Víkurfréttir - 14.12.2000, Blaðsíða 20

Viðtakandi: Lesendur Víkurfrátta
Tveir ungir piltar úr Njarðvíkunum settust
niður og skiptust á tölvupósti. Útkoman var
hókin Svartiskóli. í frétt frá Æskunni, sem
gefur hókina út, kemur fram að bókin sé ætluð
unglingum til skemmtunar og laus við að leggja
þeim lífsreglurnar. Sagan fjaliar um Jakob sem
kominn er í heimavistarskóla og fetar í fótspor
bróður síns. Honum þykja skólareglurnar, kennar-
ar og aðbúnaður ekki með þeim hætti sem hann
lielst kysi. Sem betur fer hefur hann tölvu við
höndina og sendir skeyti í ýmsar áttir. Silja Dögg
Gunnarsdóttir hafði samband við rithöfundana,
Olaf Sindra Olafsson, 17 ára og Ragnar I*ór Pét-
ursson, 24 ára og bað þá um að segja sér frá tilurð
og innihaldi bókarinnar. Ekki reyndist unnt að fá
þá saman í viðtal þar sem OIi var staddur á
Akureyri og Ragnar í Reykjavík. Við-
talið fór því fram á Netinu og
birtist lesendum í tölvu-
skeytastfl, rétt eins og bókin.
Segið aðeins frá
sjálfum ykkur.
Oli: Ég er fæddur á Akureyri
1983, en bjó á á Suðumesjum frá 4
ára aldri, bæði í Höfnum og Njarðvík,
þar til ég flutti norður til að fara í MA. Ég
er á öðm ári þar, á félagsfræðibraut. Ég er
líka að vinna á myndbandaleigu með skóla,
þess vegna fór ég ekki heim í verkfallinu. Svo
er líka nóg að gera hér, og mér líkar mjög vel á
Akureyri.
Ragnar: Ég er sem sagt 24 ára. Fæddur á Akureyri og
bjó þar til 11 ára aldurs. Flutti þá á Suðumesin og
gekk í Njarðvíkurskóla. Eftir gmnnskólann fór ég
norður á vetuma til að ganga í MA en kom heim á
sumrin og vann þar. Eftir stúdentinn kenndi ég í tvo
vetur, á Tálknafirði og á Akureyri, og fór svo í heim-
speki í Háskóla íslands og er nú á lokaári þar. Með
skólanum vinn ég svo á sambýli og tek eina og eina
ferð sem leiðsögumaður hjá A-ferðum.
Um hvað er bókin?
Oli: Bókin er um Jakob, 16 ára strák úr Reykjavík sem
ákveður að fara í heimavistarskóla úti á landi. Bókin
er svo samansafn tölvupósta frá honum til vina, for-
eldra og annarra. I þessum bréfum er hann svo bara að
segja frá því sem á daga hans drífur í skólanum, en það
er ansi ntikið. Hún var einungis skrifuð til að vera
fyndin og er því hálfgerður farsi.
Hvenær og hvernig kviknaði hugmyndin að
því að gera bók?
Oli: Hugmyndin kviknaði í raun aldrei, því við vomm
ekki meðvitaðir um að við væmm að gera bók. Ég var
á Akureyri, og Ragnar í Reykjavík, og við höfum alltaf
haldið góðu sambandi, m.a. í gegnurn tölvupóst. Mér
datt svo í hug að við gætum byrjað að skrifa eitthvað í
sameiningu, sögu eða eitthvað, og við féllumst á þetta
form. Ég skrifaði nokkur fyrstu bréfin í bókinni, sendi
honum, og svo tók hann við, og svo koll af kolli, þang-
að til við vomm búnir að gera öllu fyrsta skólaárinu
hans Kobba skil. Við gerðum þetta allt í gegnum tölvu-
póst, og þetta tók ekki nema einhverjar tvær vikur, rétt
fyrirjólin 1999.
Ragnar: Að gera bók, hmmm... Satt að segja hefur
okkur langað að gera bók ansi lengi. Bara svona til að
gera bók, bókarinnar vegna. En hugmyndin að þessari
bók varð til dálítið öðmvísi. Ég var fyrir mitt leyti síst
af öllu að hugsa urn að þetta yrði bók þegar við byrjuð-
um að skrifa hana. Það var í október í fyrra sem Oli
sendi mér fyrstu bréfin í bókinni og þar sem ég var í
prófum í Háskólanum var ég meira en lítið tilbúinn að
skrifa nokkur bréf til baka (og taka mér þá pásu
frá lestrinum). Þegar á leið vom bréfin orðin tæplega
tvö hundruð og til var orðin bók.
Hvernig gekk að fá hana útgefna?
Ragnar: Hrikalega auðveldlega. Óli sendi Áma Áma-
syni hjá Æskunni fyrirspum um möguleika á útgáfu.
Ámi hvatti hann til að senda handritið inn, sem og
hann gerði. Þeir lásu það og leist vel á. Við gerðum
smávægilegar betrumbætur, skiluðum endanlegu hand-
riti og gerðum útgáfusamning. Þetta var auðveldara en
ap fá gluggasæti í flugvél.
Óli: Við emm mjög ánægðir með að hafa fengið Æsk-
una til að gefa hana út. Við fengum að hafa frjálsar
hendur með allt sem við kom bókinni, þ.á.m. útlitið á
henni, sem er okkar verk.
Hvernig gengu skriftirnar?
Ragnar: Ótrúlega vel. Allt
sem Óli sendi mér var
svo hryllilega fyndið
að ég gerði mitt
besta til að
gjalda líku
líkt. Ég
milli, og svo annað sem enginn skilur, ekki einu sinni
við.
