Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.09.2007, Page 56
Ég legg fram slíka tillögu til þess að reyna að ná aftur einhverju af annar-
leika Krists innan nútímaguðfræði. Ef Kristur opinberar okkur sanna
mennsku, þá getum við ekki aðeins varpað fram okkar eigin myndum um
mennskuna yfir á Krist. Við þurfum að glíma við og afbyggja tungumálið
og hugtökin sem við notum til að tala um holdtekju Jesú Krists.17
Að dómi Ward sýnir holdtekja Krists - og sér í lagi hvernig hann getur
kennt okkur að vera manneskja — tengslin milli Krists og menningar. Ward
telur þessi tengsl koma fram hjá Niebuhr í lokaorðum Christ and Culture,
þar sem hann segir að kristið fólk þurfi að taka ákvarðanir sínar í trú á að
„heimur menningarinnar - verk manneskjunnar - eigi sér stað innan heims
náðarinnar - í ríki Guðs.“18
Konan með blóðlátin í túlkun kvennaguðfræðinnar
Til þess að bregðast við hugmyndum Ward um Rof-Krist sem rýfur ham
og heild sjálfsmyndar og líkama til að skapa nýjar flótta- og flæðilínur Guðs-
ríkisins skal nú rýnt nánar í söguna um konuna með blóðlátin í Mk. 5.
Sagan er að mörgu leyti óvenjuleg. Kraftaverkasögur eru að vísu algeng-
ar í guðspjöllunum og ekki óalgengt að Jesús snerti þau sem hann lækn-
ar, oft á náinn hátt. Jesús snertir tungur, leggur fingur inn í eyru og býr
til lækningasmyrsl úr hráka sínum. I öllum þessum guðspjallafrásögnum
er Jesús gerandinn, sá sem er veikur eða hrjáður þiggur lækninguna. í sög-
unni um konuna með blóðlátin er snertandinn hins vegar sá sem er snert-
ur. Kraftur er leystur frá Jesú og hann veit ekki af hverjum.
Söguna af konunni með blóðlátin er að finna í öllum samstofna guð-
spjöllunum, Mt 9.20-22, Mk. 5.25-34 og Lk 8.43-48. í öllum þremur
textabrotunum er sagan umlukt frásögninni af dóttur Jaírusar og í öllum
sögunum þremur kallar Jesús konuna dóttur, og konan með blóðlátin
laumast aftan að Jesú. Sögunum ber einnig öllum saman um lengd veik-
inda konunnar (12 ár) og um aldur dóttur Jaírusar sem einnig er 12 ár.
Þótt veikindi hennar séu ekki tilgreind er það tæpast tilviljun að hún er á
Graham Ward, „The Schizoid Christ,“ 90.
18 Niebuhr, Christ and Culture, 256.
54