Jökull - 01.12.1971, Síða 62

Undir Gríðarhorni 26. apríl 1970.
Ljósm. Pétur Þorleifsson.
lét vita um ferðir okkar. Er inn í skálann kom,
reyndist hann í bezta standi, en allmikið hrím-
aður. Áttum við þar ágæta nótt eftir ógleyman-
legan dag og hrósuðum happi yfir að þurfa
ekki að gista i tjöldum um nóttina, því að
frostið var mikið.
Næsti dagur, sunnudagurinn 26. apríl, rann
upp bjartur og fagur. Öll þoka var á bak og
burt og bjart yfir öllum jöklinum. Ekki var
laust við, að sumum þætti kuldalegt að skríða
úr hlýjum svefnpokunum, enda kom í 1 jós, að
frostið utan dyra var hvorki meira né minna
en 24 gráður. Urn tíuleytið var haldið á lausum
sleðunum niður í Grímsvötn og var þar ægi-
fagurt um að litast. Höfðum við um tveggja
stunda viðdvöl niðri á sléttunni, tókum mynd-
ir, dyttuðum að sleðunum og sitthvað fleira.
Um hádegisbilið var allur hópurinn kominn
heim í skála aftur, og var nú tekið til óspilltra
málanna að ferðbúast. Laust eftir kl. 1 brunaði
hópurinn úr lilaði, áleiðis eftir gömlu slóðinni
í átt til Jökulheima. Var þá að dimma að með
þoku og skafrenningi og var æði kuldalegt um
að litast. Allvel tókst þó að fylgja gömlu slóð-
inni, en er niður fyrir Háubungu kom, var
sem hún þurrkaðist skyndilega út. Var þá grip-
ið til áttavitans og ekið eftir honum alla leið
niður undir jökulrönd, en þar komurn við
snögglega út úr þokunni. Framundan blasti við
Nýjafell við jökulröndina, svo að stefnan gat
ekki nákvæmari verið. Er til Jökulheima kom,
voru þar fyrir 5 menn á tveim snjósleðum.
Það voru félagar úr Elugbjörgunarsveitinni á
Hellu. Höfðu þeir farið frá Vatnsfelli við Þóris-
vatn daginn áður, ekið yfir vatnið endilangt
og alla leið norður í Jökuldal við Tungnafells-
jökul, þar sem þeir höfðu náttstað i húsi Ferða-
félagsins. Á sunnudaginn héldu þeir ferðinni
áfram úr Jökuldal og óku upp undir Hamar
og suður með öllum jökli alla leið til Jökul-
lieima, og er þetta óraleið. Skönnnu eftir komu
okkar til Jökulheima óku þeir úr hlaði, og eru
þar með úr sögunni.
Við fórum okkur í engu óðslega, dvöklum
góða stund í gamla skálanum, hituðum kaffi
og hvíldum okkur undir síðasta áfangann til
bílanna. Um sjöleytið var svo lagt af stað
áleiðis að Þóristindi. Gekk sú ferð mjög að ósk-
um og komum við til bílanna um tíuleytið um
kvöldið. Þar hittum við fyrir flokk manna, er
unnu þar að borunum, og buðu þeir öllum
hópnum í mat og kaffi í búðum sínum, er voru
þar skammt frá, og var það vel þegin hressing.
Um miðnættið var svo lagt upp í síðasta áfang-
ann til Reykjavíkur, en þangað komum við kl.
4 um nóttina.
Reynsla okkar af snjósleðunum í þessari ferð
var frábærlega góð, og teljum við ekkert því
til fyrirstöðu, að ferðast á þeim um hálendi og
jökla, eins og raunar þessar tvær ferðir sönn-
uðu. Menn verða aðeins að gæta þess, að veðr-
áttan á landi hér er ekkert lamb að leika sér
við. Þessi tæki eru það hraðskreið, að á skömm-
um tíma er maður kominn langt úr byggð, en
þau geta bilað, eins og öll mannanna verk, og
hvar stendur maður þá, ef veður spillist? Þess
vegna ættu menn aldrei að fara langferðir nema
margir saman, minnst 4 sleðar og ekki fleiri
en 2 menn á hverjum. Það er ófyrirgefanlegur
glannaskapur að þeysa tugi kílómetra úr byggð
án tjalds, svefnpoka og annars viðleguútbún-
aðar. í Alaska og víðar verða tugir manna úti
árlega, er þannig' haga sér. Þess vegna vil ég
eindregið ráðleggja mönnum að fara aldrei í
langferðir á snjósleðum án tjalds, svefnpoka,
vindsængur og nægs matar. Einnig er nauðsyn-
lega að talstöð sé með. Þetta útheimtir það, að
hver snjósleði verður að hafa sinn dragsleða
undir farangur. Einnig þurfa allir þátttakendur
að hafa skíði og ekki má gleyma að taka með
nauðsynlegustu verkfæri og varahluti.
60 JÖKULL 21. ÁR