Jólakvöld - 01.12.1928, Blaðsíða 24

ur minnar eigin hörpu.-------Ó, þér vitið lítið hvað þér aðhafíst
hér inni! t>ér yrkið ljóð og ritið, sál yðar ólgar af víni og valdi
næturinnar. En eg býst ekki við, að þér vítið hve margar
mannssálír þér aflagið og afskræmið með einni svartri linu úr
pennanum yðar! Og þá vitið þér ekki heldur um hamingumorðin
og dauðadómana, sem þér staðfestið með pennanum yðar hérna
inni í kyrðinni, hjá logandi lampanum, ilmandi blómum og glitr-
andi víni! — —
En minnist þess að vér lifum samkvæmt því sem þér ritið.
Þér mótið oss. Æskulýður landsins nemur ljóð yðar og rit. Vér
erum skýrlíf þegar þér eruð það, siðlaus þegar þér óskið þess.
Ungu mennirnir trúa og afneita eftir því sem þér trúið og af-
neitið. Ungu stúlkurnar eru siðlátar eða lauslátar, öldungis eins
og konurnar, sem þér vegsamið með penna yðar.
Þér hafið kent oss, að sá væri mestur maðurinn, sem er harð-
svíraðastur, kæruminstur og heimtufrekastur, — þér kenduð oss
að syndin væri nautn, og að ölvíma og ástarringl, taumlaus leik-
ur við munað og nautnir sé hið sanna líf og lífsgildi, — þess
konar líf gjörðuð þér vegsamlegt í augum vorum.
Þér kannist vafalaust við þjóðsöguna um rottuveiðarann frá
Hameln. Þér genguð á undan okkur eins og hann. Þér voruð
höfði hærri en aðrir menn, og yður tókst að ginna oss burt frá
foreldrahúsunum með tælandi hljóðpípuleik yðar. Vér eltum yður
fram á glötunarbarminn, þar námuð þér staðar, en vér steypt-
umst framaf, ofan í hyldýpið. — —
Þér brosið, þér hristið höfuðið, en það þýðir ekkert, voldugi
töframaður! Þér ættuð að vita um sálarfriðinn, sem þér hafið
rænt, þér ættuð að þekkja vesalings vofurnar, sem hröklast fram
og aftur í gerfi hugmynda yðar! — — Eg var á valdi yðar — en
í kvöld þverrar það vald.
— — Eg mintist víst áðan á litlu búðina, sem eg var eitt
sinn í Sú var tíðin, að eg stóð við búðarborðið með frið í sál
minni, þá skeín sólin oft á strætið fyrir utan, og þegar eg sat
fyrir utan dyrnar á kvöldin, þá kom eg auga á heiðbláma him-
insins uppi yfir rauðu tigulsteinsþökunum í litla þorpinu, og svöl-
22