Dagblaðið Vísir - DV - 16.12.2014, Blaðsíða 9

Fréttir 9Vikublað 16.–18. desember 2014
Ver jólunum líklega í kVennaathVarfinu
ofbeldi og fíkniefnaneyslu n Beitir fjárkúgun – vill fá peninga eða bíl n Gallað kerfi
Afdrifarík Spánarferð
Fjölskyldan fór til Spánar síðast-
liðið sumar í þrjár vikur. Vinkona
Rósu dvaldi hjá þeim hálft tímabil-
ið ásamt barni. Rósa segir manninn
hafa verið undir áhrifum áfengis
allt fríið og ofbeldið hafi sömuleiðis
ágerst. Versta atvikið hafi átt sér stað
fyrir framan öll börnin. „Ég var að
koma niður tröppurnar sem liggja
inn í eldhús þar sem hann stóð
við ísskápinn og var að fylla á pela
dóttur okkar. Ég sagði að ég vildi
ekki að hann svæfði hana því hann
var blindfullur. Ég stóð örugglega
í fimmtu tröppu og stóð í vegi fyrir
honum svo hann færi ekki upp að
svæfa. Þá greip hann í öxlina á mér
og henti mér niður tröppurnar. Ég
lenti á eldhússkápunum og höggið
var svo mikið að ég skelltist til baka
og lenti á eldhússkápunum hinum
megin í eldhúsinu. Öll börnin og
vinkona mín urðu vitni að þessu. Ég
mun aldrei gleyma öskrum barna
minna. Þau voru nístandi,“ segir
Rósa.
Gat ekki hringt í neyðarlínuna
Drykkjan hélt áfram í flugvélinni á
leiðinni heim og að sögn Rósu var
það fyrsta sem maðurinn gerði við
komuna til Íslands var að kaupa sér
kippu af bjór í Fríhöfninni. Þegar
heim var komið vildi Rósa byrja á því
að ganga frá farangrinum og ryksuga
gólfin, því þau eiga ketti. „Hann vildi
hins vegar að ég færi að svæfa börn-
in. Þegar ég sagðist ætla að byrja á
því að ryksuga byrjaði hann að ýta
mér af fullum krafti upp að veggn-
um aftur og aftur. Börnin byrjuðu að
öskra og hann hélt áfram að öskra
á mig. Sagði að þetta væru börnin
mín og ég þyrfti að svæfa þau. Ég
hljóp inn í eldhús, tók bjórinn sem
hann hafði keypt í Fríhöfninni og
sagðist ætla að fleygja honum niður
af svölunum. Þá varð hann reiður,
hljóp á eftir mér og hrinti mér á fast
svalahurðina. Hurðin stóð opin og
ég lenti með vörina á henni. Þegar
hugsa um þetta núna heyri ég öskr-
in í börnunum mínum. Mér hefði
aldrei dottið í hug að það kæmi jafn
mikið blóð við það að skera vörina
á sér með þessum hætti. Ég datt á
gólfið og það myndaðist strax pollur
af blóði á gólfinu. Þegar ég stóð upp
hélt áfram að fossast blóð á bolinn
minn,“ segir Rósa.
Hún segist næst hafa náð í börn-
in sín, hlaupið með þau inn á bað-
herbergi og læst hurðinni. „Ég grét
svo mikið og skalf að ég gat ekki gert
mig skiljanlega þegar ég hringdi
í neyðarlínuna. Þannig að tíu ára
dóttir mín tók af mér símann, út-
skýrði hvað hafði gerst og gaf upp
heimilisfangið okkar. Lögreglan var
komin innan nokkurra mínútna,
hún var mjög fljót á svæðið og það
voru örugglega sex lögregluþjónar
sem komu. En hann var farinn.“
Tilkynnti um mannrán
Enn og aftur var Rósu bent á að leita
til Kvennaathvarfsins. Í þetta skipti
voru greinileg ummerki um ofbeldi,
börnin hennar höfðu orðið vitni að
því og Rósa vildi að maðurinn yrði
handtekinn. „Mér var sagt, sem fyrr,
að þeir gætu haldið honum í sólar-
hring en þar sem hann væri með
lögheimili þarna gæti hann komið
aftur að þeim tíma liðnum. Þeir
bentu mér á að skipta um læsingar
en ég vissi að þar sem hann væri
skráður til heimilis þarna gæti hann
alltaf beðið lásasmið um að hleypa
sér inn. Hver er þá tilgangurinn?“
spyr Rósa.
