Fréttablaðið - 21.07.2016, Qupperneq 40

Það er ótrúlegur lúxus að fá að skipuleggja Reykholtshátíð – lúxus-vandamál má kannski segja, því auðvitað er það mikil vinna en líka
einstakt tækifæri,“ segir Sigurgeir
Agnarsson sellóleikari glaðlega.
Hann er á æfingu með hluta þess
hóps sem sér um tónlistarflutning í
Reykholti í Borgarfirði alla helgina
og kveðst reyndar vera svona alt-
muglig-maður í sambandi við
hátíðina.
Reykholtskórinn mun hefja leik-
inn annað kvöld með fleiri virtum
flytjendum Árstíðanna eftir Vivaldi.
Það er borgfirskur kór sem Viðar
Guðmundsson organisti heldur utan
um, að sögn Sigurgeirs. „Ég held að
þetta sé í fyrsta skipti sem kórinn
kemur fram formlega á Reykholts-
hátíð. En nú er 20 ára afmæli hátíð-
arinnar og mér fannst gráupplagt að
fá heimamenn til að taka þátt,“ segir
hann.
„Við erum með úrvals hljóðfæra-
leikara að vanda og á laugardaginn
klukkan 16 verða kammertónleikar
með yfirskriftinni Bach-Mozart-
Boccherini,“ lýsir Sigurgeir og kynnir
líka stoltur stórtenórinn Elmar Gil-
bertsson. „Það var ótrúleg heppni að
Elmar var laus á þessum tíma og til-
búinn í þetta verkefni. Hann syngur
tvö lög með Reykholtskórnum
annað kvöld en aðaltónleikarnir hjá
honum og Helgu Bryndísi píanóleik-
ara eru á laugardagskvöldinu, þeir
heita Ástir á köldum klaka. Fyrir hlé
flytja þau lagaflokk eftir Schumann
við ljóð Heine, einn af hápunktum
rómantíska tímabilsins. Eftir hlé er
svo úrval laga úr Heimskringlu eftir
Tryggva M. Baldvinsson við texta
Þórarins Eldjárn í útsetningu fyrir
salonhljómsveit og útsetningar
Þórðar Magnússonar á vel þekktum
íslenskum dægurlögum fyrir píanó-
tríó og söngrödd.“
Hátíðarguðsþjónusta verður í
Reykholtskirkju klukkan 14 á sunnu-
dag og lokatónleikar helgarinnar
Stæði ekki í þessu ef það væri leiðinlegt
Tuttugasta Reykholtshátíðin hefst á morgun og stendur fram á sunnudag. Fyrstu hljómar hennar eru eftir
Vivaldi. Sigurgeir Agnarsson sellóleikari er listrænn stjórnandi hátíðarinnar og heldur um alla spotta.
Páll Palomares og Vera Panitch fiðluleikarar, Elmar Gilbertsson söngvari, Helga Bryndís við flygilinn, Gunnar Andreas Kristinsson tónskáld, Þórunn Ósk Marinósdóttir
með lágfiðlu og Sigurgeir Agnarsson selló. FréttABlAðið/StEFán
ÞAð VAR óTRúleg
heppni Að elmAR
VAR lAuS á ÞeSSum TímA og
Tilbúinn í ÞeTTA VeRkeFni.
hAnn SynguR TVö lög með
ReykholTSkóRnum AnnAð
kVöld en AðAlTónleikARniR
hjá honum eRu á lAugAR-
dAgSkVöld.
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
klukkan 16. Þá verður frumflutt
verk eftir Gunnar Andreas Kristins-
son sem er skrifað með Elmar í huga.
Sigurgeir segir hefð fyrir að panta
nýtt verk fyrir Reykholtshátíð, jafnan
fyrir söngrödd. Textarnir hafi tengst
höfundarverki Snorra Sturlusonar
á einhvern máta. „Þess vegna heitir
þetta verk Úr Grímnismálum, það er
hluti Eddukvæða.“
Þetta er fjórða Reykholtshátíðin
sem Sigurgeir sér um, hann tók við
af Auði Hafsteinsdóttur fiðluleikara
en Steinunn Birna Ragnardóttir
píanóleikari hélt um tauminn fyrstu
fimmtán árin. „Svona verkefni er eitt-
hvað sem maður getur ekki sagt nei
við. Ég væri ekki að standa í þessu ef
það væri leiðinlegt,“ segir Sigurgeir
hlæjandi og leggur áherslu á að góð
stemning sé á æfingum.“
Tónleikar Reykholtshátíðar hafa
alltaf verið vel sóttir, að sögn Sigur-
geirs. „Heimafólk er hátíðinni hlið-
hollt, styrkir hana á ýmsan máta og
mætir, svo er fjöldi fólks í sumarbú-
stöðum í Borgarfirðinum á þessum
árstíma og einnig gera sér margir ferð
úr borginni. Það er nú bara klukku-
tíma og korter verið að keyra upp
eftir ef ekki er verið að dóla.“
Dagskrá hátíðarinnar má sjá á
reykholtshatid.is.
TónlisT
söngtónleikar
HHHHH
lög eftir ingibjörgu Azimu Guð-
laugsdóttur.
