Svava - 01.12.1903, Blaðsíða 16

212
til Alfreds og Ellu, lagði hendur í höfuð þeirra og mælti:
‘Sú niestu ánægja, seni nokkurum getur hlotnast,
er að sameina það, sem elskast heitt. Og engin lífsgleði
eins fullkomin, sem að geta stuðlað að því, að gjöra
samfei’ðamenn vora á lífsleiðinni hamingjusama. Já,
vissulega er meiri ánægju að finna í því, að rétta sam-
ferðamanninum hjálparhönd, heldur en að safna jarð-
neskurn auðæfum. — Eigi eg hamingjusama vini, sem
umkringja mig, hefir eg einskis að óska framar’.