Morgunblaðið - 28.02.2017, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRÚAR 2017
✝ Sigríður UnnurBjarnadóttir
fæddist í Borg-
arnesi 27. desem-
ber 1925. Hún lést á
Dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi
16. febrúar 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Jóhanna
Hallsdóttir frá
Stóra-Fljóti í Bisk-
upstungum, f. 10.
júní 1892, d. 13. janúar 1976 og
Bjarni Jónsson, f. á Kletti í
Reykholtsdal 13. desember
1893, d. 23. maí 1966. Systkini
Sigríðar eru Ágúst Hallur, f. 20.
ágúst 1929, maki Guðrún Vil-
hjálmsdóttir og Knútur Arnberg
Bjarnason, f. 9. júní 1932, d. 6.
júní 2006, maki Þorgerður
Sveinsdóttir.
Eiginmaður Sigríðar var Ein-
ar Árnason málarameistari, f.
23. desember 1921, d. 8. nóv-
ember 2000. Þau giftust þann
14. júlí 1945. Börn Sigríðar og
Einars eru: Þóra, launafulltrúi,
f. 24. júlí 1946, var gift Jóni Ara-
syni, verktaka. Börn þeirra eru:
a) Einar, tónlistarkennari, f. 2.
janúar 1970, kvæntur Halldóru
hennar eru Emil Þór og Tinna
María. 3) Sigurður Már, fiski-
fræðingur, f. 28. desember 1955,
kvæntur Önnu Steinsen, við-
skiptafræðingi. Synir þeirra eru
a) Flosi Hrafn, lögfræðingur, f.
27. júní 1985, sambýliskona Þór-
unn Kjartansdóttir. Börn þeirra
eru Einar Jósef og Anna Diljá.
b) Eggert Örn, háskólanemi, f.
5. desember 1991. Synir Önnu
eru a) Ragnar Már, hugbún-
aðarfræðingur, f. 4. maí 1975,
kvæntur Ceciliu Steinsen. Synir
þeirra eru Nói, Leó og Max. b)
Friðrik Rafn, rafmagnsverk-
fræðingur, f. 6. janúar 1978,
kvæntur Hrund Logadóttur.
Dóttir þeirra er Edda. 4) Flosi,
aðstoðarskólastjóri, f. 29. apríl
1961, kvæntur Kötlu Halls-
dóttur, hárgreiðslumeistara.
Börn þeirra eru: a) Ylfa, inn-
heimtufulltrúi, f. 4. september
1989. Dóttir hennar er Árný
Lea. b) Hallur, háskólanemi, f. 1.
maí 1993.
Sigríður var húsmóðir þar til
börnin uxu úr grasi, en vann eft-
ir það margvísleg störf. Hún
vann m.a. í verslun, nokkur ár í
Fatagerðinni hf. á Akranesi, en
lengst af vann Sigríður við ræst-
ingar á Sjúkrahúsi Akraness.
Sigríður tók einnig virkan þátt í
kiyrkjustarfi og söng með kór
Akraneskirkju um 20 ára skeið.
Útför Sigríðar Unnar fer
fram frá Akraneskirkju í dag,
28. febrúar 2017, klukkan 13.
Jónsdóttur. Börn
þeirra eru Ásgrím-
ur Ari, Jón Arnar,
Unnur Vala og
Baldur Hrafn. b)
Sigríður Unnur,
þjónustufulltrúi, f.
27. mars 1976, gift
Ágústi Þór
Jóhannssyni. Börn
þeirra eru Ásdís
Þóra, Lilja og Jó-
hann. Núverandi
eiginmaður Þóru er Ingjaldur
Ásvaldsson, fv. bifvélavirkja-
meistari. 2) Jóhanna, húsfreyja,
f. 30. mars 1949, gift Páli Skúla-
syni, pípulagningameistara.
Börn þeirra eru: a) Helga, fast-
eignasali, f. 15. janúar 1970, gift
Vali Þór Einarssyni. Börn
þeirra eru Darri Már, Breki,
Aníta Malín og Rökkvi. Sonur
Vals er Máni Þór. b) Einar Árni,
sjómaður, f. 17. júní 1972. Sam-
býliskona hans Sigrún Sveins-
dóttir. Synir Einars eru Páll
Sindri og Hákon Ingi, börn Ein-
ars og Sigrúnar eru Bjartur
Daði og Jóhann Orri. Dóttir Sig-
rúnar er Heiðrún Una. c) El-
ísabet Ösp, hjúkrunarfræðing-
ur, f. 28. ágúst 1981. Börn
Mamma var alltaf til staðar
fyrir okkur. Öll okkar skólaár
var hún það sem kallað er í dag
„heimavinnandi húsmóðir“. Við
vorum ekki nestaðar í skólann
heldur komum við heim til
mömmu í hádegismat.
