Jökull - 01.12.1971, Blaðsíða 30

bróður sínum til hjálpar. Flóðið hafði borið
Friðfinn fulla 100 metra og var hann að miklu
leyti á kafi í fönninni, þó með fullri rneðvit-
und, en kvartaði um eymsli i fæti og öxl.
Annar hundurinn hafði rifið sig upp úr fönn-
inni, en hinn sást hvergi.
Reynir studdi bróður sinn niður á jafnslétt,
en hraðaði sér síðan heirn og sótti bíl til að
aka honum til bæjar, en það voru fáir kíló-
metrar.
Friðfinnur lá i rúminu fyrst eftir þetta áfall,
en hresstist skjótt. Hundsins var leitað allan
næsta dag án árangurs.
Viðbót við snjóflóðið í Barkárdal.
Viðtal við Friðfinn frá 11. desember. Frið-
finnur er þá enn rúmliggjandi.
Þeir voru staddir á svonefndum Skeiðum
fram undir Brattagili, Friðfinnur á neðri Skeið-
inni en Reynir á þeirri efri. Friðfinnur ætlaði
yfir gilið og fóru hundarnir á undan. Þá heyrði
hann livin, leit upp og sá snjóhengju springa
fram og koma brunandi niður gilið. Hann var
kominn það langt, að aftur varð ekki snúið.
Reyndi hann að fá sér góða fótfestu og standa
af sér flóðið með því að halla sér vel móti því.
Þetta dugði honum þó ekki. Þegar snjóskriðan
tók honum í axlir, missti hann fótanna og
færðist í kaf. Barst hann þannig með flaumn-
um röska 100 metra og niður í 50—60 rnetra
djúpt gilið, þar til flóðið stöðvaðist í dálitlu
hvarfi eða bolla neðarlega í gilinu og hrann-
aðist þar upp. Var hann þá með höfuðið og
aðra höndina upp úr dyngjunni. Reynir kom
honum fljótlega til hjálpar, en þá hafði hann
að mestu losað sig úr storkunni. Þá fór hann
að kenna eyrnsla og verkja, mest í öðrum fæt-
inum, en höfuðhögg hafði hann einnig fengið.
Þegar betur var að gætt, voru buxurnar allar
höggnar og rifnar, en hold sært og blóðrisa.
Hefði flóðið borið hann örlítið lengra, hefði
hann farið fram af klettastalli og niður í hyl-
djúpt klettagljúfur og þá varla sloppið lifandi.
Með hjálp Reynis komst hann niður á jafn-
slétt, en var ógangfær, og fór því Reynir, sótti
jeppa og ók honum heim.
Annar hundurinn, sem hét Kátur, krafsaði
sig hjálparlaust úr fönninni, en hinn hafði ekki
fundizt þrátt fyrir ítrekaða leit.
Friðfinnur var orðinn hinn hressasti og bjóst
við að fara að staulast á fótum næstu daga.
28 JÖKULL 21. ÁR
1961
Líklega hefur ekkert snjóflóð verið skráð
þetta ár.
1962
Engin skráð snjóflóð þetta ár.
1963
(Nr. 255. Snjóflóð í Óshlíð. Heimild: Morgun-
blaðið 13. febrúar 1963.)
Þann 11. og 12. febrúar hlóð niður snjó í
logni í Bolungarvik og varð Oshlíðarvegur ófær
vegna snjós og snjóflóða.
(Nr. 256. Snjóflóð i Oddsskarði. Heimild: Morg-
unblaðið 14. .maí 1963.)
Aðfaranótt sunnudagsins 12. maí var mikið
úrfelli á Austurlandi. Þá féll snjóskriða á Odds-
skarðsveginn milli Eskifjarðar og Norðfjarðar
og lokaði honum. Vegurinn mun þó fljótlega
hafa verið ruddur.
(Nr. 257. S?ijóflóð á Breiðadalsheiði. Heimild:
Tíminn 16. október 1963.)
Um hádegi þriðjudaginn 15. október rann
snjóflóð á jarðýtu, sem var að vinna í snjó-
göngum vestanvert við Breiðadalsheiði og færð-
ist ýtan að mestu í kaf. Ytustjórinn, Sigurður
Sveinsson, var í ýtunni og hafði efri liurð
hennar opna. Rann snjórinn inn í húsið og
sat hann klemmdur í því upp í brjóst og
mátti sig lítið hræra. Slökkti hann þegar á
ýtunni, en vegna þess að hún var heit, þiðnaði
snjórinn í húsinu fljótlega, svo að hann gat
skriðið út.
(Nr. 258. Snjóflóð á Siglufirði. Heimild: Morg-
unblaðið 28.-29. des. 1963; Tíminn 28. des.
1963.)
A annan jóladag, 26. des., árdegis, kom mikið
snjóflóð úr Strákum rétt utan við Hvanneyrar-
skál á Siglufirði. Fór það fyrst um' 400—500 m
vegalengd niður snarbratta brekku og mun
hafa verið 200—300 m breitt. Skall það fyrst á
húsið Hvanneyrarhlíð, gamalt, járnvarið timb-
urhús, ein hæð með risi og kvisti, er nú stóð
autt. Það stóð sér nokkru ofan við byggðina.
Þar bjó áður Karl Dúason, en undarfarin ár
hafði síldarleitin haft það til afnota.