Jökull - 01.12.1967, Qupperneq 82

dagsmorgni 28. júlí og sáum, að engin brevt-
ing var á veðurlaginu, ákváðum við að halda
skemmstu leið af jökli til Jökulheima.
Við ferðbjuggumst í skyndi, hfóðum sleðana
og gengum sem bezt frá húsinu. Kl. 10 var lagt
af stað vestur Grímsfjall, en ekki höfðum við
farið langt, er skyndilega birti til, og var sem
í vegg að sjá að baki okkur, en glóbjart í suður-
átt svo langt sem sást. Ventum við þá okkar
kvæði í kross og héldum niður Skeiðarárjökul
með stefnu á Færinestinda. Höfðum við tvo
menn á undan í línu fyrst í stað, en urðum
lítt varir við sprungur. Þannig var haldið áfram
lengi dags í ágætu færi og góðum byr. Um
klukkan sjö um kvöldið, er við vorum staddir
á móts við Þumal í Skaftafellsfjöllum, þraut
snjóinn með öllu, en við tók úfinn og þýfður
skriðjökull. Urðum við nú að leggja allt okkar
hafurtask á bakið, og var það þung byrði. Þó
hafðist þetta með þolinmæðinni, og náðum við
niður að Færinestindum um kl. 12.30 um nótt-
ina. I logni og blíðskaparveðri reistum við tjöld
okkar í síðasta sinn í ferðinni og vorum óðara
komnir í draumalandið.
Laugardagurinn 29. jtilí, níundi dagur okkar
á jöklinum, rann upp bjartur og fagur. Þessi
tjaldstaður okkar við Færinestinda er einn sá
stórbrotnasti, sem ég hef átt um ævina. Yfir
tjöldin gnæfðu tindarnir og sýndust vera að því
komnir að steypast fram yfir sig. I vestri og
suðri breiddi Skeiðarárjökull úr sér, en handan
hans gnæfðu Lómagnúpur og Eystrafjall. Þessi
morgunstund verður okkur ógleymanleg. Undir
hádegið var lagt upp í seinasta áfangann til
byggða. Ekki reyndist fært áfram niður jökul-
inn, og urðum við því að klöngrast utan í tind-
unum um klukkustundar ferð, og var sá spotti
allerfiður.
Að lokum tókst okkur að komast út á jökul-
inn allmiklu neðar, og var þar sléttara undir
fæti. Við dóluðum nú rólega niður með Jökul-
felli og komum af jökli við upptök Skeiðarár.
Var þá allmjög af mannskapnum dregið, og var
ákveðið að láta þar eftir allan farangurinn og
halda lausir að Skaftafelli í Oræfum. Þangað
komum við svo um áttalevtið að kveldi laugar-
dags. Þar gistum við um nóttina hjá Ragn-
ari bónda og frú hans, en daginn eftir var
farangurinn sóttur upp að jökii. Fór Þorsteinn
bóndi á Svínafelli við annan mann að nálgast
hann, og höfðu þeir þrjá hesta til áburðar.
Um kl. 6 vorum við mættir á flugvellinum
á Fagurhólsmýri, en þar beið Björn Pálsson
með flugvél sína, Dúfuna, og flutti hann okkur
fljótt og örugglega heim.
Leiðangursmenn við flug-
vél Björns Pálssonar á
Fagurhólsmýri.
Ljósm. Jón á Svínafelli.
316 JÖKULL 1 7. ÁR