Okkar fyrstu minningar eru
frá Suðurgötu 102 Akranesi þar
sem við fæddumst. Amma Jó-
hanna og afi Bjarni foreldrar
mömmu bjuggu á neðri hæðinni
og mamma og pabbi ásamt okk-
ur á efri hæðinni. Strákarnir
voru ekki fæddir og þarna á
Suðurgötunni nutum við syst-
urnar mikilla forréttinda þar
sem dekrað var við okkur á báð-
um hæðum.
Í huga okkar systranna var
alltaf sól og gott veður á þess-
um árum. Mamma, sem var
flink saumakona, klæddi okkur
ýmist í dýrindis kjóla eða pils
og blússur sem hún hafði saum-
að. Hún brýndi ávallt fyrir okk-
ur að passa að óhreinka okkur
ekki, en það var stundum erfitt
að fylgja þeim fyrirmælum eftir.
Mamma saumaði á okkur,
nær hverja einustu flík, og vor-
um við alltaf eins klæddar, en
það fór nú reyndar að riðlast
þegar við stækkuðum. En
myndarskapur hennar og dugn-
aður einskorðaðist ekki bara við
saumavélina. Heimili okkar
byggðu þau pabbi upp þannig
að til fyrirmyndar var. Og ekki
var sóðaskapnum fyrir að fara
hjá húsfreyjunni. Oft rifjum við
börnin hennar upp strangar
þrifnaðarkröfur jólaundirbún-
ingsins, þegar við og pabbi
þurftum dögum saman að
þræða bylgjupappann sem lagð-
ur hafði verið eftir ákveðnum
gönguleiðum yfir nýhreinsuð
teppin.
Mamma var skarpgreind og
mundi alla skapaða hluti alveg
fram í andlátið. Það var gott að
hringja í hana til að fletta upp í
henni og sagði hún þá gjarnan:
„Hverslags er þetta, munið þið
ekki neitt?“ Í æsku höfðu for-
eldrar hennar synjað henni
skólagöngu eftir barnaskóla.
Sárindin sem sú synjun olli voru
sem ör á huga hennar. Síðar fór
hún í Námsflokkana og lærði
ensku með góðum árangri.
Einnig keypti hún, ásamt
nokkrum vinkonum sínum,
dönsku blöðin sem gengu svo
milli húsa þangað til þau voru
upplesin. Henni var mjög um-
hugað um að við legðum okkur
fram í námi og menntuðum okk-
ur.
Það kom líka eins og af sjálfu
sér að báðar leituðum við heim í
skjól hennar þegar við eignuð-
umst frumburði okkar, með að-
eins 13 daga millibili, árið 1970.
Þá var gott að njóta leiðsagnar
hennar og kærleika, bæði við
undirbúninginn fyrir fæðingu og
ekki síður eftir.
Hin síðari ár hefur stoðkerfi
líkamans og sjónin gefið eftir.
Þó að henni þætti erfitt að
þurfa að yfirgefa heimili sitt
fyrir þremur árum og flytjast á
Höfða, voru vistaskiptin henni
ákveðinn léttir. Öryggið sem
hún fann þar og einstaklega
umhyggjusamt starfsfólkið
gerði henni síðustu æviárin
ánægjuleg. Starfsfólki og lækn-
um dvalarheimilisins færum við
okkar innilegustu þakkir.
Takk fyrir allt, elsku
mamma.
Þínar dætur,
Þóra og Jóhanna.
Með fáeinum orðum vil ég
kveðja tengdamóður mína. Það
má segja að okkar kynni hafi
verið óþarflega síðbúin því þau
spanna aðeins rúma tvo áratugi.
En það er ekki lengd samskipta
sem skiptir máli heldur tengsl
einstaklinganna. Þau tengsl
urðu mér mikils virði því Sigríð-
ur var fjölfróð, vel greind og
fylgdist vel með þjóðfélagi og
fjölskyldu allt til hins síðasta.
Það kom fljótt fram við okkar
kynni hve trú hún var uppruna
sínum því þó hún hafi til sjö
áratuga átt heimili sitt á Akra-
nesi lýstist andlit hennar af
Borgarnesljómanum ef æsku-
minningarnar voru rifjaðar upp.
