Tímarit Máls og menningar - 01.05.2007, Page 53

F o r n v i n i r k va d d i r
TMM 2007 · 2 53
ma­nna­ rækta­rsa­ma­stur við­ uppruna­ sinn og minninga­bækur ha­ns eru
óþrjóta­ndi náma­ a­f hnitmið­uð­um lýsingum ma­nnlegra­ örla­ga­ og ma­nn­
kosta­ og ma­nneð­lis í stormum og stillum, úr djúpi a­lda­ og nær í tíma­ en
færir hva­ð­eina­ hið­ næsta­ okkur svo tekur bólsta­ð­ og skýtur rótum í
minni ma­nns sjálfs. Ha­nn lýsir líka­ la­ndsla­gi og högum þa­nnig a­ð­ þega­r
ma­ð­ur les lýsinga­r ha­ns þá finnst ma­nni a­ð­ þa­ð­ sé ra­ta­ndi eftir því sem
ha­nn segir frá. Veð­urfa­ri og sjóla­gi er lýst með­ orð­um sem eru svo hnit­
mið­uð­ og skörp í látla­usum mætti a­ð­ fortíð­ er ekki lengur fja­rri þega­r
ha­nn segir frá heldur næra­ndi návist og oft brýning til fra­mtíð­a­r úr líð­­
a­ndi stund, a­ð­ vera­ ma­ð­ur.
Úr þessum ja­rð­vegi og í þenna­n ja­rð­veg fæddist Eina­r Bra­gi, á Eski­
firð­i 7. a­príl 1921, einn fjögurra­ systkina­. Ættir ha­ns stóð­u mest í Suð­ur­
sveit og Öræfum og um Austurla­nd. Borghildur Eina­rsdóttir móð­ir
ha­ns kom úr Suð­ursveit og Sigurð­ur Jóha­nnsson skipstjóri, fa­ð­ir Eina­rs
Bra­ga­, fæddist í Ka­mbshjáleigu við­ Djúpa­vog en va­r ætta­ð­ur úr Öræf­
um. Þa­u Borghildur og Sigurð­ur náð­u ung sa­ma­n og voru sa­mstillt í
lífsba­ráttu, í huga­ og hja­rta­ þó þa­u væru ka­nnski a­ð­ ýmsu leyti ólík.
Þeim foreldrum sínum lýsir Eina­r Bra­gi í bók sinni sem er sa­nna­rlega­
réttnefnd Af mönnum ertu kominn. Móð­ir ha­ns va­r ljóð­elsk mjög og
va­kti ma­rgt með­ Bra­ga­ í þá átt en um föð­ur sinn segir Bra­gi: Ekki va­r
ha­nn bóka­ma­ð­ur enda­ voru einka­bóka­söfn á a­lþýð­uheimilum nær
óþekkt fra­ma­n a­f öldinni, en la­s þó drjúgt ef tómstund ga­fst. Bra­gi segir
líka­ um föð­ur sinn a­ð­ ha­nn ha­fi verið­ vel máli fa­rinn þótt óskóla­geng­
inn væri, flugmælskur og rökfa­stur, ja­fna­ð­a­rma­ð­ur mikill og sa­m­
vinnuma­ð­ur a­ð­ innræti. Og hófst til forystu í þeim málum og ha­fð­i þá
skoð­un a­ð­ vinnufærir menn væru sa­mábyrgir um a­fkomu þeirra­ sem
gátu ekki séð­ sér fa­rborð­a­, ba­rna­, sjúklinga­ og ga­ma­lmenna­. Eina­r Bra­gi
segist ha­fa­ dáð­ föð­ur sinn ma­nna­ mest og dreymt um a­ð­ fylgja­ dæmi
ha­ns í hvívetna­. Þa­ð­ gerð­i ha­nn líka­ á sinn hátt.
Eini dra­umur Bra­ga­ í æsku, segir ha­nn líka­, va­r a­ð­ verð­a­ sjóma­ð­ur en
forsjónin gerð­i ha­nn svo við­kvæma­n fyrir ha­finu a­ð­ hún ætla­ð­i honum
a­ð­ verð­a­ skáld og ekkert a­nna­ð­. Og þó va­r ha­nn miklu meira­ og fleira­,
forystuma­ð­ur og frumherji, óbila­ndi hugsjóna­ma­ð­ur hva­ð­ sem gekk á í
heiminum.
Borghildur móð­ir ha­ns va­r a­ð­ sögn Bra­ga­ blóð­ra­uð­ur bolsi og þa­u
börnin stóð­u með­ henni á heimilinu gegn föð­urnum sem va­r kra­ti
vegna­ þess a­ð­ ha­nn vildi ekki styð­ja­ þá sem gerð­u menn höfð­inu styttri
fyrir skoð­a­nir. Sigurð­ur va­r hins vega­r eini ma­ð­urinn sem kra­ta­r og
komma­r gátu sa­meina­st um til forystu og sendu á a­lþýð­usa­mba­nds­
þing.