Dagblaðið Vísir - DV - 13.12.2016, Blaðsíða 14

Vikublað 13.–15. desember 201614 Fréttir
S
íðustu tvær vikur eru búnar
að vera hreint helvíti fyrir
okkur fjölskylduna, pabbi
er ekki á góðum stað hvað
varðar sjúkdóm hans. Hann
er orðinn árásargjarn, byrjaður að
sparka, lemja, berja og ýta, bæði
gagnvart okkur og starfsfólkinu á
spítalanum. Hann hefur verið spraut-
aður niður hvað eftir annað þegar
hann tekur af skarið. Skiljanlega þar
sem það er ekkert grín að standa fyr-
ir framan sextugan mann sem held-
ur hnefunum á lofti, með reiðisvip
og vita ekkert hvað hann gerir í fram-
haldinu,“ segir Þórdís Gyða Magn-
úsdóttir. Faðir hennar, Magnús Örn
Guðmundsson er aðeins 60 ára og
er algjörlega ósjálfbjarga eftir að hafa
veikst fyrir tveimur árum af Alzhei-
mer-sjúkdóminum.
Í október greindi Ríkisútvarpið
frá því að Magnús, sem búsettur er
í Vestmannaeyjum, kæmist ekki inn
á deild fyrir unga heilabilaða. Ungir
heilabilaðir þurfa sérstaka þjónustu
þar sem þeir eru sterkari en aldrað-
ir. Sagði Þórdís frá því að upp hefðu
komið tilfelli þar sem hann hefði
beitt valdi. Ekkert pláss er í Reykja-
vík til að vista Magnús og biðlistar
langir. Þá eru engar deildir fyrir fólk
sem veikist snemma af Alzheimer-
sjúkdóminum. Það var því gripið til
þess ráðs að vista Magnús á bráða-
móttöku spítalans í Vestmanna-
eyjum. Virtist Magnúsi líða vel þar
fyrstu vikurnar en síðan fór að halla
undan fæti.
Þórdís hrósar starfsfólkinu, segir
það gera sitt besta en deildin sé
ekki útbúin til að vista heilabilað
fólk. Deildirnar í Vestmannaeyjum
eru ágætlega mannaðar en þegar
einstaklingur sem berst við veikindi
eins og Alzheimer-sjúkdóminn er
vistaður þar verði álagið mun meira.
Engin niðurstaða eftir neyðarfund
Í morgun var svo haldinn fundur
á Landakotsspítala til að reyna
að koma Magnúsi að í skamm-
tímavistun fyrir heilabilaða. Stóð
til að í kjölfarið yrði honum úthlut-
að pláss á stofnun sem sérhæfir sig í
veikindum hans.
„Það var engin niðurstaða á
fundinum. Við þurfum að bíða
áfram. Það er ömurlegt að vera í
þessari stöðu,“ segir Þórdís sem hef-
ur tjáð sig á opinskáan hátt um stöð-
una á bloggsíðu sem hún heldur úti.
Þar segir hún:
„Tilfinningin sem maður fær
þegar pabbi manns ýtir manni burt
er ógeðsleg, ég fékk vondan sting í
magann, kökk í hálsinn og kvíða við
að fylgja honum eftir. Ég get ekki
ímyndað mér hvernig mömmu líður,
hún hefur þurft að takast á við miklu
meira en það sem ég hef upplifað
með pabba síðustu daga. Ég er ótrú-
lega stolt af henni mömmu minni
fyrir að standa í báðar lappir og horfa
á eftir eiginmanni sínum breytast í
eitthvað allt annað en hún giftist.“
Stjórnvöld bera ábyrgð
Svava Aradóttir, formaður
Alzheimer- samtakanna, segir enga
deild starfandi á Íslandi fyrir ungt
fólk með heilabilun. Þegar Hjúkr-
unarheimilið Mörkin var opnuð árið
2010 stóð til að vera með deild fyrir
ungt fólk sem þjáist af heilabilun.
Af því varð þó aldrei. Svava segir að
staðan sé slæm, ekki aðeins í tilfelli
Magnúsar, heldur allra þeirra sem
þurfa að bíða eftir plássi á hjúkr-
unarheimilum. Biðlistar lengist en
lítið er aðhafst til að koma fólki til
aðstoðar. Segir Svava að það hafi
verið vitað í mörg ár að vöntun yrði
á rýmum.
„Auðvitað eiga allir sem þurfa
hjálp að fá hjálp. Stjórnvöld, heil-
brigðisstjórnvöld og einnig land-
læknir bera ábyrgð á stöðunni sem
upp er komin. Það þarf að spyrja
stjórnvöld hvernig þau ætli að
bregðast við. Það eru fleiri hundruð
manns að bíða eftir hverju plássi
sem losnar. Listinn er fáránlega
langur. Það eru langt yfir hundrað
manns sem eru að bíða eftir sér-
hæfðri dagsdvöl.“
Mikið álag
Þórdís segir stöðuna ömurlega og
að móðir hennar sé með kvíðahnút
alla daga. Segir hún nauðsynlegt að
faðir hennar komist í umhverfi þar
sem honum líði vel.
„Það er ekkert pláss í Eyjum og
eða í Reykjavík. Við erum búin að
vera í þessari stöðu síðan í septem-
ber. Við héldum að þetta væri í höfn
því hann var ekkert erfiður til að
byrja með. Við erum aftur í óvissu
um það hvert hann fer,“ segir Þórdís
sem telur að þótt faðir hennar fái að
lokum úthlutað rými á Landakots-
spítala verði það aðeins til bráða-
birgða. Þau eigi eftir að þurfa að
flakka með hann á milli stofnana.
„Við erum að ganga í gegnum
þetta í þriðja skipti. Það er ekkert
grín að flytja svona veika einstak-
linga og ekki þeim bjóðandi. Það er
álag á fjölskylduna og sjúklingana
sjálfa. Við spyrjum okkur, verðum
við heima í Eyjum eða Reykjavík?
Megum við heimsækja hann eða
ekki? Þarf hann að flakka á milli
stofnana? Það er stutt í jól og enginn
að hugsa um jólaundirbúning. Það
þarf að hjálpa pabba.“ n
Hreint Helvíti
fyrir fjölskylduna
n Sextugur faðir Þórdísar Gyðu er með Alzheimer n Fær ekki hjúkrunarrými við hæfi
Kristjón Kormákur Guðjónsson
kristjon@dv.is „Það er ekkert grín
að standa fyrir
framan sextugan mann
sem heldur hnefunum á
lofti, með reiðisvip.
„Ég fékk
vondan
sting í magann,
kökk í hálsinn
Fluttur á bráðadeild
Magnús fékk inni á bráðadeild
spítalans í Vestmannaeyjum
en þarf nauðsynlega að fá
hjúkrunarrými við hæfi.
Feðgin Þórdís Gyða Magnúsdóttir
með föður sínum.