Skallagrímsgarðurinn var öllum
öðrum görðum fegri og auð-
heyrð var ánægja með hvað vel
Sigurður sonur hennar tengdist
byggðinni þar.
Sigga og Einar voru flutt á
Höfðagrundina og bæði hætt að
vinna þegar ég kom inn í fjöl-
skyldu þeirra. Heimili þeirra
var einstaklega fallegt og bar
öll merki myndarskapar hús-
freyjunnar. Síðar, þegar ég ætl-
aði að koma sterkur inn og
hengja upp fyrir hana fjöldann
allan af Bing og Gröndal-plött-
um, komst ég að því að natni og
nákvæmni fara oftast saman.
Auðfundinn var óróleiki hennar
yfir því hve lítið hún þekkti til
minna verka því margendur-
teknar athugasemdir um að
Palli, sem var annar og ná-
kvæmari tengdasonur hennar,
mundi nú alveg geta gert þetta,
gerðu mig fjölskyldunýliðann
svo óstyrkan að aldrei fyrr né
síðar hef ég mælt jafn vandlega
fyrir nokkrum nöglum.
Það var ánægjulegt að heim-
sækja hana. Kaffiveitingar voru
með eldra sniði, borð hlaðin
kökum og tertum og spjallað
um alla skapaða hluti, frá fjöl-
skyldu til þjóðmála. Í pólitíkinni
spiluðum við sinn kantinn hvort
en vorum bæði meðvituð um
mikilvægi þess að styrkja miðj-
una, og ræddum lítt hvort ann-
ars kant. Hún var að mestu
sjálfmenntuð, náði góðu valdi á
erlendum tungum og var kröfu-
hörð við börn sín um rétta notk-
un íslenskunnar. Svo vel hafði
henni gengið á sinni stuttu
skólagöngu að skólastjórinn í
Borgarnesi bauð foreldrum
hennar að styrkja hana til
áframhaldandi náms. En utan-
aðkomandi fjáraðstoð var stolt-
um og efnalitlum foreldrum
hennar sú raun að stuðningur-
inn var afþakkaður, enda ekki
vanalegt á þeim tíma að
alþýðustúlkur gengju mennta-
veginn. Söknuður vegna þess-
arar ákvörðunar fylgdi tengda-
móður minni út lífið.
Hún var mikil hannyrðakona.
Eftir hana liggja margir fallegir
hlutir, bæði í saumaskap, hekli,
postulínsmálningu og leirkera-
gerð. Þessir hlutir eiga eftir að
verða afkomendum hennar minn-
ing um góða móður eða ömmu.
Þó líkamleg heilsa gæfi eftir hin
síðari misserin hélt hún minni
sínu og viðræðulist óskertu til
hins síðasta.
Guð blessi minningu Sigríðar
Unnar Bjarnadóttur.
Ingjaldur Ásvaldsson.
Elsku amma.
Ég á enn erfitt með að trúa
því að þú sért farin. Ég trúði
því að ég myndi hafa þig hjá
mér að eilífu. Ég er afar þakk-
lát fyrir þær dýrmætu stundir
sem við áttum saman.
Ég hoppaði hæð mína í hvert
skipti sem foreldrar mínir til-
kynntu mér að okkur hefði verið
boðið í kjötsúpu til ömmu og
afa. Ég hef ekki tölu á því
hversu oft við horfðum saman á
Emil og Skunda. Stundirnar
sem ég varði í sólstofunni að
spila á gítarinn og syngja og
fjöruferðirnar á Höfðagrundinni
eru einnig eftirminnilegar. Það
sem stendur þó upp úr er að-
fangadagskvöld. Við vorum svo
lánsöm að fá að deila mörgum
aðfangadagskvöldum með þér
og Einari afa þar sem við borð-
uðum góðan mat, sungum jóla-
lögin sem voru spiluð í útvarp-
inu og fylgdumst með þér rífa
upp pakkana á mettíma. Við átt-
um yndislegar stundir saman og
sá tími mun lifa í minningunni
ævilangt.
Við höfði lútum í sorg og harmi
og hrygg við strjúkum burt tárin af
hvarmi.
Nú stórt er skarð í líf okkar sorfið
því fegursta blómið er frá okkur
horfið.
Með ástúð og kærleik þú allt að þér
vafðir
og ætíð tíma fyrir okkur þú hafðir
þótt móðuna miklu þú farin sért yfir
þá alltaf í huga okkar myndin þín lifir.
Við kveðjum þig, amma, með söknuð
í hjarta,
en minning um faðmlag og brosið
þitt bjarta.
