Frón - 01.01.1943, Síða 37

I’rjár sonnettur
31
III
Til lækjarins.
Á fjallsins hljóðu eyðilöndum átt
þú upptök þín við grænan dýjablett,
þar sýgur grasið sól og jarðarmátt,
þar syngur heiðló milt við barð og klett.
1 hyljum þínum speglast grjótið grett,
hið gráa ský og heiðið fagurblátt,
unz haust og vetur hefta glaðan sprett
og hneppa þig í kaldan fjötur brátt.
Þitt spor mun eigi að sumri síður létt,
þitt sönglag eigi að vori miður kátt,
en ævi manns var eigi fyrir sett
að öðlast nýjan styrk á slíkan hátt.
Því hrukkan verður aldrei aftur slétt
og aldrei dökknar framar hárið grátt.