Morgunblaðið - 11.02.2016, Side 90

90 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. FEBRÚAR 2016
AF BÚLLU
Orri Páll Ormarsson
orri@mbl.is
Öll mín unglingsár skoruðuvínylplötur hæst á útgjalda-listanum. Aðallega þunga-
rokk. Á tímabili var ég svo dyggur
viðskiptavinur Tónabúðarinnar á
Akureyri að ég mátti skila plötum
ef ég fílaði þær ekki, jafnvel þótt ég
hefði rofið innsiglið og spilað plöt-
urnar. Man til dæmis að ég skilaði
Appetite for Destruction með Guns
N’ Roses eftir fyrstu hlustun. Þótti
hún ekki nægilega þung. Eignaðist
hana þó aftur síðar.
Þegar ég kom fyrst til Lund-
úna, sautján ára gamall sumarið
1988, tók ég strauið að vonum í
helstu plötubúðir heimsborgar-
innar; HMV, Virgin Megastore og
hvað þær allar hétu. Spenntastur
var ég þó fyrir Shades, plötubúð í
Soho sem sérhæfði sig í þunga-
rokki. Hafði lesið um hana í málm-
ritum (netið var ennþá fjarlægur
veruleiki á þessum tíma) og fékk
Sigurð Sverrisson, doktor í málmi,
til að vísa mér veginn en hann var
fararstjóri í ferðinni. Kom ekki að
tómum kofunum þar.
Shades lét ekki mikið yfir sér,
þar sem búðin var til húsa í litlum
kjallara í St. Anne’s Court. Þó hafði
húsnæðið stækkað til muna frá því
búðin var fyrst opnuð tíu árum áð-
ur, neðar í sömu götu. „Míglekur
skókassi,“ eru orð sem höfð hafa
verið um þá búllu.
Og búlla var það heillin. Fyrir
það fyrsta var ekki hlaupið að því
að komast inn – vegna mann-
mergðar. Þegar staðið var efst í
tröppunum, sem lágu niður í búð-
ina, sá maður enga einustu plötu,
aðeins fólk, meira fólk og vegg-
myndir. Kynning á smáskífunni af
Mary Jane með Megadeth sat í önd-
vegi. Auðvitað man ég það ekki,
skoðaði bara eina af ljósmyndunum
sem ég tók þennan dag. Og fylgir
þessum pistli.
  
Smám saman tókst manni aðmjaka sér að rekkunum. Og
þvílík veisla! Það orð fór af Shades
að búðin byggi að öllum málm-
plötum sem komið hefðu út í heim-
inum. Ekkert norskt svartmálm-
band var of framandi og ekkert
amerískt glysmálmband of hallær-
islegt. Úrvalið var með miklum
ólíkindum og það sem pyngjan létt-
ist þetta síðdegi. Shades var fræg
fyrir að vera með nýjustu plöturnar
á undan öllum öðrum. Að ekki sé
talað um allt demó-efnið. Hversu
margir ætli hafi keypt Kill ’Em All
eða Reign in Blood í Shades?
„Shades uppgötvaði ófá bönd-
in. Búðin seldi Metallica á kass-
ettum áður en bandið komst á
samning. Segja má að Shades hafi
fundið upp þrassið. Það vorum við
sem bentum tímaritunum á hvað
þau ættu að fjalla um,“ segir gamall
starfsmaður búðarinnar á vefmiðl-
Angan af málmi, leðri og latexi
Morgunblaðið/Orri Páll
Búlla Þungarokksplötubúðin Shades í Lundúnum sumarið 1988. Shades var miklu meira en bara plötubúð; þetta var félagsmiðstöð málmvísindamanna.
inum Teamrock.com. Hann gegnir
því ágæta nafni Kelv Hellrazer.
  
Allskyns bönd stungu reglu-lega við stafni til að árita plöt-
ur; Metallica, Slayer, W.A.S.P.,
Queensryche, Skid Row, Poison.
Nefnið þau bara.
Ýmsar aðrar kempur komu í
heimsókn. Dag einn rak bassafant-
urinn Pete Way inn nefið. Sauð-
drukkinn, að sögn Hellrazers.
Sagði „halló!“ í stiganum og yfirgaf
svo svæðið. „Einu sinni komu Paul
Stanley og Gene Simmons. Paul
sagði ekki orð en ég afgreiddi
Gene. Hann var með stæla, reyndi
að tala með enskum hreim og vildi
fá afslátt. Ekki séns,“ segir Hellra-
zer sem reyndar var frægur fyrir
slappa þjónustulund.
Það voru ekki bara plötur til
sölu í Shades, heldur líka allskonar
málmtengdur varningur, bolir,
plaggöt og fleira. Þetta var allra-
handa. Og andrúmsloftið dásam-
legt, mettað af málmi, leðri, galla-
efni og latexi.
Ég kom aftur í Shades ári síðar
en síðan ekki söguna meir enda
lagði búðin upp laupana árið 1992.
Þá var búið að sópa vínylplötunni
út af borðinu og málmurinn búinn
að víkja fyrir grönsinu. Um stund.
Shades var ekki bara plötubúð;
þetta var líka félagsmiðstöð fyrir
þungarokkara í Lundúnum. Og víð-
ar. Fólk dreif ekki síður að til að
sýna sig og sjá aðra, spjalla og fara
yfir nýjustu tíðindi úr málmheimum
en versla.
Engin annar staður komst með
tærnar þar sem Shades hafði hæl-
ana. Á kvöldin breyttist plötubúðin
svo í krá. Og ósjaldan var djammað
fram á rauða nótt.
Vel fer á því að Kelv Hellrazer
eigi lokaorðið: „Ég vann þarna í
fimm ár. Það voru bestu ár lífs míns
og verða ekki endurtekin. Við vor-
um kóngarnir. Við umgengumst
rokkstjörnur á hverjum degi. Og
vorum sjálfir rokkstjörnur. Verst
hvað ég var lélegur að færa mér
það í nyt!“
» Við umgengumstrokkstjörnur á
hverjum degi. Og vorum
sjálfir rokkstjörnur.
Verst hvað ég var léleg-
ur að færa mér það í
nyt!
Kiss Gene gamli Simmons var með stæla og fékk engan afslátt í Shades. Goð Kapparnir í Slayer voru í hópi banda sem „héngu“ reglulega í Shades.
Svalur Plötusalinn ljúfi Kelv Hellrazer ásamt ónefndri vinkonu sinni.
Eyjasandi 2, 850 Hella - Víkurhvarfi 6, 203 Kópavogi, sími 488 9000 - samverk.is
GLERHANDRIÐ
Mælum, framleiðum, útvegum festingar og setjum upp.
ÞEKKING - GÆÐI - ÞJÓNUSTA
SÉRSMÍÐUM ÚR GLERI