Allar liðnar stundir um þig okkur
dreymi
og algóður Guð á himnum þig geymi.
(Sigfríður Sigurjónsdóttir.)
Þó svo þú sért farin, þá lifir
minning um frábæra og fallega
konu.
Elska þig, amma Sigga.
Ylfa Flosadóttir.
Sólin skein og sjórinn var úf-
inn. Hann var meira og minna
alltaf úfinn í minningunni, alla
vega varð ég alltaf sjóveik í
Akraborginni, hvernig sem viðr-
aði. En ég lét það nú ekki stoppa
mig í því að heimsækja Siggu
ömmu og Einar afa á Skagann.
Skiptin sem ég fór til þeirra
voru óteljandi og alltaf var ég
velkomin í styttri eða lengri
heimsóknir. Og alltaf var amma
brosandi sæl þegar Sigga litla
kom á Háholtið og hún tók vel á
móti mér með hlýju faðmlagi og
góðum veitingum; ýmist nýbök-
uðu frá henni sjálfri, hrærðu
skyri með sykri og brauðsneið
eða bara snúð úr Bakaríinu.
Við amma kunnum svo sann-
arlega að hafa það gott saman
og ég naut þess að koma í heim-
sókn á Háholtið. Oftast sváfum
við saman í gestaherberginu,
hún í gestarúminu og ég á sam-
anbrjótanlegum sólbekk sem
amma var búin að búa svo
huggulega um. Okkur fannst afi
hrjóta svo hátt og vakna það
snemma að eina vitið var að við
tvær svæfum bara í gestaher-
berginu. Saman fórum við í
göngutúra, í heimsóknir til vin-
kvenna ömmu eða hlustuðum á
„Dýrin í Hálsaskógi“ eða
„Kardimommubæinn“ og var
amma farin að kunna leikritin
og söngvana jafn vel og ég.
Yndislegast þótti mér að sitja
með ömmu inni í stofu og
spjalla og ósköpin sem við gát-
um alltaf hlegið saman. Einar
afi var líka duglegur að snúast í
kringum mig, fara í sundferðir,
bíltúra og að spila og þegar vel
lá á ömmu þá var hún til í spila
við okkur „manna“.
Amma var hin dæmigerða
amma, alltaf fín og vel tilhöfð.
Heimili hennar var óaðfinnan-
legt og hún var iðulega með
tuskuna á lofti og eyrnapinna út
um öll horn. Hún var ýmist
nýbúin að skúra og taka til eða
á leið í þau verkefni. Hún var
einstaklega myndarleg í eldhús-
inu og kræsingarnar voru alltaf
til. Kleinurnar og pönnukökurn-
ar hennar þóttu mér bestar. Ég
man vel eftir henni heklandi eða
saumandi og var hún enn að
dunda í handvinnu þegar hún
flutti sig yfir á dvalarheimilið
Höfða.
Þorláksmessa hefur alltaf
skipað stórt hlutverk í jólahaldi
mínu og fjölskyldu minnar en
jólin hafa ekki komið fyrr en við
höfum farið í bíltúr til ömmu
þann dag með jólapakkana og
fengið smákökur og jólaknús frá
henni. Síðustu jól voru því held-
ur skrýtin þegar við ekki kom-
umst til hennar vegna veikinda
og verða enn skrýtnari næst
þegar ömmu er ekki lengur
hægt að heimsækja. Með sorg í
hjarta þakka ég henni fyrir ynd-
isleg ár og góða tíma í gegnum
tíðina. Ég veit að þau Einar afi
vaka yfir okkur.
Hvíl þú í friði elsku yndislega
amma mín
Þín
Sigríður Unnur og
fjölskylda.
Elsku amma Sigga.
Ég kveð þig með miklum
söknuði, en samt einnig með
gleði í hjarta yfir öllum ynd-
islegu minningunum okkar. Síð-
ustu vikurnar voru búnar að
vera þér erfiðar og þú varst far-
in að þrá hvíldina sem þú fékkst
að lokum umvafin ástvinum þín-
um. Það sem þú varst elskuð,
enda ekki annað hægt því ynd-
islegri konu er erfitt að finna.
Það var mér mjög mikilvæg
stund þegar ég fékk að búa þig
undir þína hinstu ferð, en jafn-
framt það erfiðasta sem ég hef
gert. En ég gerði það fyrir þig,
elsku amma, því ég veit þú hefð-
ir viljað það. Þú varst svo frið-
sæl eftir erfitt stríð.
