Skólavarðan - 01.04.2009, Qupperneq 9

ATvINNUöRYGGI KENNARA – HEILL NEMENDA
9
SKÓLAVARÐAN 3.TBL. 9. ÁRG. 2009
ekki heldur. Eigum við að sjá um þetta ein?
Skólastjórum er sums staðar uppálagt að
virkja kennara í að finna sparnaðarleiðir. En
þessi virkjun fellur ekki undir hugmyndina
aukið lýðræði frekar en aðrar slíkar. Hrunið
var ekki kennurum að kenna og þeir hafa
nóg að gera við að mennta nemendur og
annast um þá.
AÐ VIRÐA FRIÐARSKyLDu Á GILDISTÍMA
KJARASAMNINGA
Á sameiginlegum fundi stjórnar og kjararáðs
KÍ þann 17. apríl sl. voru ræddar tilraunir
vinnuveitenda til að lækka laun starfsfólks í
skólum.
Fundarmenn lýstu yfir áhyggjum sínum af
því að fólki væri í einhverjum tilfellum stillt
upp við vegg og þvingað til að samþykkja
lækkun dagvinnulauna. Í þessu sambandi er
mikilvægt að hafa í huga að frjálsir samn-
ingar um launaskerðingu gegn samsvarandi
minnkun vinnuskyldu eru í samræmi við
lög og venjur og eru því á ábyrgð hvers
launamanns og vinnuveitenda hans. Allar
þvingandi aðgerðir af hendi vinnuveitenda
sem fela í sér skerðingu á taxtalaunum
með því að minnka stöðuhlutfall eða þvinga
fólk í launalaust leyfi eru að mati KÍ brot
á friðarskyldu og því um lögbrot að ræða.
Kennarasamband Íslands væntir þess að
vinnuveitendur virði þessi sjónarmið nú sem
endranær.
EF Þú ERT TRyGGÐuR, FÆRÐu ÞAÐ BÆTT?
Segjum að kennari hafi verið beðinn um að taka
sér launalaust leyfi í einn dag. Hann vill leggja
sitt af mörkum til sparnaðar í kreppunni og
samþykkir þetta.
Það viðrar vel þennan dag og kennarinn
fer upp í fjall á skíði. Hann er svo óheppinn
að slasa sig alvarlega og lendir í örorku.
Kennarinn er 35 ára og á lítinn rétt en hann
er í A-deild í lífeyrissjóðnum og fengi að
öðru jöfnu framreiknaða örorku til 65 ára
aldurs, semsagt í 30 ár. En af því að hann
var í launalausu leyfi daginn sem slysið
átti sér stað þá fær hann ekkert. En bíðum
við, slasaði kennarinn var ekki einn á ferð.
Með honum í för var samstarfsmaður hans
sem er talsvert eldri og borgar í B-deild
sjóðsins. Sá eldri lendir líka í slysinu og svo
hörmulega vill til að hann deyr. Hann lætur
eftir sig maka. Hann á 64% rétt í sjóðnum
og samkvæmt reglum fær maki helming
þeirra réttinda, eða 32%. Auk þess fá makar
ávallt 20% þannig að heildargreiðslur nema
í þessu tilviki 52% af launum hins látna. En
þar sem hann var í launalausu leyfi er þetta
fjarri lagi. Eftirlifandi maki fær ekki tuttugu
prósentin heldur einungis helming áunna
réttarins, þ.e. 32%. Heyrst hafa þær raddir
að auðvitað myndu vinnuveitendur koma
siðlega fram við þessar aðstæður og bæta
ekkjunni eða ekklinum tuttugu prósentin. En
sagan sýnir okkur því miður að það er ekki
svo. Síðasta dæmið er um kennara sem þurfti
að fara í nokkurra ára þrautagöngu og sækja
rétt sinn fyrir dómstólum eftir að nemandi
hafði valdið honum örorku. Sveitarfélagið
hafnaði því að það væri bótaskylt og komst
á endanum upp með það. Kennarinn mátti
þola óhróður á bloggsíðum fyrir að leita
réttar síns. Við skulum varast „gylliboð“ um
launalaus leyfi. Við skulum fara varlega í að
vera auðtrúa þegar siðsemi atvinnurekenda
er annars vegar. Það er hyggilegast að hafa
allt á hreinu.
Dæmisaga frá EJ
SAMTöK KENNARA Í BJöRGuNARAÐ-
GERÐuM
Á nýlegum trúnaðarráðsfundi reykvískra
kennara var, eins og víða, rætt um niður-
skurðarhugmyndir vinnuveitenda. Þorgerður
Laufey Diðriksdóttir stjórnaði fundinum og
sagði blaðamanni frá umræðuefninu. „Á
fundinum sagði ég frá upplýsingum sem
komið hafa fram í umfjöllun borgarstjóra
um starfsöryggi kennara í Reykjavík. Eitt af
þremur meginmarkmiðum borgarstjóra í
upphafi hruns var að standa vörð um störfin.
Á borgarstjórnarfundi 6. apríl sl. kom í fyrsta
skipti fram skilgreining á því um hvaða störf
átti að standa vörð og í máli borgarstjóra
enn fremur að hægt yrði að standa vörð um
störf fastráðinna starfsmanna borgarinnar.
Þá var sagt að ekki yrði hægt að verja
störf leiðbeinenda í grunnskólum næsta
skólaár en þeir eru ráðnir til eins árs í einu
á undanþágu frá menntamálaráðuneyti.
Einnig kom fram að kennarar sem væru í
leyfi og hygðust koma aftur til starfa væru
í um sextíu stöðum. Ragnar Þorsteinsson
fræðslustjóri taldi að um 120 kennarar
væru lausráðnir við reykvíska grunnskóla
skólaárið 2008-2009 og ekki hægt að gera
ráð fyrir því að þeir ættu vísa stöðu næsta
skólaár. FG fór þá að skoða nánar ákvæði
sem kom inn í kjarasamninginn síðast-
liðið vor. Félagið benti á að samkvæmt því
fengju allir kennarar, sem hefðu ráðið sig til
grunnskóla árið 2008, fastráðningu fjórum
mánuðum eftir að þeir hæfu störf nema í
þeim undantekningartilvikum þegar þeir
væru ráðnir beint og skýrt í forföllum fyrir
aðra. Þetta gildir auðvitað á öllu landinu.
Tala Ragnars reyndist því úr lausu lofti gripin
þegar upp var staðið og um langtum færri
kennara er að ræða. Formaður FG brást
strax við og sendi í samráði við lögfræðing
KÍ út bréf til allra grunnskólakennara á
landinu þar sem fram kemur að telji kennari
sig fastráðinn á þeim forsendum sem kjara-
samningurinn byggist á þá undirritar hann
bréfið og lýsir því þar með yfir. Skömmu
eftir að trúnaðarráðsfundurinn var haldinn
ítrekaði borgarstjóri Reykjavíkur svo á fundi
fyrri viljayfirlýsingu um að segja ekki upp
fastráðnum starfsmönnum borgarinnar. Það
Kennarastéttin er vakin og sofin yfir velferð nemenda og
hana vantar sárlega talsmenn víðar í samfélaginu. Hvar
voru þeir í aðdraganda kosninga?