Jólakvöld - 01.12.1928, Blaðsíða 15

skyldi nota tækifæríð til þess, að reyna hvernig umhorfs væri á
götum og strætum borgarinnar jólanótt. Engar áhyggjur þurfti eg
að hafa út af jólamatnum, eg var ekki ver staddur en hundruð
og aftur hundruð einstæðinga, námsmanna og útlendinga, sem
jólakveld safnast saman í eina opinbera gi!daskálanum, sem op^
inn er jólanótt, veitingasal járnbrautarstöðvarinnar. — —
Það rigndi. —
»Það er alt útlit fyrir, að þetta ætli að verða ömurleg jóla-
nótt«, hugsaði eg, »rigníngarkalsi og botnlaus götuleðja«.
Umferðin á götunum bar þess vott, að fleiri hugsuðu eitthvað
þessu líkt og hver væri fegnastur að finna einhversstaðar inni.
Menn flýttu sér hver fram hjá öðrum og brettu upp kragann á
yfirhöfnum sínum. Fátt var af kvenfólki á stjái, en þess fleira í
bifreiðunum, sem runnu másandi og hvæsandi um göturnar búð
frá búð. Það var sýnilegt að margir höfðu orðið naumt fyrir með
jólakaupin, því verslað var í hverri búð fram á síðustu stundu að
lokað var.
Uppljómaðir gluggar stórverslananna settu brag sínn á höf-
uðgöturnar. Þessar skrautsýningar um jólin, sem öllum er heim-
ilaður ókeypis aðgangur að, eru vanar að draga að sér mikinn
fjölda áhorfenda og aðdáenda, en að þessu sinni voru áhorfend-
ur fyrir framan búðargluggana með fæsta móti. Það gerði fótkuld-
inn, sem lagði upp frá jökulkaldri og blautri steinstéttinni.
Þegar liðið var að lokunartima búða, sá eg rétt andspænis
skartgripaverslun einni, lítinn og fölan dreng. Skært rafmagnsljós-
ið í sýningarglugganum og endurskinið af sílfri og gulli féll beint
framan í hann. Hann þrýsti sér upp að húsveggnum til þess að
reyna að standa af sér regnið og þó var hann augsýnilega hold-
votur. Eg hafði tekið eftir honum fyr um kveldið. Þá tvísteig hann
og hoppaði á einum fæti til þess að verjast fótkuldanum, en nú
stóð hann kyr í sömu sporum.
Fyr um kveldið hafði hann stigið eitt spor fram á stéttina í
veg fyrir vegfarendur, sem hann ávarpaði hæversklega:
»Sprellukarl, herra minn, sprellukarl, aðeins eina krónu«.
13