Þú varst besta amman, svo
gaman að sjá hvað þú ljómaðir
öll við að heyra sögur af afkom-
endum þínum. Þú varst svo
stolt af mér og börnunum mín-
um að vera flutt í okkar eigin
íbúð og hlakkaðir til að koma í
heimsókn, en því miður varð
aldrei af því. Ég heiti Elísabet í
höfuðið á vinkonu mömmu þinn-
ar, sem þig dreymdi rétt fyrir
skírnina mína, þú sagðir þessa
konu hafa verið mikla sómakonu
og ég vona ég nái að standa
undir nafni. Takk fyrir að vera
börnunum mínum alltaf góð.
Það var svo gott að koma til
þín í heimsókn, stundum töl-
uðum við út í eitt og stundum
þögðum við bara. Oftar en ekki
fékk ég mér smá kríu í sófanum
þínum, svo þegar ég vaknaði þá
varstu alltaf búin að vefja mig
inn í teppi. Það var svo gott að
tala við þig um allt og ekkert,
þú fannst á þér ef manni leið
eitthvað illa og þá var öxlin allt-
af tilbúin, þú skildir mig svo vel
og dæmdir aldrei.
Svo áttum við líka svo
skemmtilegt sameiginlegt
áhugamál, en það var sápuóper-
an Leiðarljós. Við horfðum oft
saman, svo ræddum við þáttinn
vel á eftir. Þú varst alltaf tilbúin
með spólu í tækinu til að taka
hann upp ef einhver skyldi
trufla þig.
Þú varst alltaf svo fín og flott,
svo falleg. Og húmorinn var svo
sannarlega í lagi, oft komst þú
mér mikið á óvart með heldur
grófum húmor, já hlátursköstin
voru mörg. Dillandi hláturinn
þinn var svo smitandi, þú varst
svo skemmtileg, elsku amma
mín.
Ég var svo heppin að þú
bjóst á mínum vinnustað síðustu
árin og þar af leiðandi sá ég þig
nánast daglega. Þú grínaðist oft
með að þú værir búin að sinna
mér mikið í gegnum árin og nú
væri komið að mér að sinna þér.
Það var sko meira en sjálfsagt,
og í rauninni gaf það mér mikið.
Eins áður en þú fluttir á Höfða
þegar ég fór fyrir þig í búðina,
pakkaði inn jólagjöfunum þín-
um, fór með þig til augnlæknis
og fleira, það var ekki bara
greiði heldur gaf það okkur svo
ótrúlega mikilvægar samveru-
stundir.
Þú varst ótrúleg, með þitt
stálminni nánast til síðasta
dags. Ég sagði þér það oft en
þú bara hlóst, svo hógvær. En
líkaminn var heldur mikið að
stríða þér, það fylgist víst ekki
alltaf að hugur og hönd. Nú
þegar þú hefur kvatt þennan
heim vil ég trúa því að núna líði
þér vel bæði á líkama og sál
með 100% sjón.
Elsku amma, hvað ég og
börnin mín söknum þín mikið.
Ég veit þú munt fylgjast með
og vaka yfir okkur. Ég veit þú
veist hvað ég elska þig óend-
anlega mikið, takk fyrir að vera
besta amma sem hugsast getur.
Hvíl í friði, elsku amma mín.
Þín
Elísabet.
Sigríður Unnur
Bjarnadóttir
Kristinn
Siggeirsson
✝ KristinnSiggeirsson
fæddist 6. mars
1939 á
Kirkjubæjar-
klaustri. Hann
lést á Hjúkr-
unar- og dval-
arheimilinu Klausturhólum 19.
febrúar 2017.
Útför Kristins fór fram frá
Prestsbakkakirkju á Síðu 25.
febrúar 2017.
Minningar á mbl.is
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ALLY ALDÍS LÁRUSDÓTTIR,
Brekkugötu 36,
Akureyri,
lést á sjúkrahúsinu á Akureyri sunnu-
daginn 19. febrúar.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju mánudaginn 6. mars kl.
13.30. Blóm og kransar eru vinsamlega afþökkuð, en þeim sem
vilja minnast Allyar er beint á líknarfélög.
Anna Richardsdóttir Wolfgang Frosti Sahr
Sæbjörg Richardsdóttir Ólafur Magnússon
Áki Sebastian Frostason Sahr, Triin Kukk
Urður Steinunn Önnudóttir Sahr, Ernesto Camilo A. Valdés
Magnús Addi Ólafsson Laura-Ann Murphy
Richard Helgi Ólafsson