Daginn eftir þetta atvik fór Rósa
í viðskiptaferð til Bandaríkjanna en
hafði hins vegar ekki sagt mannin-
um frá ferðinni. „Ég vissi að hann
yrði reiður,“ útskýrir hún. „Hann
hefur alltaf verið mjög afbrýði-
samur vegna vinnunnar minnar. Ég
vinn aðallega með karlmönnum og
ef ég minntist á einhvern þeirra of
oft þá sakaði hann mig um að vera
að sofa hjá þeim. Í eitt skiptið sendi
hann skilaboð úr símanum mínum
til manns sem ég vinn með klukkan
þrjú að nóttu og spurði hvort hann
vildi ríða, bara til að sjá hvaða við-
brögð ég fengi.“
Rósa segist ekki hafa getað hugs-
að sér að skilja dóttur sína eftir hjá
manninum og tók hana því með
sér í viðskiptaferðina. „Ég breytti
ferðalaginu svo ég gæti beðið fjöl-
skylduna mína hitta mig á flugvell-
inum og þau gættu dóttur minnar á
meðan ég vann. Þau litu eftir henni
í nokkra daga og svo fór ég aftur til
þeirra og varði nokkrum dögum
með fjölskyldunni minni. Í millitíð-
inni hafði hann hringt í lögregluna
og tilkynnt mig fyrir mannrán.“
Beitir fjárkúgunum
Í haust fékk Rósa loksins nóg og sleit
sambandinu. Hún bað manninn að
flytja út en hann sagðist ekki eiga
neina peninga. Hann neitar að flytja
út og hefur, frá því sambandinu
lauk, reynt að beita hana fjárkúgun.
„Virði íbúðarinnar hefur hækkað frá
því ég keypti hana á sínum tíma og
segist hann eiga tilkall til helmings
þeirrar upphæðar. Hann mun því
ekki flytja út fyrr en ég gef honum
þrjár milljónir krónur. Hann sagð-
ist sætta sig við að fá bílinn minn.
Hann vill sem sagt að ég gefi hon-
um bílinn minn og haldi áfram að
borga af láninu í fjögur ár. Þegar
ég fæ bónusinn minn í vinnunni í
febrúar þá vill hann að ég gefi hon-
um hann. Hann hefur einnig skrif-
að mér reikning fyrir þá vinnu sem
hann lagði í íbúðina en hann málaði
hana og lagði parketið. Sjálfur hefur
hann ekki borgað neina reikninga í
meira en ár,“ segir Rósa.
Viðurkennir brot sín
Maðurinn neitaði því að flytja úr
íbúðinni þrátt fyrir að Rósa væri
búin að slíta sambandinu. Í október
síðastliðnum kom hann heim
klukkan hálf fimm að nóttu með
annan mann með í för. Mennirnir,
sem báðir voru í annarlegu ástandi,
voru með mikil læti og vöktu í sífellu
tæplega tveggja ára dóttur þeirra
sem svaf inni í herbergi með Rósu.
Í stað þess að hringja á lögregluna,
sem gat einungis fjarlægt mann-
inn af heimilinu í einn sólarhring,
kveikti Rósa á upptöku í síman-
um sínum og setti hann upp í hillu
þegar mennirnir fóru út að reykja.
DV hefur upptökuna undir hönd-
um en á henni má heyra manninn
viðurkenna að hafa hrint Rósu nið-
ur tröppurnar á Spáni, hann viður-
kennir að neyti kókaíns og spítts, og
að hann sé alkóhólisti.
Rósa var loksins komin með
sönnunargagn fyrir ofbeldinu og
áfengis- og fíkniefnavandanum.
