Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.2016, Blaðsíða 28

Helgarblað 11.–14. mars 201624 Fólk Viðtal
Gerum við Apple vörur
iP
one í úrvali
Sérhæfum okkur í Apple
Allskyns
aukahlutir
nýta þá forgjöf í að gera eitthvað sem
skiptir máli. Það er líka bara gaman
að koma með eitthvað nýtt og þróa
karakterinn. Mig langar ekki alltaf að
vera að gera það sama. Okkur sem
komum að þáttunum má ekki leiðast
og áhorfendum má ekki leiðast.“
Stoppaður úti á götu
Aðspurður hvort það sé erfiðara að
leika fyrir börn heldur en fullorðna
segir Ævar svo alls ekki vera. En
börnin séu vissulega hreinskilnari
áhorfendur. „Þegar þú ert að sýna
leikhús fyrir börn þá heyrirðu um
leið ef þeim er farið að leiðast. Það er
erfiðara að heyra það á fullorðnum
hvort þeim leiðist eða ekki. Þegar þú
ert að búa til efni fyrir börn verðurðu
auðvitað líka að passa sérstaklega vel
hvað þú segir og hvernig orð þú ert
að nota, en það þýðir samt ekki að þú
þurfir að tala niður til þeirra. Krakkar
eru miklu klárari heldur en við vilj-
um að þau séu. Þegar þættirnir urðu
lengri ákváðum við að leyfa okkur að
vera svolítið flókin. Svara ekki öllu,
heldur skilja líka eftir spurningar
og leyfa krökkunum að leita sjálf að
svörunum.“
En það eru ekki bara börn sem
fylgjast með Ævari vísindamanni –
fullorðnir horfa líka. Sérstaklega eftir
að sýningartíma þáttanna var breytt
og hann færður eftir fréttir. Ævar fær
því stundum líka tölvupósta frá full-
orðnum sem fylgjast með þáttun-
um, og eru þá annaðhvort að benda
honum á rangfærslur eða hrósa fyrir
góða frammistöðu. Honum þykir
það einkar skemmtilegt.
Auknum vinsældum fylgir að
sjálfsögðu aukin athygli og Ævar
hefur fundið fyrir henni. Síðastliðið
sumar fór hann að finna fyrir því af
einhverri alvöru að fólk, og þá aðal-
lega börn, væru að stoppa hann úti
á götu og til að spjalla. Honum þykir
það hins vegar í góðu lagi á meðan
fólk er kurteist og þannig hefur það
verið hingað til. „Það er líka bara
gaman ef einhver þekkir mann úti
í búð fyrir eitthvað sem maður er
montinn af og er tilbúinn að standa
með. Krakkarnir vilja bara spjalla og
mér finnst það skemmtilegt. Ég er þá
greinilega að ná því að vera nógu að-
gengilegur, sem er jákvætt. Ég man
alveg sjálfur hvað það var spennandi
að sjá einhvern úr sjónvarpinu úti í
búð þegar maður var yngri.“
Notaður í margt
Ævar hefur verið mikið í því að leika
fyrir börn en það var ekkert endilega
það sem hann stefndi að, þrátt fyrir
að hafa sjálfur alltaf haft mikinn
áhuga á barnaefni. Líka á fullorðins-
aldri. Svona hefur þetta bara þróast.
Hann hefur þó engar áhyggjur af
því að festast í barnaefninu. Hann
bendir á að hann hafi lengi vel verið
þekktur fyrir hlutverk sitt í Dagvakt-
inni, þar sem hann lék frekar ein-
faldan og barnalegan náunga sem
þótti fátt betra en að fá hrós frá Georg
Bjarnfreðarsyni. „Íslenskir leikarar
eru að vissu leyti heppnir með hvað
við erum lítið land. Fyrir vikið erum
við notuð í svo margt. Maður er ekki
bara leikhúsleikari eða bara kvik-
myndaleikari. Það er hægt að gera
allt og maður getur öðlast reynslu á
ýmsum sviðum.“
En er ekki erfitt að vera í tveimur
mjög ólíkum hlutverkum á sama
tíma, sem bæði vekja mikla athygli?
Sérstaklega ef annað hlutverkið er
leikið fyrir börn en hitt alls ekki?
„Nei, ég held að það sé allt í lagi. Það
er líka bara gaman ef einhverjir átta
sig á því að ég er í raun leikari en ekki
vísindamaður. Ég er líka rithöfundur,
ég er líka að talsetja teiknimyndir.
Það má alveg halda nokkrum bolt-
um á lofti í einu.“
Ætlað að hætta í fimm ár
Ævar hefur ekki staðið á sviði að neinu
ráði í eitt og hálft ár, fyrir utan barna-
leikrit á síðasta ári með Gunna og
Felix. Hann segist þó ekki sakna þess
um of, það sé einfaldlega of mikið að
gera, en meðfram dagskrárgerðinni
skrifar hann líka bækur. „Það er bara
þessi törn núna og gaman þegar fólk
kann að meta það sem maður er að
gera. Sérstaklega þegar maður er
að gera það á réttum forsendum og
með hjartanu. En ég verð ekki í þessu
endalaust, alls ekki. Maður þarf að
hafa tilfinninguna fyrir því hvenær
er komið nóg og hvenær maður á að
hætta. Það gerist ekki alveg strax en
ég er alveg farinn að hugsa hvernig ég
myndi vilja enda þetta.“
Ævar er í raun búinn að ætla að
hætta með karakterinn reglulega í
fimm ár, en þá hefur alltaf komið
eitthvað nýtt sem hvetur hann
áfram. Hann viðurkennir til dæmis
fúslega að það sé ágætis hvatning að
fá Edduverðlaun. „Ég var mjög upp
mér að vera tilnefndur í fyrra. Mér
fannst það alveg æðislegt og töff og
hefði bara verið mjög sáttur við það.
