Frón - 01.01.1943, Side 15

Stofnun Félags íslenzkra stúdenta
9
þá og síðar að ganga reglulega á Gymnastikinstitut Rasmussens,
sem þá var á Jakob Dannefærdsvej, og hélzt það alllengi. Líka
komum við á boltaleikum á sumrum á Nörrefælled, og á eftir
fórum við í sjó á Helgolandi, sem þá var sunnan til á Strand-
veginum. 6. apríl held ég fyrirlestur um L ú k í a n. 25. apríl eru
svo samþykktar áskoranir til Alþingis um lagaskólann og
íslenzkar kennslubækur. 4. maí heldur Finnur Jóns-
son fyrirlestur um Heimskringluhandrit. Ég var á Is-
landi það sumar, en ég sé að 22. júní hefur verið haldið samsæti
á Bellevue til að minnast hins endurreista Alþingis, sem þá átti
50 ára afmæli, og 23. júlí halda stúdentar samsæti til að kveðja
hinn nýorðna rektor Latínuskólans Dr. Björn M. Ölsen, sem hafði
dvalið þá um hríð í Danmörku, og um leið voru þeir kvaddir
Sigurður Sivertsen (síðar prófessor) og Sigurður Hjörleifsson
(Kvaran), sem þá höfðu lokið embættisprófi og ætluðu heim.
28. sept. er rætt um ölmusur skólapilta og náms-
styrki stúdenta. 2. nóv. segir Porsteinn Erlingsson frá
rannsóknum sínum á íslandi um sumarið, — hann
hafði verið að rannsaka rústirnar í Pjórsárdal. 1. desember
heldur Porvaldur Thoroddsen fyrirlestur um síðustu rann-
sóknarferð sína á íslandi. Á eftir var púnsdrykkja
og mikill gleðskapur.
Árið 1896 byrjar á því að 4. jan. hefur Finnur Jónsson
umræður um ferðir íslenzkra stúdenta til há-
skóla á Norðurlöndum. Umræðurnar urðu óvenjulega
snarpar. Aðalmótmælandi Finns var Dr. Jón Þorkelsson, sem
mjög kröftuglega mælti með stofnun háskóla á íslandi. 2. febrúar
var haldinn aðalfundur. Knútur Zimsen, þá stud. polyt., síðar
borgarstjóri í Reykjavík, var nú kosinn formaður, ég skrifari, og
ég hygg að Helgi Jónsson hafi haldið áfram sem gjaldkeri. Á
þessum fundi hélt ég fyrirlestur um A r i s t o f a n e s. Þá var
sögukennaraembættið við Reykjavíkurskóla laust, og var sam-
þykkt að senda áskorun til ráðherra um að veita það embætti
manni, sem hefði lagt stund á sagnfræði, en þar var ekki um
aðra að gera en Boga Melsteð, sem hafði tekið meistarapróf í
sögu og svo Jón Jónsson (Aðils), sem að vísu hafði ekki Iokið
prófi, en hafði fengið orð á sig sem lipur rithöfundur og efni í
vísindamann á þessu sviði. Embættið var nú samt veitt Porleifi
H. Bjarnasyni, sem hafði þá í nokkur ár verið tímakennari við
skólann, og að vísu var mesti sómamaður, en ekki sérfræðingur