Það næsta sem hún gerði var því að
skipuleggja brottför sína af heim-
ilinu sínu. Eins og margoft hefur
komið fram var eini valkostur henn-
ar að leita á Kvennaathvarfið. Þann
þriðja nóvember síðastliðinn flutti
Rósa út. Á meðan maðurinn var í
vinnunni kom fyrrverandi eigin-
maður hennar ásamt nokkrum
vinnufélögum og hjálpaði henni
að flytja. „Ég tók allt út sem ég gat,“
segir hún. „Innan fjögurra klukku-
stunda hafði ég nánast tæmt íbúð-
ina. Ég tók allt út sem ég vissi að
hann gæti selt. Ég tók líka það sem
við höfðum keypt okkur saman því
ég vissi að hann yrði brátt uppi-
skroppa með peninga og þyrfti pen-
inga til þess að kaupa sér áfengi og
eiturlyf. Ég vildi ekki að hann gæti
selt neitt. Ég setti allt í geymslu og
flutti á Kvennaathvarfið. Sama kvöld
tilkynnti hann mig til félagsmála-
yfirvalda.“
Óánægð með barna-
verndarnefnd
Rósa fékk ekki viðtal við barna-
verndarnefnd fyrr en 26. nóvember
síðastliðinn, rúmum þremur vikum
eftir að hún flutti á Kvennaathvarf-
ið. Viðtalið var hins vegar ekki vegna
kvartana Rósu yfir ofbeldi og fíkni-
vanda barnsföður hennar, heldur
vegna tilkynningar hans um andlegt
ójafnvægi Rósu. „Ég var örugglega
með hundrað blaðsíður af skjölum
með mér, smáskilaboð frá honum,
myndir sem ég hafði tekið þegar
lögreglan kom eftir hann hafði hent
mér á hurðina, dómskjölin hans,
skjöl frá því hann var í meðferð og
skjáskot af Facebook-samtölum
hans við dópsala sem var að rukka
hann. Ég sagði þeim að hann hefði
síðast handtekinn verið fyrir vörslu
á fíkniefnum í apríl á þessu ári og að
hann væri að bíða eftir að afplána
dóm. Það mikilvægasta sem ég lét
hana hafa, að mínu mati, var afrit
af upptökunni þar sem hann viður-
kennir ofbeldið og eiturlyfjavand-
ann,“ segir Rósa, en þess má geta
að DV hefur þessi sömu gögn und-
ir höndum.
Þetta var 26. nóvember en
enn hefur enginn hjá barna-
verndarnefnd gefið sér tíma til að
hlusta á upptökuna. Rósa hefur
hringt nokkrum sinnum og athug-
að hvar málið er statt, en fær ætíð
þau svör að ekki hafi gefist tími til að
athuga málið. Þá var hún spurð síð-
asta föstudag hvort hún myndi sam-
þykkja heimavitjanir, en hún hef-
ur nú búið í Kvennaathvarfinu í sex
vikur.
„Ég vil að dóttir mín sé tekin
frá honum – núna. Ég lét konuna
hjá barnaverndarnefnd hafa fulla
möppu af skjölum ásamt upp-
tökunni og taldi mig vera að veita
henni nægar sannanir til að yfir-
völd myndu grípa inn í og svipta
hann forræði yfir dóttur okkar,“ seg-
ir Rósa. Hún segist hafa spurt hvað
þyrfti til þess að barnið yrði tek-
ið af heimilinu og fengið þau svör
að það væri yfirleitt ekki gert nema
að beiðni lögreglu. Daginn eftir að
Rósa fór í viðtalið til barnaverndar-
yfirvalda lagði hún inn kæru til lög-
reglu vegna ofbeldisins sem hún
hefur mátt þola af hendi mannsins.
Honum hefur ekki enn verið birt
kæran.
Gallað kerfi
Rósa er óánægð með afgreiðslu
barnaverndaryfirvalda og segist
mæta þar fordómum fyrir það að
vera innflytjandi. „Það fyrsta sem ég
var spurð að var hvort ég hefði at-
vinnu,“ útskýrir hún. „Þegar ég hafði
útskýrt hvað ég geri virtist hún mjög
hissa og spurði hvort ég hefði há-
skólagráðu. Ég svaraði því játandi.
Þá spurði hún mig hvort ég ætti
sjálf íbúðina og eftir að ég játaði því
spurði hún mig sérstaklega út í það
hvort þetta væri ekki félagsleg íbúð.
Það eru allir í kringum mig í áfalli
yfir getuleysi barnaverndaryfir-
valda. Ég er bókstaflega að grátbiðja
þau um að gera eitthvað til þess að
hjálpa barninu mínu, en þau segja
að það sé mitt hlutverk. Ég get ekki
verndað hana fyrir honum. Kerfið er
augljóslega gallað. Ég bý á Kvenna-
athvarfinu og mun líklegast verja
jólunum þar. Á meðan býr hann
ókeypis í íbúðinni minni og hef-
ur rétt til þess að hitta dóttur okkar
hvenær sem hann vill.“ n
Býr í Kvennaathvarfinu
Ofbeldismaðurinn býr frítt á
heimili konunnar, en hún varð að
flytja í Kvennaathvarfið.
Mynd SiGTryGGur Ari
„Ég get ekki
verndað hana fyrir
honum.