Svava - 01.09.1902, Síða 41

ar skyldu verða afgreiddar þann daginn, J)ótt þér vissuð
það fyrir víst, að ómögulegt yrði að gera það fyr en næsta
dag. Það er ekkert rangt við slíkt. Slíkt segir hver
einn. Mr. Hunker meintí, að ef við lofuðum að afgreiða
pöntunina í dag, þií fengi hann kolin á morgun.
Við slíkt er hann vanur. Ég er hissa á yður Mr.
Kimer”.
* .
* *
Mr. Kimer sagði ekki neitt, eu hélt áfrarn við störf
sín. Hann hafði þó trúlega haldið reglu „Sanuleikssam-
handsius”. Litlu síðar kom inn á skrifstofuna frú fram-
kvæmdarstjórans, Mra. Mortou, og fylgdi henni harn-
fóstran, sem hélt á litlum drenghnokka.
„Já-já, Mr. Kimer”, tók frúin til máls, „mig liefir
lengi langað til að sýna yður litla drenginn minn setn
ég álítað sé hinn greindasti og yndælasti í víðri veröld.
Hafið þér nokkuvn tírna séð yndislegra baru?”
,,Já”, svaraði Kimer, „það hef ég”.
„Hvað þá, Mr. Kinier?” lirópaði frúin alveg undrandi.
Má ske þér ætlið að segja mér, að litli Alfred minn—
Qú hvers vegna segið þér það ekki hreint út—sé ófríð-
Ur? Sýnist yður aunars, að drengurinn sé ófríður. „Mr.
KimerJ”
«Já, það sýuist mér,” svaraði Kjmer.