Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.2016, Blaðsíða 33

Helgarblað 11.–14. mars 2016 Sport 29
Glæsibær · Sími: 571 0977 · Opið 10-18 · www.deluxe.is
Fjölbreyttar vörur og úrval meðferða
Tilboð mars mánaðar
Fótsnyrting inniheldur gott fótanudd með heitum steinum. Verð 5.760 kr. (fullt verð 7.200 kr.)
Gellökkun á hendur. Verð 4.560 kr. (fullt verð 5.700 kr.)
„Ég braut reglurnar heima til að geta mætt“
sterk. „Við erum loksins að vinna og
loksins að vinna sem eitt lið.“
Krefjandi
Það er krefjandi að vera spilandi að­
alþjálfari. „Þetta er mikil pressa, ég
finn það. Mér finnst ég eiginlega ekki
mega gera mistök – en auðvitað gera
allir mistök einhvern tímann. Ég vil
vera fyrirmynd, gera rétt og vil að leik­
mennirnir geti litið upp til mín. Þær
geri eins og ég geri, ekki bara eins og
ég segi. Ég mæti sjálf, geri æfingarnar
með þeim sem liðsmaður og er alltaf
með í öllu. Liðið horfir því ekki á
mig á bekknum að skipa fyrir, held­
ur er ég allt í öllu með því – þjálfari
og leikmaður,“ segir hún. Þekkingin
á að hafa sjálf spilað ólíkar stöður er
einnig til góða og veitir henni yfirsýn.
„Sýn mín á hokkí hefur breyst mikið.
Þar að auki er norska hokkíið tals­
vert hraðara en á Íslandi. Þetta er því
mjög krefjandi,“ segir hún. „Ég er vön
að skora oft á Íslandi, en það er miklu
erfiðara hérna úti.“
Hún hefur hvergi nærri fengið nóg
af íþróttinni.
„Ég hugsa stundum með mér:
„Hvenær er komið nóg?“ Ég hef verið
svo lengi í íshokkí og verð 31 árs í
næstu viku. En metnaðurinn er til
staðar og með þjálfarastöðunni hefur
svo margt breyst. Metnaðurinn hefur
bara aukist ef eitthvað er,“ segir hún.
„Það sem ýtir mér áfram er landsliðið
– það er alltaf númer eitt.“
Stofnfélagi landsliðsins
Þegar íslenska kvennalandsliðið í
íshokkí var stofnað árið 2005 var
Flosrún meðal stofnfélaga og hefur
spilað á öllum mótum, að undan­
skildu einu, með liðinu síðan þá. Liðið
er nýkomið heim af heimsmeistara­
mótinu í íshokkíi á Spáni þar sem þær
kræktu sér í bronsverðlaun. Besti ár­
angur liðsins var árið 2008, þegar þær
komu heim með gullverðlaun. Sem
fyrr var Flosrún einnig lykilleikmað­
ur og skoraði þónokkur mörk. Í kjöl­
farið var hún einnig valin Íshokkí­
kona ársins 2008. Flosrún segir að
liðið sem keppti á HM í ár sé sterkasta
landsliðsheild sem hún hefur spilað
með og er ánægð með árangurinn á
Spáni þó að hún hafi gjarnan viljað
meira. Hún var valin kona leiksins
einu sinni á mótinu og besti leikmað­
ur íslenska liðsins undir lok mótsins.
Það kom henni skemmtilega á óvart.
„Ég bjóst alls ekki við þessu. Ég
hafði samt undirbúið mig mjög mik­
ið fyrir mótið. Ég tók fjölmargar auka
morgunæfingar jafnvel þó að ég ætti
að mæta á æfingu um kvöldið með fé­
lagsliði mínu. Þá varði ég í klukkutíma
til að æfa mig eingöngu í skotum, eða
var eingöngu í hornavinnu og kylfu­
tækni. Þar kom kærastinn sterkur
inn að hjálpa mér og leiðbeina varð­
andi hvað betur mætti fara. Ég fann
fyrir sama metnaði og þegar ég var að
druslast með hokkítöskuna í strætó
upp og niður Laugardalinn. Til að
komast á fleiri æfingar á ísnum þurfti
ég alltaf að taka íshokkídótið mitt
saman eftir hverja æfingu í Sarpsborg
koma því út í bíl, taka það með heim
og mæta snemma næsta morgun í
skautahöllina í Moss þar sem aukaæf­
ingin fór fram. Ég þurfti að hafa fyrir
því að ætla mér að mæta snemma á
morgunæfingu daginn eftir í annarri
skautahöll,“ segir hún.
En hún velti því fyrir sér í hvernig
leikformi hún væri, aðstæður voru svo
ólíkar því sem hún átti að venjast. „Ég
skoraði fyrsta markið mitt á þessu leik­
tímabili hér í Noregi á laugardeginum
fyrir heimsmeistaramótið. Heima á Ís­
landi hafði ég skorað miklu oftar og
átt margar stoðsendingar. En þetta er
bara svo ólíkt. Ég var þess vegna ekki
alveg nógu viss um leikformið,“ segir
hún, en eins og hún sýndi var það af­
bragðsgott. En taugarnar voru þandar
og landsliðið stefndi hátt.
