Jólakvöld - 01.12.1928, Blaðsíða 17

um vegna þess eins, að hann sat nær mér en hinir. f>ó töluðum
við lítið saman, nóg til þess að mig gat grunað, að þau hefðu
verið einkennileg og harðhent forlögin, sem stýrt höfðu skerfum
hans inn í þennan sal, ef til vill þó ekki einkennilegri né harð-
hentari en forlög margra þeirra, sem þarna voru saman komnir.
Aður en varði var stór hljóðfæraflokkur farinn að leika jóla-
sálma, jólatréð var tendrað með nokkuð sviplegum hætti, því raf-
magnsljós var á hverju »kerti« og tendruðust öll í einu. —
Alt í einu byijaði einhver að syngja, og brátt tóku allir und-
ir. Söng hver með sínu nefi og hver á sinni tungu. — Jólin voru
komin ínn á heimili einstæðinga, piparsveina og útlaga. — — —
A heimleiðinni um mannlausar og auðar götur borgarinnar,
tók jeg eftir því, að veðrið var að breytast.
Það var hætt að rigna.
Kominn var hægur andvari, og brátt hnigu hvítar snjóflyksur
til jarðar.
Aður en eg koinst heim voru göturnar orðnar alhvítar.
Engin spor voru í snjónum.
Borgin hafði hjúpað um sig hvítu líni, falið gullin sín og
brotasilfrið alt undir hvítu líni. — — —
Lárus Sigurbjörnsson.
ii»/, /