Frón - 01.01.1943, Qupperneq 23

Frá síðustu starfsárum Félags íslenzkra stúdenta
17
stúdenta (Hermann Einarsson, nú mag. scient., 1935), Verkefni
stúdenta (dr. Björn K. Pórólfsson, 1935), Menntaskólinn í
Reykjavik (Pálmi Hannesson rektor, 1937), íslenzk menningarmál
og stúdentar (Eiríkur Magnússon kennari, 1938) o. s. frv.
Á öllum þessum fundum og fleirum slíkum hafa verið fjörugar
umræður, og þó að þær hafi verið misjafnlega frjóar að nýstár-
legum eða djúpvitrum hugmyndum, hefur frjálslyndi og fram-
sækni félagsmanna komið þar hvað greinilegast í ljós, eins og
áður var á minnzt. En auk þessara umræðufunda má telja til
menningarstarfsemi innan félagsins fyrirlestra almenns efnis og
fræðilegs og upplestur skáldskapar. Fyrirlestrar hafa verið fluttir
fjölda margir um margvísleg efni, sem hér yrði of langt að telja.
Sá var siður í félaginu á fyrstu árum þess tímabils sem hér segir
frá, að nýbakaðir kandídatar fluttu erindi úr fræðum sínum á
fundi. En þegar kandídötum tók að fjölga, varð þessu ekki lengur
komið við, og lagðist með öllu niður eftir 1931, enda var lítil
eftirsjá að, því að fyrirlestrar þessir voru oft helzt til einhæfir
og misjafnir að gæðum. Eins og vænta mátti hafa þeir fyrirlestrar
sem mest hefur kveðið að venjulega verið fluttir af eldri félags-
mönnum og íslenzkum menntamönnum sem hér hafa verið á
ferðalagi. Af hinum fyrri má einkum nefna þá prófessorana
Finn Jónsson og Jón Helgason og heiðursfélaga Stúdentafélagsins
dr. Sigfús Blöndal, sem er sá eini af stofnendum félagsins sem
verið hefur í því frá upphafi, og hefur sennilega alls flutt þar fleiri
erindi en nokkur annar. Af gestum félagsins á þessum árum,
sem fyrirlestra fluttu, eru oss minnisstæðastir þeir Árni Pálsson
prófessor, Davíð skáld Stefánsson, Kristinn Andresson mag. art.,
Kristján Albertson lektor, Sigurður Nordal prófessor og Pór-
bergur Pórðarson rithöfundur.
Ýms skáld og rithöfundar hafa sýnt félaginu þann sóma að
lesa þar upp úr óprentuðum ritum sínum. Hafa félagsmenn þannig
oft notið þeirra fríðinda, að heyra skáldrit flutt af höfundi sjálfum
í fyrsta sinni á almannafæri. Skal þar fyrst og fremst nefna þá
Guðmund Kamban, Gunnar Gunnarsson og Halldór Kiljan Lax-
ness. Hinn síðastnefndi var um nokkurt skeið árlegur gestur
félagsins og las þar upp úr bókum þeim sem hann hafði í smíðum
í hvert skipti. Vinsældir hans í félaginu má nokkuð marka af
því, að þegar eitt eintak af síðustu bók hans sem hingað hefur
borizt, Fegurð himinsins, komst í hendur einum félagsmanni i
desember 1940, var boðað til fundar og bókin lesin að mestu
2