Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.12.1972, Blaðsíða 31

HLUTVERK HJUKRUNARKONUNNAR
1 ÞJÓÐFÉLAGI FRAMTlÐARINNAR
Hagleiðingar um hlutverk
hjúkrunarkonunnar í þjóðfélagi
framtíðarinnar meö hliðsjón
bæ'ði af hjúkrunarstarfinu og
starfslýðræði. Fluttar
af lngrid Hamelin á full-
F'úafundi SSN, til stuðnings
hópumræðunum.
Erindið íslenzkaði Jóhannes
Halldórsson cand. mag.
Við LIFUM á tímum, þar sem
flestir starfshópar, félög og
stofnanir verða viljug eða nauð-
ug að taka starfsemi sína til end-
urskoðunar, sem oft leiðir til
gerbreytinga, til þess að þau
geti áfram fyllt það rúm, sem
þau hafa skipað sér í eða verið
skipað í innan þjóðfélagsins.
Við hjúkrunarkonur erum þar
engin undantekning. Við höfum
rætt fortíð okkar við mörg tæki-
færi (í ICN, í SSN og einnig
heima fyrir). Ég get ekki dæmt
um, hvernig það hefur tekizt.
Mest um vei’t er, að við sof-
um ekki neinum Þyrnirósu-
svefni, meðan heimurinn kring-
um okkur breytist, heldur reyn-
um að sjá, hvar við stöndum og
inn á hvaða braut við eigum að
leggja. Hitt ber að viðurkenna,
nð þrátt fyrir endurteknar til-
i'aunir hefur árangurinn ekki
orðið mikill umfram samþykkt-
h', viljayfirlýsingar og heilmikla
skriffinnsku.
Hlutverk hjúkrunarkonunnar
í þjóðfélagi framtíðarinnar hef-
ur verið tekið upp sem viðfangs-
efni á þessum fulltrúafundi, og
það hef ég gerzt svo djörf að
túlka sem ósk um áframhald
þeirra umræðna, sem fram fóru
af miklu kappi og áhuga á síð-
asta fundi okkar í Os í Noregi
og eiginlega hófust í Reykja-
vík, þó að viðfangsefnið væri
lagt fyrir á annan hátt á þess-
um fundum.
Þá staðreynd, að viðfangsefni
okkar - hlutverk hj úkrunarkon-
unnar í þjóðfélagi framtíðar-
innar - er sundurliðað fyrir
þennan fund samkvæmt nokkr-
um kaflafyrirsögnum og lagt er
til, að við meðferð þess sé stuðzt
við ákveðin atriði í fimmtu
skýrslu sérfræðinganefndar Al-
þ j óðaheilbrigðismálastof nunar-
innar um hjúkrun, hef ég hins
vegar túlkað sem tilraun til að
gera óþrotlegt viðfangsefni okk-
ar afmarkaðra og þannig gæti ef
til vill náðst árangur af umræð-
unum, sem leiddi til raunhæfra
framkvæmda.
Fruinalri<>i<> í umræAum scr-
fræAiuguneíndar Alþjódalioil-
brij'ói.smálaslofnuiiariiinar um
lijúkrun.
Frumatriði og orsök þess, að
Alþ j óðaheilbr igðismálastof nun-
in setti á stofn sérfræðinga-
nefnd um hjúkrun, var, að
mönnum höfðu orðið óþægilega
ljós hin miklu vandamál, sem
heilbrigðisyfirvöld og hjúkrun-
arkonur í ábyrgðarstöðum áttu
við að stríða í sambandi við að
fullnægja stöðugt aukinni eftir-
spurn eftir þjónustu á sviði
heilsugæzlu og hjúkrunar í hin-
um ýmsu hlutum heims. Nefnd-
in átti einnig í starfi sínu að
taka tillit til þeirra breytinga,
sem hugsanlegar væru í fram-
tíðinni.
Þó að WHO-skýrslan sé stíluð
á alþjóðaþing, þar sem vanda-
málin eru óteljandi, en mikill
hluti þeirra er ef til vill ekkert
vandamál á Norðurlöndum, þá
vil ég fullyrða, að vandamálin
í sambandi við framboð og eft-
irspurn á sviði heilsugæzluþjón-
ustu og í sambandi við áætlanir
um aukna og betri þjónustu
snerta okkur allar beint eða
óbeint.
Ilöfuóai riói umrieóiiaiiiia.
Við umræðurnar kom í ljós,
að gagnlegt væri að sameinast
um ákveðna undirliði í aðalvið-
fangsefninu, og þeir voru í stór-
um dráttum eftirfarandi:
a. Fullnæging á kröfum og
skipulagning nauðsynlegrar
heilsugæzlu- og hjúkrunar-
þjónustu.
b. Menntun starfsfólks, þar
sem áherzla skal lögð á
hj úkrunarmenntun.
c. Rannsóknir, sem stefni að
bættri heilsugæzlu- og hjúkr-
unarþjónustu.
Þótt við ætlum að ræða hér
um hlutverk hjúkrunarkonunn-
ar í þjóðfélagi framtíðarinnar,
ætla ég að leyfa mér að nota
hér ofannefnda skiptingu. Það
er að mínu áliti erfitt að ræða
um hlutverk og starf hjúkrun-
arkonunnar án þess um leið að
taka til athugunar menntun og
rannsóknir, þ. e. a. s. grundvöll-
inn að þróun starfsgreinarinnar.
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 143