Svava - 01.12.1903, Blaðsíða 36

áhöldin, svo olían yrði bæði ódýrari og betri. VaDa-
lega var olían seld eins og hún kom úr jorðunni, og
liotuð til úburðar ú vagna og véijar eða sem iæknis-
lyf við ýmsum hörundskvillum á skepniim; einnig
liotuðu Jiinir rússnesku bamdur hana til Ijósmatar í opu-
Um leirlömpum, sem var þó neyðavúrræði, vegna þess
hve daunill húu var og gjörði loftið óþolaudi í kof-
unum.
Það var því ekki vanþörf, að betra íyrirkoinulag
kæmist tíj’ enda fór svo, að stjóruin varð ekki ein um
hituna. Félög A-oru stofuuð með því angnamiði, að
framleiða lireina og vanáaða olíu, og höfðu þau stöðvar
sínar utan takmavka héraðs þess, er stjórnin útti. Á ár-
unum 18ö0 til 1870 óx líka liin rússueska steinolíu-
framleiðsla fimmfalt. Þó var það ekki fyr en árið 1872,
er stjórnar-einveldið var upphafið og olíulindirnar voru
seldar viðttppboð, að framleiðslan tælci verulogum fram-
förum. En þá dundi líka yfir þetta óholla tímabilf
uákvæmlega svipað olíusýkinni amerfskn á árunum 1854
til 1858. En afturkippur kom fijótt í þetta blómstrandi
ástand, einkum fyrir það, nð stjórnin lngði gjald ú
framleiðsluna er nam rúmlega $ eyrir á hvern pott af’
óhreinsnðri olíu. Afgjald þetta leiddi þann dilk eftir
sig, að verðið á stoinolíunni var á reiki, en mörg kraft-