Svava - 01.12.1897, Blaðsíða 13

KVÆDI.
253
Ilvorfc andtak mundi síðast, af sælu fig dæi þá,
Hvað sorgii' heims ei gátu, þ'.ð ásiín vinna má.
Þú lij,'gst mig þekkja heimur, þitt heimsku tal og glys,
Þó hæði sorgartárin, þau mót þér. vinna slys,
En meðan ég get hlegið, veit enginn að ég líð,
Né æfi mín sé orðin eitt laugvinnt dauðastríð.
Brynhildur.
KVEÐJA NAPÓLEONS
[Lauslega þýtt].
Ég lcveð þig mitt land þar sem dýrð þinna daga
Eyrst dró yfir heiminn mitt volduga nafn.
Þú útskúfar mér, samt mun vitna þín saga
Hvort svört eða björt, um mitt horverka safn.
Ég herjaði á veröld, og vann hana hálfa
Uns völdin mig tældu of langt, sigraðist þá,
Ég atti við þjóðir, sem enn titra og skjálfa
Fyrir einmana fanga, hers miljónum hjá.
‘Ég krýndi þig land mitt, er léstu mig krýndan
Þeim lofstýr að liorfði á þig undrandi jörð.
En söm ertu’ og áður með sóma þinn tíndan,
Því svo hafa ákveðið forlög þín liörð,