Skólavarðan - 01.12.2008, Blaðsíða 14

14
SKÓLAVARÐAN 7.TBL. 8. ÁRG. 2008
Pandóru, sem seinna breyttist í Deep Jimi
and the Zep Creams. En þar sem okkur fannst
ekki koma til greina að gerast grúppíur,
það var ekki kúl, þá ákváðum við að stofna
okkar eigin hljómsveit. Þannig slógum við
þrjár flugur í einu höggi: Fengum athygli,
strákarnir birtust og við gátum hneykslað,
sem var ekki sísti bónusinn. Það var svo Þóra
Kristín Ásgeirsdóttir blaðamaður og systir
Estherar hljómsveitarmeðlims sem fann
nafnið Kolrassa krókríðandi í þjóðsögum
Jóns Árnasonar og stakk upp á því við okkur.
Það var eins og kviknaði á sextíu watta peru
í kollinum á mér við að heyra þetta, ég féll
strax fyrir því og hinar stelpurnar líka.‟
Stelpurnar í Kolkrössu gerðu sér lítið
fyrir og unnu Músíktilraunir árið 1992, þá
tæpra sautján ára. Þær náðu talsverðum
vinsældum hérlendis og seinna breyttu
þær nafni sveitarinnar í Bellatrix, fóru til
Bretlands og túruðu um alla Evrópu við góðan
orðstír. Þetta var skemmtilegur tími að sögn
Elízu en hún bjó alls sjö ár í Bretlandi og er
enn með annan fótinn í landinu, fyrst sem
söngnemandi í óperustúdíói Sigríðar Ellu og
síðar sem hljómlistarmaður. Þótt hún búin á
Íslandi núorðið spilar hún enn ytra en núna
„á klúbbum, frekar en búllum“ eins og hún
orðar það. Elíza er á listamannalaunum
út desember og hefur verið að semja og
taka upp auk þess að spila með Arndísi
Hreiðarsdóttur píanóleikara í London. „Nú
síðast á Slaughtered Lamb,“ segir Elíza,
„mjög sérstakur staður, crazy teppi á gólfinu,
sixtís stólar og borð, þetta var svona eins og
að labba inn í Austin Powers mynd.“
Kolrassan er þarna ennþá
Elíza var aðaltextahöfundur Kolrössu og
Bellatrix en segist ekki vera mikil orðakona
þrátt fyrir textagerðina og mikinn bók-
lestur í uppeldinu. Mamma hennar, Eygló
Þorsteinsdóttir, hélt bókum að dótturinni
en Eygló varð bráðkvödd á jóladag fyrir
tveimur árum, einungis fimmtíu og fimm
ára að aldri. „Mamma rak bókabúðina
Nesbók í Keflavík,‟ segir Elíza „og það var
mjög gott að alast upp í bókabúð. Mamma
var mikill lestrarhestur, hún elskaði orð og
systkini mín hafa erft þetta frá henni. Ég er
meira í litum og tónum, sé myndir þegar
ég heyri tónlist og tengi þetta allt saman.
Mamma kynnti mig fyrir ljóðum sem ég
nota til að fá góðar hugmyndir í textagerð
og til að efla mig í málinu og læra fleiri orð.
Ég var alltaf hrifin af Steini Steinarr þegar
ég var yngri og Gunnar Dal og Jón úr Vör
voru líka í uppáhaldi. Ég les ennþá ljóð og
finnst alltaf gaman að fá ljóðabækur að gjöf.
Þegar ég var yngri notaði ég mikið það sem
var nærtækast í textagerðina, semsagt mína
eigin reynslu, og svo var líka alltaf einhver
kynjapólitík í textunum. Núna eru textarnir
innhverfari. En þó að ég hafi róast er alltaf
einhver þráður í mér sem togar mig í áttina
að því sem er öðruvísi. Ég er alltaf til í að
taka séns og mér finnst það gefa lífinu lit
að gera ekki alltaf það sama. Það er engin
spurning að Kolrassan er þarna ennþá.‟
Tónlist raunverulega fyrir alla og áhersla á
sköpunarþáttinn
Elíza lærði söng í Söngskóla Reykjavíkur
og fór í framhaldi af því til Sigríðar Ellu í
London sem fyrr er getið. Eftir að hún kom
heim benti mamma hennar henni á nýtt
kennararéttindanám í Listaháskóla Íslands.
„Ég fór í þetta nám og það var æðislegt,‟
segir Elíza. „Þarna voru frábærir kennarar,
Sigfríður Björnsdóttir, Kristín Valsdóttir og
fleiri. Við vorum hvött til að hugsa öðruvísi
og nálgast viðfangsefnin úr ýmsum áttum.
Ég áttaði mig á því hversu upplifun mín af
tónlist er mótuð af tónlistaruppeldinu sem
ég fékk og fannst sérstaklega athyglisvert
hvað hægt er að kenna tónlist á margan
hátt. Það sem ég hef mestan áhuga á er
gildi þess að ná til allra. Við verðum að ná
til allra! Ég vil líka að lögð sé meiri áhersla
á kennslu í að hlusta og njóta tónlistar,
ekki bara að spila. Mér finnst áhugavert
að tengja listgreinar meira saman í skólum
en nú er gert og svo vil ég auðvitað auka
mjög vægi listgreina í skólastarfi, ég held
að það sé töluvert gert í leikskólum en svo
minnkar þetta mikið í grunnskólum og að ég
tali ekki um í framhaldsskólum. Listnám er
gott fyrir hugann og eykur skapandi hugsun.
Listin gagnast okkur reyndar vel í öllu, hún
auðveldar okkur að sjá hlutina frá mörgum
sjónarhornum, eykur vellíðan og gerir
okkur glöð. Við þurfum að efla tengslanet
listgreinakennara, það er brýnt að fá meira
flæði á milli kennara, og í tónlistarkennslu í
grunnskólum vil ég að meiri áhersla sé lögð
á sköpunarþáttinn.
YouTube og tónlist nemenda
„Það vekur áhuga minn hversu hægt er að
koma að kennslu á marga og ólíka vegu
eins og ég sagði áðan,“ heldur Elíza áfram.
„Þegar ég útskrifaðist sem kennari langaði
mig að prófa ýmislegt sem ég hafði kynnst
eða dottið í hug í skólanum. Ég réð mig því
til Brúarskóla af því þar gat ég unnið með
Skólarnir:
Tjarnarsel
Myllubakkaskóli
Holtaskóli
Fjölbrautaskóli Suðurlands
Söngskólinn í Reykjavík
Óperustúdíó Sigríðar Ellu Magnúsdóttur
Listaháskóli Íslands
Hljómsveitirnar:
Kolrassa Krókríðandi
Ótukt
Bellatrix
Skandinavia
Ég vann til dæmis með kvikmyndir og kvikmyndatónlist
og notaði YouTube mikið þar sem maður gat byrjað
á sögulegum staðreyndum og farið svo beint í að
hlusta og og horfa á tónlistina í framhaldi af því,
nemendur tengdu strax við það.
KENNARAvIÐTALIÐ