Frón - 01.01.1943, Side 40

34
Guðrún Jónsdóttir frá Prestsbakka
hann út í brekku og leggst niður til þess aS fá sér dálítinn lúr.
Skýin eru hvít og næstum því gagnsæ. Pau sveima aftur og
fram eftir bláum himninum. Pað angar úr brekkunni af reyr og
blóðbergi og skrjáfar i grasinu, þegar golan hvíslar í gegnum
það. Hann lokar augunum og sökkvir sér niÖur í drauma. Jörðin
tekur hann í faðm sér og lætur hann gleyma öllu erfiði og sorgum.
Hann er ungur og hraustur með beint bak og sterkar hendur, ekki
Iotinn og veikbyggður krypplingur.
bPú ert sem bláa blómiö« —
Hann heyrir lagið í huga sér og raular þaö ofurlágt, orðin læðast
yfir varir hans hálfhikandi. Svona er þaS! Hann hefir lært bæði
lagiS og erindiS, eins og hún söng það í morgun, og þó söng hún
þaS ekki nema fjórum sinnum. Hann sér í huganum blátt blóm,
fegursta blóm heimsins, bláa fjólu í grænni brekku í djúpum dal.
ÞaS fer titringur um hann, og tár koma í augu hans.
Slátturinn byrjar. Andrés slær og sveiflar orfinu, svo grasiS
fellur í breiða múga. Jón á Leiti, maðurinn litlu konunnar, slær
nokkra daga. Kaupakonan og l’órir raka og flekkja. Hún er meS
hvítan klút um höfuSiS, kjóllinn hennar er blár, hún hefir stóra
hrífuvettlinga á höndunum og hvíta strigaskó á fótunum. Pegar
hún fer inn til þess aö borSa eSa drekka kaffi, tekur hún
skýluklútinn af sér og þurkar sér um enniö meS vasaklútnum
sínum.
I leyiS breiSist yfir túniS í grænum, ilmandi flekkjum. Hrífan
er þung í höndum drengsins, hann svitnar af áreynslu og verkjar
í handleggina og bakiS. Þó kvartar hann ekki einu sinni meS
sjálfum sér. Hann rakar og rifjar, saxar og garðar og ýtir aS
galtanum. Sólin skín, eða hann rignir, og dagur eftir dag líður
yfir himinhvolfið.
Á sunnudagana klæSir SigríÖur sig í bláan kjól með hvítum
dúnkanti í hálsmáliS. En hvaS hún er falleg, hugsar drengurinn.
Hún sezt með litla kút, yngri drenginn þeirra Andrésar og Helgu,
og syngur viS hann. Þórir hlustar á sönginn um b'áa blómiS og
svo annan í viðbót, undarlegan söng, fullan af myndum.
Sofö'u, sofðu, góði,
sefa grátinn þinn.
KveS ég 1 júflingsljóSi
litla drenginn minn.