Tímarit Máls og menningar - 01.09.2008, Qupperneq 113

TMM 2008 · 3 113
M y n d l i s t
höf­ð­u ekki nógu m­ikið­ t­il m­álanna að­ leggja. Og Franz West­ nánast­ ekki neit­t­.
Raunar á það­ við­ sjónlist­ahát­íð­ina alla, að­ verk Íslendinganna voru yf­irleit­t­
áhugaverð­ari en þau sem­ kom­u að­ ut­an, hvernig sem­ á því st­endur. En ekki gat­
ég séð­ að­ á sýningunni í List­asaf­ninu æt­t­u sér st­að­ virkari „sam­ræð­ur“ verka
og arkit­ekt­úrs en á ým­sum­ öð­rum­ sýningum­ sem­ haldnar haf­a verið­ þar á bæ.
Hjó líka ef­t­ir því að­ í kynningart­ext­a er saf­nbyggingin kölluð­ „póst­m­ódern-
ísk“, sem­ hlýt­ur að­ haf­a kom­ið­ f­lat­t­ upp á f­rem­ur íhaldsam­an arkit­ekt­ hennar,
Garð­ar Halldórsson.
Opnunin í List­asaf­ninu á Akureyri var f­lot­t­, Hannes Sigurð­sson f­lot­t­ur í
kínverskum­ silkijakka og sýningin á m­álverkum­ kínverskra list­am­anna bæð­i
áhugaverð­ og t­ím­abær í ljósi þeirrar at­hygli sem­ Kína nýt­ur vegna Ólym­píu-
leika. En óneit­anlega skort­ir íslenskan áhorf­anda þekkingu t­il að­ get­a lagt­ á
þessi verk raunsæt­t­ m­at­. Að­ hve m­iklu leyt­i kem­ur kínversk m­álaralist­ t­il m­ót­s
við­ hugm­yndir og list­rænar kröf­ur okkar Vest­urlandabúa, og að­ hve m­iklu
leyt­i er hún endurspeglun þess veruleika sem­ Kínverjar st­anda f­ram­m­i f­yrir í
dag? Góð­ vísa er auð­vit­að­ aldrei of­ of­t­ kveð­in, en var ekki hlut­i þessara kín-
versku m­álverka t­il sýnis á Kjarvalsst­öð­um­ f­yrir árat­ug eð­a svo?
Draumar um ægifegurð, sýningin sem­ Æsa Sigurjónsdót­t­ir set­t­i upp á Kjar-
valsst­öð­um­, var hins vegar við­burð­ur sem­ gerð­i í blóð­ið­ sit­t­, hvernig sem­ á
hann var lit­ið­. Innt­ak sýningarinnar, breyt­t­ við­horf­ yngri kynslóð­ar íslenskra
list­am­anna t­il íslenskrar nát­t­úru og nát­t­úruf­yrirbæra og hugm­yndaf­ræð­ilegur
grunnur þessara við­horf­a, skilað­i sér í vel völdum­ m­yndverkum­ af­ ým­sum­
t­oga: ljósm­yndum­, innst­allasjónum­, m­yndbandalist­ og þrívíddarverkum­ á
borð­ við­ Bláa færslu (1988) Krist­jáns Guð­m­undssonar. Sérst­aklega var vel t­il
f­undið­ að­ f­ella inn í sýninguna hrikalegar landslagsljósm­yndir Vigf­úss Sigur-
geirssonar f­rá f­jórð­a árat­ugnum­, þar sem­ kem­ur f­ram­ óbein gagnrýni á þá
nát­t­úrusýn sem­ gegnsýrir m­álaralist­ f­rum­herjanna, Þórarins B. Þorlákssonar,
Ásgrím­s Jónssonar og Kjarvals. Þet­t­a var sýning sem­ allt­af­ gaf­ eit­t­hvað­ af­ sér,
hversu of­t­ sem­ m­að­ur rakst­ inn á hana.
Í heildina séð­ var þet­t­a yf­irgripsm­ikil, uppbyggileg og kref­jandi sjónlist­ar-
hát­íð­. Vonandi bera m­enn gæf­u t­il að­ draga af­ henni lærdóm­ sem­ nýt­ist­ við­
skipulagningu þeirrar næst­u.