„Ég kom svolítið óörugg inn í
mótið. Ég hafði ekki æft mikið með
landsliðinu og þekkti landsliðsþjálfar­
ann ekki og hann ekki mig,“ segir hún
en þess má geta að hún byrjaði sinn
fyrsta leik á heimsmeistaramótinu
með því að setja þrjú mörk. „Svo bara
hélt ég áfram og fór að finna fyrir ör­
ygginu. Ég fann að ég var sterkari og
var byrjuð að hugsa hraðar.“ Verð­
launin á mótinu voru mikill heiður,
en hún hafði ekki gert sér grein fyrir
því hversu mikilvæg hún væri liðinu
fyrr en hún talaði við einn sterkasta
leikmann þess, Söru Smiley, sem
hrósaði henni óspart.
„Að fá hrós frá henni, hún er leik­
maður sem ég lít upp til, var mér svo
mikilvægt,“ segir hún. „Ég fór eigin­
lega bara að gráta, þá áttaði ég mig
á því að þetta var allt að skila sér. Þá
gerði ég mér loks grein fyrir því að
ég átti bara þrælgott mót! Ég hafði
gert allt sem ég gat til að koma sterk
inn á mótið – aukaæfingin skilar sér.“
Flosrún hafði þrjá daga til að undir­
búa sig fyrir norska meistaramótið
þegar blaðamaður náði tali af henni
í vikunni. „Núna liggur fyrir að taka
þessa þrjá daga sem ég hef frá HM
og þar til norski meistarinn skellur
á núna um helgina og slaka á og
endurhlaða batteríin. Ég mun taka
létta æfingu í ræktinni sjálf og síðan
góða æfingu á fimmtudagskvöld með
liðinu kvöldið fyrir brottför. Nú er að
taka þetta leik fyrir leik og sjá hvert
það leiðir. Að mæta með jákvætt lið
sem er tilbúið að vinna vinnuna hver
fyrir aðra á ísnum skiptir öllu. Það er
ekki bara að reyna að vinna leikina
heldur eru það allir litlu sigrarnir sem
fylgja því að vinna sem ein heild að
sameiginlegu markmiði,“ segir hún.
Nóg eftir
Flosrún á nóg eftir sem leikmaður og
á allt að vinna sem þjálfari. „Það sem
rekur mig áfram í hokkíinu er hraðinn,
harkan og keppnisskapið. Ég þoli ekki
að tapa, en til þess að vera góður sig­
urvegari þarf þér að finnst óþolandi að
tapa. Í dag er það landsliðið sem rek­
ur mig áfram, það er númer eitt. Það er
mér mikill heiður að fá að vera hluti af
þessu liði. Í hvert skipti sem ég klæð­
ist íslensku landsliðstreyjunni fæ ég
fiðring í magann og finn fyrir stolti –
að ég hafi verið valin. Að ég sé ein af
þeim sem fæ að keppa undir merkjum
Íslands,“ segir hún og minnir á að fé­
lagsskapurinn í íþróttunum sé mikil­
vægur. „Eitt það mikilvægasta er að
eignast nána liðsfélaga. Ég held að það
sé líka mikilvægt að hafa í huga að það
er aldrei of seint að byrja að æfa íþrótt.
Skilaboð mín til ungra stúlkna eru að
það er aldrei of seint að prófa nýja
hluti, róa á ný mið og að ögra sjálfri sér.
Það er gott fyrir líkama og sál.“ n
Ótrúlega margir
nota munntóbak
Flosrún Vaka er tannsmiður og
lokaverkefni hennar við tannsmíðadeild
Háskóla Íslands árið 2015 sneri
að munntóbaksnotkun íslenskra
íshokkíleikmanna, karla og kvenna.
Fjallað var um rannsóknina í tímariti
Háskóla Íslands í vetur. Niðurstöður
rannsóknarinnar voru að um þriðjungur
íslenskra íshokkíleikmanna notaði
munntóbak reglulega. Þá má álykta að
tæp 40% íshokkíleikmanna, bæði karlar
og konur, á meistaraflokksstigi neyti
tóbaks. Flestir neyta munntóbaks og
það í miklum mæli. Flosrún bendir á að
munntóbak tengist mikið íshokkíiðkun
erlendis. Hún telur að forvarnarstarfi
meðal íshokkíleikmanna á Íslandi sé
mjög ábótavant en forvarnir hafi fyrst
og fremst beinst gegn reykingum en ekki
munntóbaki. Allt sé þetta þó skaðlegt
og samrýmist ekki íþróttaiðkun.
Aukaæfing Flosrún Vaka æfði af miklum
krafti fyrir heimsmeistaramótið. MyNd Úr eiNKASAfNi
„Það er aldrei of seint
að byrja að æfa íþrótt