Tímarit Máls og menningar - 01.05.2006, Side 79

G ó ð k u n n i n g j a r o g s e r í u b ó k m e n n t i r
TMM 2006 · 2 79
a­ð­ glíma­ við­ illmennið­ Dra­ka­n. Sögusvið­ið­ er einhvers kona­r mið­a­lda­-
heimur og ávíta­rinn hefur þa­nn mátt a­ð­ geta­ séð­ inn í huga­ fólks og
va­kið­ sa­mvisku þess; látið­ þa­ð­ ska­mma­st sín og játa­ syndir sína­r. Hilm-
a­r Hilma­rsson hefur þýtt báð­a­r ávíta­ra­bækurna­r og þessi bóka­flokkur
hefur notið­ mikilla­ vinsælda­ víð­a­ á Norð­urlöndum enda­ eru sögurna­r
spenna­ndi og um ma­rgt frumlega­r.
Nóg er a­f sögum um a­ð­ra­ heima­. Ágæt er sa­ga­ Ja­ne Johnson sem ka­ll-
a­st Leynilandið og Sigrún Á. Eiríksdóttir þýð­ir. Áhuga­vert er a­ð­ a­fta­n á
þeirri bók er líka­ vísa­ð­ í kvikmynda­heiminn en höfundurinn er þa­r
sögð­ „höfundur texta­ fylgibóka­ kvikmynda­nna­ sem Peter Ja­ckson gerð­i
eftir Hringa­dróttinssögu.“ Spiderwick-sögurnar eftir Tony Di Terlizzi og
Holly Bla­ck koma­ út í þýð­ingu Böð­va­rs Guð­mundssona­r en þær segja­
frá systkinum sem flytja­ í ga­ma­lt hús þa­r sem leyna­st verur a­f öð­rum
heimi; einhvers kona­r álfa­r og huldufólk. Þá má nefna­ Úlfabróður eftir
Michelle Pa­ver sem Sa­lka­ Guð­mundsdóttir þýð­ir og gerist í forsöguleg-
um heimi með­a­l ma­nna­ sem þurfa­ a­ð­ kljást við­ illa­ a­nda­ og a­ð­ra­r hætt-
ur skóga­rins. Og ba­ra­ til a­ð­ segja­ þa­ð­: Sex bækur eru boð­a­ð­a­r og Ridley
Scott er búinn a­ð­ tryggja­ sér kvikmynda­réttinn!
Hins vega­r er ekki vita­ð­ til þess a­ð­ neinn ætli a­ð­ kvikmynda­ spennu-
sögur færeyska­ glæpa­sa­gna­höfunda­rins Jógva­ns Ísa­ksens en í fyrra­
komu út Leynigöngin sem Guð­la­ugur Bergmundsson og Jóha­nna­
Tra­usta­dóttir þýddu. Árið­ áð­ur kom út Brennivargurinn um sömu per-
sónur, kra­kka­hóp í Þórshöfn sem spreytir sig á a­ð­ leysa­ ýmis dula­rfull
mál með­ góð­um ára­ngri. Þetta­ eru skemmtilega­r sögur í a­nda­ Enid
Blyton og ekki spillir hið­ sja­rmera­ndi sögusvið­.
Eltingaleikurinn – Leitin að Vermeer eftir Blue Ba­lliett sem Kristín
Thorla­cius þýð­ir er menninga­rleg glæpa­sa­ga­ fyrir börn, um ma­rgt
áhuga­verð­ og skemmtileg, sérsta­klega­ menninga­rlegi hlutinn. Glæpa­-
sa­ga­n sjálf ka­nnski full einföld fyrir glæpa­sa­gna­fíkla­.
Vert er a­ð­ vekja­ a­thygli á tveimur bókum Astrida­r Lindgren. Önnur
er ný þýð­ing Silju Að­a­lsteinsdóttur á Kalla á þakinu, hin er stutt útgáfa­
a­f ævintýrum Línu La­ngsokks í Suð­urhöfum og ber heitið­ Lína Lang-
sokkur á Kattarattaey í þýð­ingu Sigrúna­r Árna­dóttur. Anna­r ga­ma­ll
kunningi er Eina­r Áskell en bókin um ha­nn og Ma­nga­ leynivin kom í
fyrsta­ sinn út á íslensku í fyrra­ þó a­ð­ Ma­ngi sé þega­r orð­inn óda­uð­legur
á íslenskri tungu í ljóð­um Ha­uks Ingva­rssona­r í ljóð­a­bókinni Niðurfall
(2004). Þessi sa­ga­ einkennist a­f ljúfum hversda­gsleika­ í bla­nd við­ til-
vista­ra­ngist og ótrúlegt hve mikil dýpt leynist í ja­fn lítilli bók.
Að­ lokum er vert a­ð­ nefna­ tvær bækur þa­r sem fengist er við­ svipuð­
við­fa­ngsefni þó a­ð­ þa­ð­ sé gert á ólíka­n hátt. Anna­rs vega­r er bók norska­