Þorsteinsdóttir á píanó og
líkti eftir talinu. Hún gerði það sér­
lega vel. Meira að segja þegar Móðir
Teresa hló! Það eru ótrúlega margir
tónar sem talandi rödd framkallar,
og mikill hraði á þeim. Leikur Tinnu
var lipur og þægilega mjúkur, hann
féll prýðilega að því sem heyrðist úr
hátölurunum hverju sinni.
Ef einhver skyldi halda að Ablin­
ger hafi skrifað allt saman niður á
blað eins og tónskáld gerðu í gamla
daga, þá er það örugglega ekki þann­
ig. Í forritum eins og Ableton Live má
auðveldlega umbreyta hljóðupptöku
í svokallaða midi­skrá. Svo er hægt að
opna midi­skrána í nótnaskriftarfor­
ritinu Sibelius, sem breytir henni í
hefðbundnar nótur á svipstundu.
Sköpun tónlistarinnar var því ekk­
ert kraftaverk; galdurinn fólst fyrst
og fremst í flutningnum, sem Tinna
hafði fullkomlega á valdi sínu. Það var
hann sem gerði músíkina að því sem
hún var.
Öll tónlistin á tónleikunum var
eftir Ablinger, sem var nokkuð
áberandi á Tectonics í ár. Eftir að
Tinna hafði spilað gekk Berglind
María Tómasdóttir flautuleikari upp
á svið. Hún blés í flautuna og bjó til
suð í leiðinni, væntanlega með hjálp
míkrófóns. Þetta var stuttur gerning­
ur, aðeins nokkrir langir tónar sem
voru áferðarfallegir en skildu ekki
mikið eftir sig.
Mun áhugaverðara var síðasta
verkið, en þar kom tónskáldið sjálft
fram og settist við hljómborð. Hann
líkti eftir bresku ríkisútvarpsklukk­
unni, sem segir manni hvað klukkan
er, rétt eins og þegar hringt er í 155
hér á landi. Í bresku útgáfunni er
sagt „við þriðja tón verður klukkan
18.50 og 30 sekúndur“. Svo heyrast
þrír tónar. Þannig heldur það áfram.
Ablinger fór með þennan texta og lék
stutta hljóma undir eigin tali. Hann
sagði fólki hvað klukkan var á tíu
sekúndna fresti – í næstum hálftíma!
Nú mætti kalla gerninginn öllum
illum nöfnum, segja að hann hefði
verið tilgangslaus, langdreginn og
kjánalegur. En svo undarlega sem
það hljómar þá var hann það ekki.
Einhver sérstæð fegurð var í þessum
einföldu tónahendingum sem Ablin­
ger lék á hljómborðið. Sífelld endur­
tekningin skapaði andrúmsloft tíma­
leysis, þetta var eilífðin holdi klædd
– ef svo má að orði komast. Hún var
alls ekki svæfandi, þvert á móti var
maður furðulega mikið vakandi eftir
tónleikana. Það var eins og að taka
þátt í gjörhyglisæfingu, og fá beint
í æð það sem mystíkerinn Sigvaldi
Hjálmarsson kallaði „hið eldhvassa,
hárskarpa NÚ“. Óneitanlega er hægt
að gera margt vitlausara. Jónas Sen
niðursTAðA: Fíngerður, fimur
píanóleikur var skemmtilegur og
sífelld endurtekning var notalega
tímalaus.
Ég viNN ekki beiNt út frá verkUm ásmUNdar eN
reyNdi að setja mig iNN í HaNs HUgarHeim gagNvart
myNdlistiNNi, því HaNN Hafði mjög sterkar skoðaNir á því
Hvert væri HlUtverk HeNNar og það vorU mjög framúr-
stefNUlegar HUgmyNdir á þeim tíma.
Og píanóið hló og hló
Gunnþóra Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
Karlakór Kjalnesinga
óskar eftir söngstjóra
Í kórnum eru um 65 söngmenn og fara æfingar
fram í félagsheimilinu Fólkvangi á Kjalarnesi.
Leitað er eftir einstaklingi sem getur viðhaldið þeim
metnaðarfulla léttleika sem kórinn er hvað
þekktastur fyrir. Viðkomandi verður að spila á
píanó og þarf að geta hafið störf þann 5. september
næstkomandi.
Umsóknir þurfa að berast á netfangið, karlakor@
karlakor.is fyrir 5. maí. Frekari upplýsingar gefur
Andri formaður í síma 861 5874.
1 6 . A P r í l 2 0 1 6 l A u G A r D A G u r52 M e n n i n G ∙ F r É T T A B l A ð i ð
menning
1
6
-0
4
-2
0
1
6
0
4
:0
8
F
B
1
2
0
s
_
P
1
0
4
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
8
9
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
1
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
1
2
0
s
_
P
0
3
2
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
9
1
9
-B
5
3
4
1
9
1
9
-B
3
F
8
1
9
1
9
-B
2
B
C
1
9
1
9
-B
1
8
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
2
A

F
B
1
2
0
s
_
1
5
_
4
_
2
0
1
6
C
M
Y
K