Flytjendur: Margrét Hrafnsdóttir,
Gissur Páll Gissurarson, Grímur
Helgason, Ave Kara Sillaots, Darri
Mikaelsson, Gunnhildur Halla Guð-
mundsdóttir og Gunnlaugur Torfi
Stefánsson.
listasafn Sigurjóns Ólafssonar
Þriðjudaginn 19. júlí
Í bók Dr. Gunna, Er’ ekki allir í
stuði? er fjallað um plötu sem mun
hafa fengið stystu tónlistargagnrýni
sögunnar. Platan hét Er eitthvað að?
Gagnrýnin var svona: Já.
Ég ætla að vera margorðari hér.
Strax í byrjun fann maður að það
var eitthvað mikið að á tónleikum
í Listasafni Sigurjóns Ólafssonar á
þriðjudagskvöldið. Þarna voru flutt
lög eftir Ingibjörgu Azimu Guðlaugs-
dóttur við ljóð eftir Jakobínu Sigurð-
ardóttur í Garði. Þetta voru níu lög og
voru í langflestum tilvikum sungin af
tveimur söngvurum, þeim Margréti
Hrafnsdóttur sópran og Gissuri Páli
Gissurarsyni tenór.
Fyrir það fyrsta vöktu lagasmíð-
arnar upp spurningar. Stíllinn var
alþýðlegur, hann hafði sama yfir-
bragð og ýmislegt eftir Þórunni Guð-
mundsdóttur og Gunnstein Ólafsson.
Nærtækasta dæmið er barnaóperan
Baldursbrá eftir þann síðarnefnda.
Það út af fyrir sig var auðvitað allt í
lagi. Ekkert er að því að semja tónlist í
einföldu formi þar sem lögð er áhersla
á hið lagræna. En þó hér hafi vissulega
heyrst margar melódískar hugmynd-
ir, komust þær ekki á flug. Laglínurnar
voru aldrei grípandi, það var enginn
innblástur, enginn skáldskapur, ekk-
ert sem hreif mann. Það var eitthvað
við lögin sem ekki virkaði.
Flutningurinn var ekki heldur
góður. Undirleikurinn var í höndum
lítils kammerhóps, og þó hann hafi að
mestu verið hinn fagmannlegasti, var
hann of sterkur þegar Margrét söng.
Fyrir bragðið naut rödd hennar sín
ekki. Þar fyrir utan var hún gríðar-
lega óörugg í hlutverki sínu. Radd-
beitingin var ófókuseruð og stundum
var hreinlega eins og hún vissi ekki í
hvaða tóntegund hún ætti að syngja.
Útkoman var ekki ásættanleg.
Þess má geta að ég heyrði Mar-
gréti syngja á tónleikum á sama stað
fyrir einum eða tveimur árum; þá var
söngur hennar miklu tilkomumeiri.
Það er því ljóst að hún er prýðileg
söngkona. Kannski hentaði tónsvið
laganna bara ekki rödd hennar.
Gissur Páll var mun betri, það
heyrðist ágætlega í honum. Hann
hefur þó oft verið magnaðri en
þarna. Það vantaði allan sannfær-
ingarkraft í túlkun hans. Hann er
samt frábær söngvari í sjálfu sér, en
hann á greinilega að syngja annars
konar tónlist.
Eins og áður segir spilaði lítill
kammerhópur á tónleikunum. Hann
samanstóð af klarinettu, harmóníku,
sellói, fagotti og kontrabassa. Spila-
mennskan var oftast ágæt, og þó
heyrst hafi of mikið í hópnum var það
ekki honum að kenna. Hljóðfæra-
útsetningarnar voru svo ofhlaðnar
að það var eins og þær væru sífellt í
samkeppni við söngvarana. Heildar-
myndin var óskaplegur hrærigrautur.
Ljóst er að að þetta voru ekki góðir
tónleikar. Ég held þó að Ingibjörg
Azima sé ekki slæmt tónskáld. Hug-
myndirnar sem lágu til grundvallar
lögunum voru oft áhugaverðar, hún
hefði bara þurft að vinna betur úr
þeim og hafa í huga að þegar útsetn-
ingar eru annars vegar þá er minna
oft meira. Jónas Sen
niðursTaða: Lög eftir Ingibjörgu
Azimu Guðlaugsdóttur komu ekki
vel út.
Hvað var að?
ágætlega heyrðist í Gissuri Páli, að sögn dómarans. FréttABlAðið/GVA
2 1 . j ú l í 2 0 1 6 F i M M T u D a G u r28 M e n n i n G ∙ F r É T T a B l a ð i ð
menning
2
1
-0
7
-2
0
1
6
0
4
:1
6
F
B
0
5
6
s
_
P
0
4
0
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
2
9
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
1
7
K
.p
1
.p
d
f
F
B
0
5
6
s
_
P
0
2
8
K
.p
1
.p
d
f
A
u
to
m
a
tio
n
P
la
te
re
m
a
k
e
: 1
A
0
E
-3
0
F
4
1
A
0
E
-2
F
B
8
1
A
0
E
-2
E
7
C
1
A
0
E
-2
D
4
0
2
7
5
X
4
0
0
.0
0
1
4
A

F
B
0
5
6
s
_
2
0
_
7
_
2
0
1
6
C
M
Y
K