Ragnar: Við höfðum sent hvor öðrum sögur, Ijóð og
fleira allt haustið. Þetta var af sama meiði. Bara gam-
an. Hitt er svo annað mál að eftir því sem stjómmála-
heimspekin varð leiðinlegri, jreim mun meiri hluta af
deginum notaði maður í Svartaskóla. Það fóm oft
margir póstar á milli sama daginn. Oft’ langt fram á
nótt.
Hver voru viðbrögð fjölskyldu og vina, þ.e. þegar
þið ákváðuð að semja bók, eða vissi enginn hvað
þið voruð að bralla?
Óli: Við sögðum engum frá jressu. Við vomm í raun
bara að skrifast á, ekki að skrifa bók, þannig að það var
ekki frá miklu að segja hvort sem er. Það var ekki fyrr
en seinna að fjölskyldan frétti þetta, og fékk að lesa
upphaflega handritið.FIestir aðrir em að fá að lesa þetta
í fyrsta skipti núna.
Ragnar: Um jólin (minnir mig) prentuðum við nokkur
eintök út og gáfum nokkmm útvöldum, árituð og
allt. Sú útgáfa er nokkuð öðmvísi en endanlega
gerðin. Allir sem lásu létu vel af, en við tók-
um það mátulega alvarlega. Það þótti síð-
an ósköp eðlilegt þegar fólk frétti af
væntanlegri útgáfu. Það reyndi
allavega enginn að telja okkur
ofan af uppátækinu.
Betra að fa
sprakk úr hlátri í hvert sinn sem ég fékk frá honum
póstinn og því var bæði gaman og auðvelt að skrifa.
Auk þess var indælt að geta hætt að lesa um stjóm-
málaheimspeki 20. aldar til að skrifa bókina.
Einbeittuð þið ykkur algerlega að bókinni?
Óli: Við gerðum þetta bara í fritíma okkar. Ragnar var
á fullu í prófum í Háskólanum og var að vinna, og ég
var sömuleiðis í skóla og vinnu. Við litum aldrei á
þetta sem vinnu, við vomm aðeins að þessu okkur til
skemmtunar, og þetta var skrifað handa okkur. Það er
því margt þama sem er kannski einkahúmor okkar á
Hafið þið fengið einhver
viðbrögð eftir að hún
y kom út?
Óli: Þau viðbrögð sem við
höfum fengið hafa verið rnjög
góð. Flestum virðist þykja bókin áhuga-
verð, og þeir sem hafa haft fyrir því að lesa
hana hefur öllum þótt hún mjög fyndin. Kannski
finnst félögum mínum héma hún fyndnari en öðmm,
því þeir kannast við margt sem í henni er, og kannski
eru þeir bara að vera kurteisir, en ég hef alla vega bara
heyrt gotteitt um hana.
Ragnar: Öll viðbrögð hafa verið jákvæð. Svo virðist
sem allir sem á annað borð lesi bókina hafi gaman af
henni. Enda á hún ekki að vera eitt uppblásið listaverk
sem lesa þarf með tilheyrandi lotningu. Þetta er fyrst
og fremst skemmtisaga og sem slík virðist hún hafa
virkað. Ég get auðvitað ekki talað fyrir mig en allt sem
Óli skrifaði er bæði fyndið og vel heppnað. Við ákváð-
um strax í upphafi að selja okkur ekki eins og einhverj-
ar portkonur. Við höfum ekkert reynt til að fá athygli.
Óli var t.a.m. bara 16 ára þegar hann skrifaði hana og
hann á síst minnihlutann í bókinni. Við gerðum bókina
og allt sem henni hentar eins og við vildum hafa það,
ekki þannig að það fengi mesta athygli og viðbrögð.
En viðbrögðin hafa samt orðið nokkur, og öll góð. Nú
bíð ég bara eftir bókadómunum. Mikið væri nú gaman
ef við værum tættir í sundur. Það væri betra að fá
dauðadóm en einhveija yfirlætisfulla velgju urn
sniðuga bók hjá greyjunum sem eflaust myndi
skemmta tölvukynslóðinni. Jakk!
Stefnið þið á að skrifa fleiri bækur?
Óli: Það er eiginlega ekkert ákveðið enn. Við eigum
svo sem nógan efnivið í fleiri bækur, og núna nýlega
byrjuðum við að skrifa nokkur bréf í Svartaskóla 2,
bara svona til að sjá hvort viðfangsefnið væri enn
áhugavert. Útkoman var bara nokkuð áhugaverð, svo
hver veit nenia Svartiskóli II komi út fyrir næstu jól:).
En ef við skrifum eitthvað verður það vegna þess að
okkur langar til þess og frnnst það skemmtilegt. Það
kemur ekki til mála að ég fari að skrifa einhverja klass-
íska unglingasögu um stelpu sem er hópnauðgað um
verslunarmannahelgina og fer svo í dópið. Það er til
svo maigt skemmtilegra til að skrifa um, og ég held
líka að fólk sé komið með leið á þessum sígildu „ung-
lingabókmenntum", sem f flestum tilfellum eru ein-
faldlega móðgun við unglinga og bókasmekk jreirra.
Það má svo sem vel vera að Ragnar stefni á að skrifa
„Kysst og knúsað", eða eitthvað í jreim dúr, en mér
finnst það samt mjög ólíklegt:).
Ragnar: Við stefnum allavega ekki á að gera það ekki.
20
JÓLABLAE
VÍKURFRÉTTA
2 □ □ D