Svo unnum við og það var draumur í
dós. Svo vorum við aftur tilnefnd í ár,
bæði í flokknum barna- og unglinga-
efni og lífsstílsþáttur og þar að auki
var ég tilnefndur sem sjónvarps-
maður ársins. Ég hugsaði með mér
að ef það væri eitthvað sem færi
aldrei af ferilskránni minni, þá væri
það að hafa verið tilnefndur sem
sjónvarpsmaður ársins. Það var líka
svolítið gaman að vera tilnefndur í
öðrum flokki en barna- og unglinga-
efni, en það var eitthvað sem ég átti
alls ekki von á og þaðan af síður að
vinna þann flokk. En það er bara
klapp á bakið að við séum að standa
okkur vel. Og ég segi „okkur“, því ég
er auðvitað ekki einn með þættina.
Alveg eins og með leikhúsið er heil
herdeild bak við tjöldin.“
Kynntist ástinni í leikhúsinu
Aðspurður segist Ævar vera frekar
niðursokkinn í vinnuna sína og því
eigi hann fá áhugamál sem tengjast
henni ekki. Hann sé í raun bara
mjög heppinn að vinna við áhuga-
málið sitt og sé líklega vinnualki.
Einhverjum tíma ver hann þó með
kærustunni sinni, Védísi Kjart-
ansdóttur dansara. Hann fer ör-
lítið hjá sér þegar blaðamaður spyr
út í ástina. „Hún er bara svakalega
góður dansari og ótrúlega skemmti-
leg,“ segir hann feimnislega. En þau
kynntust að sjálfsögðu í gegnum
leikhúsið. Ævar var fenginn til að
vera söngvari í sýningu sem Védís
og vinkonur hennar voru að setja
upp. Hann þekkti vinkonurnar sem
voru í Listaháskólanum á sama tíma
og hann og eitt leiddi af öðru. Þau
fóru þó ekki á formleg stefnumót.
„Við kynntumst bara í gegnum sýn-
inguna eins og fólk kynnist á vinnu-
stað. Þetta gerðist mjög náttúrulega.“
Ævar telur það frekar jákvætt fyrir tvo
listamenn að vera í sambandi enda
sé þá skilningurinn á starfi hins að-
ilans meiri en ella. „Ég held að það
geti verið erfitt að vera með leikara ef
viðkomandi hefur ekki farið í gegn-
um það sjálfur eða þekkir ekki til. En
við erum til staðar þegar á þarf að
halda í æfingaferlinu og öllu öðru
sem tengist starfinu.“
Ný bók og talsmaður UNICEF
Á döfinni hjá Ævari á næstu vikum
er ný bók sem heitir Bernskubrek
Ævars vísindamanns: Árás vél-
mennakennaranna og kemur hún
út í tengslum við lestrarátakið sem
staðið hefur yfir. Um er að ræða sjálf-
stætt framhald bókarinnar Risaeðl-
ur í Reykjavík sem kom út í tengsl-
um við átakið í fyrra. En Ævar ætlar
að draga út fimm heppna krakka
sem tóku þátt í lestrarátakinu og
fá þau að vera persónur í bókinni.
Sérstaða bókanna er sú að þær eru
prentaðar með sérstöku lesblindu-
letri sem gerir lesblindum auð-
veldara um vik að lesa textann.
„Við sem ekki erum lesblind sjáum
engan mun en heilinn í lesblindum
nemur þetta letur á einhvern annan
hátt. Það var lesblindur hönnuður í
Bandaríkjunum sem bjó þetta til.
Risaeðlur í Reykjavík var fyrsta bók-
in hjá Forlaginu sem var prentuð
með þessu letri og Vélmennabókin
verður alveg eins,“ útskýrir Ævar,
sem er að vonum stoltur af nýjasta
verkinu sínu. Þá var það tilkynnt í
vikunni að Ævar verði talsmaður
UNICEF-hreyfingarinnar í ár. Hann
mun aðstoða UNICEF á Íslandi
við að fræða börn um Barnasátt-
mála Sameinuðu þjóðanna og
auka skilning á því hvernig réttindi
barna hafa tengingu við daglegt líf
þeirra. Í ár verður sérstök áhersla
lögð á Sýrland og Ævar mun miðla
til barnanna ýmsum staðreyndum
um Sýrland, stríðið og áhrif þess á
börn. n
„Ég var
mjög
ánægður þegar
ég var í sjötta
bekk og fékk að
vita að ég þyrfti
að fá gleraugu,
því þá yrði ég al-
veg eins og Bert
Las og grúskaði
Ævar ólst upp í sveit
og það krafðist
skipulagningar að
hitta vinina utan
skólatíma. Hann las
því mikið og grúskaði
sjálfur heima við.