Svava - 01.12.1903, Blaðsíða 41

237
verði, og urðu iiinir rússnesku frámleiöandur að gjöra
lúð sama; en þeir urðu að fara lerigra. Þe:r urðu
Hefnilega að selja sína steinolíu ódýrara en sú ameríska
var á markaðinum, af því að hin rússneska er töluvert
verri að gæðum. Þar að auk uiðu þeir að borga hærra
ílutningsgjald undir olíuna, því hin rússneska stöinolla
ei' ntiklu þyngri en hin anieríska jafnframt sein hún er
af iakari tegund. Eu þrátt fyrir alla þessa örðugleika
°g gífurlegt tap, t'uildi hin rússneska steinolía sér hraut
afram og var hýsna óþægur keppinautur ltins ameríska
steinolíu-sambands á heimsmarkaðinum.
Þessi mikla samkepni og hið gífurloga fjártjdu er
í'úu hafðj í fór nteð ser, leiddi til þess, að báðir máls-
Partar æsktu eftir að samkomulag gæti komist á. Yæri
h&gt að lcoma slílcu í framkvæmd, muudi komið í veg
fyrir alla samkepni á markaðinum; allar þjóðir yrðu að
kaupa steinolíuna af hinu sameiuaða steinolíu-sambandi,
sein gæti ltækkað þá verðið eftir geðþótta sínum —
l>auið það ttpp oins og því sýndist. Monu yrðu að
l;aupja steiuolíuna fyrir það, ltvað mikið sem húu hækk-
aði í verðj.
Þessi liugiiiynd var hinn síðasti liður í steinolíu-
stjórnkænsku Eockefellers. Eýsna ytrrgripsmikið fyrir-
tæki, okki ósvipað landaukastjórnfræði Napoleons mikla.