Svava - 01.12.1903, Blaðsíða 2

I9S
„Að eiga allaiin dalínn í
Alt eius og lieiraa smalinu
Er sat á suraii lijá".
Þinn vinur:
Síg;urd ur BalcLvinsson.
Ií
Ermið'vetrar snjóþögn að sveit hafði sett
Með samfjötra, úr lang-nætti undna,
0g fjölkvæður lækur og iaumw við klett
Lá frosinn, með tunguua hundna;
Og lagstur var hugur f harðinda-kör,
Og hendingar kólnaðar gödduðu’ á v«.
Þá kora hún, sem iífs-niark frá landauðnum nyrztr
— TJr lyugmó við sandroic og snæinn —
Með æskuna, leik-völlinn, ljóðin n»ín fyrst-f,
Með landa-mörk, afdala'-hæinn;
Með vonir og langauir, vakað og dreymt,
Með vafa og ætlanir — munað og gleymt.
Og enn er húu, grein sú -- af grann-lyngi smæsi
I gras-tó á umnæðiugs-fjöHura —
Á víðferli munar af hríslunum hæst