Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1972, Blaðsíða 21

NAMISTJORNUNARFRÆDUM
María Finnsdóttir.
SíðastliSið ár stundaði Maria
Finnsdóttir nám við framhalds-
skóla hjúkrunarmenntunar í
London, Tlie Royal College
of Nursing.
Það var fjölmennur hópur og
litríkur, sem safnaðist saman í
Royal College of Nursing -
framhaldsskóla hjúkrunar-
menntunar í London — síðustu
viku septembermánaðar 1971.
Nemendur í námi hjúkrunar-
stjórnunar voru 42 og af 16
þjóðernum víðs vegar að úr
heiminum — allt frá Trinidad,
Ástralíu og Formósu - og stór
hópur Afríkumanna og kvenna.
Frá Islandi vorum við þrjár,
auk greinarhöfundar þær Guð-
rún Marteinsson, aðstoðarfor-
stöðukona Borgarspítalans, og
Þórunn Pálsdóttir, forstöðukona
Kleppsspítalans. Það var mjög
fróðlegt að kynnast þessu fólki,
bæði persónulega og eins við-
horfum þess til manna og mál-
efna.
Skólinn tekur um 200 nem-
endur, þar á meðal í heilsu-
verndarnám og kennslu. Sumar
greinar voru kenndar að hluta
við háskóla, t. d. við University
of London. 5 daga kennsluvika
er í Englandi, en við vorum að-
eins 4 daga í skóla, einn dagur
var ætlaður til lestrar. Tíma-
sókn var frjáls, en yfirleitt var
nijög vel mætt.
Kennaraliðið var fjölmennt.
Fastakennari við okkar nám var
aðeins einn. Hún skipulagði og
hafði umsjón með náminu og
hafði aðra sér til aðstoðar að
hluta. Aðrir kennarar voru
stundakennarar, hver á sínu sér-
sviði.
Aðalnámsgreinar voru fimm:
Stj órn hj úkrunarþj ónustunnar,
h j úkrunarmenntun, sj úkrahús-
stjórn, siðfræði og sálarfræði.
Auk þess voru vikulegir fyrir-
lestrar þjóðfræðilegs eðlis. Rætt
var um iðnbyltinguna, þróun
heilbrigðismála þar í landi og
stofnun og hrun brezka heims-
veldisins.
1 stjórn hjúkrunarþjónust-
unnar var aðalkennarinn for-
stöðukona. Hafði hún vikulega
fyrirlestra. Ræddi hún bæði um
deildarstjórn og hjúkrunar-
stjórn sjúkrahússins. Mikill
fjöldi stundakennara var í þess-
ari grein, flestir úr kennaraliði
skólans. Efst á baugi í hjúkr-
unarstjórn er hið nýja skipulag
þeirra mála, hið gamla þótti
heldur steinrunnið. Forstöðu-
konan hafði sína „hefð“ í starfi.
Aðstoðarkonur höfðu ekkert
ákveðið starfssvið né ábyrgð og
starfsheitið villandi. Nefnd var
skipuð af hinu opinbera til þess
að taka þessi mál til endurskoð-
unar. Nefndin skilaði áliti árið
1966, sem þekkt er sem „Sal-
mon-skýrslan“. Var hún viður-
kennd í aðalatriðum sem grund-
völlur að skipulagi hjúkrunar-
þjónustunnar. Til skýringar má
geta þess, að undanfarin ár hafa
hópar sjúkrahúsa verið settir
undir eina sjúkrahússtjórn -
allt frá 5 upp í 28 sjúkrahús.
Einstaka sjúkrahús standa þó
fyrir utan.
Aðaláfangi við þetta nýja
skipulag hj úkrunarþj ónustunn-
ar er, að sú hjúkrunarkona, sem
situr þar í efstu stöðu, — hvort
sem um er að ræða hópa eða
stór sjúkrahús, sem fyrir utan
standa, - á sæti á fundum og er
ábyrg gagnvart stjórnarnefnd-
inni. Starf hennar er aðallega
skipulagsstarf. Hefur hún oft-
ast aðsetur í sama húsi og
s j úkrahússtj órnin. H j úkrunar-
skólinn er í tengslum við
þennan hóp sjúkrahúsa. Skóla-
stjórinn og hin raunveru-
lega forstöðukona hvers sjúkra-
húss sitja á næsta þrepi í svip-
aðri stöðu. Starf og starfsheiti
aðstoðarforstöðukonu hefur ver-
ið lagt niður í þeirri mynd, sem
það var, og nýtt starf ásamt
starfsheiti verið stofnað, þar
sem skilgreint er starf, ábyrgð
og skyldur.
Þar sem svo róttækar breyt-
ingar eiga sér stað, er óhjá-
kvæmilegt, að þær séu umdeild-
ar og að það taki tíma að fella
þær í grundvallaratriðum að
þörfum hvers sjúkrahúss eða
hóps sjúkrahúsa fyrir sig. Allir
eru þó sammála um, að breyt-
inga var þörf og að kostir séu
fleiri en gallar. Þótt skipulag
stórþjóða falli ekki inn í okkar
litla þjóðfélag, getum við mik-
inn lærdóm af því dregið.
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 137