Svava - 01.12.1903, Qupperneq 7

o'kkar liggja ekld saman, Iléi' dvel eg okki nema stutta
stund. — En hvar er Ella? — Æ, eg vorðað fá að
sjá hana, áður en eg fer’.
Það var strax sent eftir Ellu, en þegar liún kom inn
í setnstofuna gekk liún beina loið þangað, sem Alfred
sat, þvi húu þekti ekki fösturföður sinn.
„Nei, nei, EHa’, sagði Alfred, „komdu ekki til mín
■— ekki til mín. Hingað’, og lagði liönd síua Uin leið á
öxl Lukes.
„Ella’, mælti gamli maðurinn, „Þekkirðu mig ekkif
Mærin starði fáein augnablik á öldunginn, nefndi
síðan nafn hans og fleygði sérí faðm hans.
„Dpktor Holland’, sagði Sir William og vék sér
að lækninum, er setiðhafði undrandi og liorft á þenna
fagnaðarfund, „Maður þessi er garnli vitavöiðurinn,
sem eg hefi oft miust á við þig. En þessi maður’, bætti
Sir William við og snéri máli sínu til Lukes, „er
garoall vinur miun’
Vitavörðurinn leit sam snöggast á herlæknirinn og
Uáfölnaði. Hann gjörði tilraun til að íísa á fætur, en
honum var það ómögulegt. Hann hné aftur máttlaus
í sætið.
,,Ertu veikur?’ spurði Ella, er hún sá útlit fóstur-
föður síns, og lagði hendur ura háls honurn.