Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1972, Side 11

MYND 2. Gervinýra með plötusíu.
fram. Oft vill blóðþrýstingurinn
falla, og er þá gefið saltvatn.
Þarf sjúklingurinn oft að fá
talsvert magn af vökva. Athuga
þarf storknunartíma blóðsins í
slöngunum, því að hætta er á
storknun í vélinni, og er alltaf
gefið heparín í byrjun dialysu
og þegar líða fer á dialysuna,
ef storknunartíminn styttist.
Fylgjast þarf með þrýstings-
mælum á vélinni, en þeir sýna
þrýsting í slagæð og bláæð og
baðvökvaþrýsting. Blóðsýni eru
tekin fyrir og eftir blóðsíun.
Alltaf er mælt natrium, kalium,
urea og hæmoglobin. Sjúkling-
arnir þurfa oft að fá blóðgjafir,
þó að blóðprósentu þeirra sé
haldið mun lægri en eðlilegt «r.
Sjúklingarnir eiga ekki að
þurfa að finna mikið fyrir því
að vera í blóðsíun. Þó geta þeir
fundið til óþæginda, eins og t. d.
ógleði, jafnvel uppköst, höfuo-
verk, magaverk að ógleymdum
sinadrætti, sem oft er heiftar-
legur, en hann virðist stafa af
röskun vökvajafnvægis í líkam-
anum. Sjúklingarnir eru vigt-
aðir fyrir og eftir dialysu. Þeir
eru á sérstöku fæði, sem er salt-
laust með takmörkuðu proteíni
og kalium. Vökvi er takmai'k-
aður við 14 1 á sólarhring.
Sérstaklega þarf að hugsa um
andlegt ástand þessara sjúkt-
inga. Þeir eru oft mjög niður-
dregnir og þreyttir á að þurfa
að lifa við þessar aðstæður. Það
er mikið álag og bindandi að
þui’fa að koma alltaf tvisvar í
viku í þessa meðferð, sem gerir
það að verkum meðal annars, að
þeir geta ekki stundað neina
eðlilega vinnu, þó að þeir séu
hressir að öðru leyti, sem þeir
eru þó ekki alltaf.
En þrátt fyrir alla erfiðleik-
ana er það þyngra á metunum,
að með þessu móti geta sjúkl-
ingarnir lifað og það oft sæmi-
legu lífi. Þeir mundu ella deyja.
Nú, þegar nýrnaígræðslur eru
orðnar algengar, er stórkostlegt
að geta haldið lífinu í þessum
sjúklingum, meðan þeir bíða
eftir að fá ígrætt nýra. En fyrir
þá, sem ekki geta notið þess,
en verða að lifa við gervinýra
ævilangt, getur verið, að ein-
hvern tíma verði framleidd
gervinýru, sem eru auðveldari
og fyrirferðarminni en þau, sem
nú eru til, jafnvel þannig, að
sjúklingurinn geti borið þau
með sér.
Þó verður eflaust aldrei hægt
að útbúa neitt áhald, sem jafn-
ast á við hin stórkostlegu iíf-
færi, mannsnýrun sjálf.
□
MYND 3. „Shunt“-útbúnaður.
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 127