Morgunblaðið - 28.02.2017, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. FEBRÚAR 2017
✝ Laufey Sól-mundsdóttir
fæddist á Stöðv-
arfirði 27. sept-
ember 1928. Hún
andaðist á hjúkr-
unarheimilinu Mörk
19. febrúar 2017.
Foreldrar hennar
voru Sólmundur
Kristján Sigurðs-
son, f. 19. júlí 1897,
d. 31. maí 1936, og
Guðrún Auðunsdóttir, f. 11. nóv.
1897, d. 16. sept. 1951. Laufey
var fimmta í röðinni af níu systk-
inum, sem eru Auður Katrín, f.
1920, Sigríður, f. 1921, Sig-
urveig, f. 1924, Jóna Margrét, f.
1927, Friðrik Júlíus, f. 1930,
Bergur, f. 1931, Jóhanna, f. 1932,
og Sólmundur Kristján, f. 1936.
Eftirlifandi systur eru Sigríður
og Jóhanna. Þegar faðir þeirra
dó fluttu elstu systurnar til
Reykjavíkur til að vinna. Eftir
fermingu flutti Laufey til þeirra.
Fyrst í stað vann hún við barna-
pössun en síðan í um tíu ár hjá
Andrési klæðskera. Laufey gift-
3) Ágúst Már, íþróttafræð-
ingur, f. 1960, eiginkona Guðný
Rósa Þorvarðardóttir, f. 1963.
Börn þeirra: a) Þorvarður Arn-
ar, f. 1990, eiginkona Fabiola
Prince, f. 1993, b) Viktor Ingi, f.
1997, c) Inga Laufey, f. 2001.
4) Sólmundur Már, viðskipta-
fræðingur, f. 1965, eiginkona
Halla Margrét Jóhannesdóttir,
f. 1965. Börn þeirra: a) Jóhannes
Kári, f. 1997, b) Laufey, f. 2002,
c) Teitur, f. 2004.
5) Björn Már, rekstrarfræð-
ingur, f. 1966, eiginkona Mel-
korka Gunnarsdóttir, f. 1965.
Börn þeirra: a) Katinka Ýr, f.
1994, b) Jón Gunnar, f. 1996.
6) Guðrún Rós, hagfræðing-
ur, f. 1968, eiginmaður Jochen
Kattoll, f. 1969. Börn þeirra a)
Selma Rebekka, f. 2002, b) Sím-
on Patrick, f. 2005. Dóttir Joc-
hens er Dominique Eberhardt, f.
1988.
Laufey og Jón bjuggu lengst
af á Einimel 12 í Reykjavík þar
sem þau byggðu sér myndarlegt
heimili. Auk barnauppeldis og
heimilisstarfa vann Laufey frá
um 1975 utan heimilis í Hag-
kaup og síðan um langt skeið
sem bréfberi eða frá 1977 til
1996.
Útför hennar fer fram frá
Neskirkju í dag, 28. febrúar
2017, kl. 13.
ist Jóni Magnússyni,
lögfræðinema og
síðar hrl., 27. des.
1952, hann lést 3.
júlí 2016. Börn
Laufeyjar og Jóns
eru:
1) Magnús Björn,
sviðsstjóri, f. 1953,
eiginkona: Kristín
Valgerður Árný
Sveinsdóttir, f.
1952.
Börn þeirra: a) Jón Steinar, f.
1982, eiginkona: Anna Magn-
úsdóttir, f. 1985. Þeirra börn:
Magnús Aðalbjörn, f. 2009, og
Árbjört Vetrarrós, f. 2011, b)
Bergrún Tinna, f. 1985, sam-
býlismaður Heiðar Ingvi Eyj-
ólfsson, f. 1984. Dóttir þeirra er
Ása Valdís, f. 2015. c) Sveinn
Bergsteinn, f. 1989.
2) Ellert Már, byggingaverk-
fræðingur, f. 1956, eiginkona
Hildur Ríkarðsdóttir, f. 1957.
Börn þeirra: a) Sara Rós, f.
1989, b) Ríkarður Már, f. 1992,
unnusta Sigrún Tinna Giss-
urardóttir, f. 1990.
Í dag kveðjum við hana Lauf-
eyju, elskulegu tengdamóður
mína.
Það fór ekki mikið fyrir henni
Laufeyju við fyrstu kynni en þeir
sem fengu að kynnast henni
gerðu sér fljótt grein fyrir að hér
var um einstaka konu að ræða.
Hún var ljúf og góð, hafði fallega
og blíða nærveru sem allir heill-
uðust af. Kímnigáfan var aldrei
langt undan, hún gat varfærn-
islega laumað að skemmtilega
glettnum athugasemdum og var
oft á tíðum dálítið stríðin.
Stuttu eftir að við Björn kynn-
umst var ég svo lánsöm að þau
hjón buðu mér að búa hjá þeim
að Einimel 12, eitthvað sem ég
er þeim ævinlega þakklát fyrir.
Laufey var ötul húsmóðir
þrátt fyrir að vera útivinnandi.
Hún var alltaf eitthvað að dunda
ýmist að strauja, stoppa í sokka,
lagfæra skyrtu, baka brúnköku
og ástarpunga, útbúa niður-
skorna ávexti sem kvöldsnakk
eða komin út í garð að trimma
hekkið. Hún var nýtin í alla
staði, engu hent, hvorki mat né
flíkum.
Á sumrin áttu þau hjón sér at-
hvarf í sveitinni austur á fjörð-
um, í Vatnsskógum. Þar naut
Laufey sín vel, þetta var hennar
heimur. Þar voru næg verkefni;
kynda húsið, halda glóð í eldavél-
inni, leggja net, gera að fiski, út-
búa grafinn silung, hella upp á
kaffi, silungsbollur, rista gló-
brauð, silungssalat, leggja stein-
stétt og margt fleira.
Þeim Jóni og Laufeyju fannst
ekkert skemmtilegra en að fá
barnabörnin lánuð. Laufey var
sérstaklega natin við að leika og
dunda með þeim. Hún var ekki
bara amma Laufey heldur var
hún þeim einnig góður og traust-
ur vinur. Það var farið út að
leika, spila fótbolta, í fjörugöngu,
legið í gólfinu og kubbað, en
skemmtilegast var að spila á spil.
Barnabörnunum fannst alltaf
gaman að fara í pössun á Ein-
imel en mesta ævintýrið var að
fá að fara ein með afa og ömmu í
Vatnsskóga.
Jón og Laufey voru skemmti-
lega ólík. Þau voru hins vegar af-
ar samrýnd hjón, áttu mjög náið
og fallegt samband. Þau voru
lánsöm að eignast jafn yndisleg
og falleg börn og barnabörn, þau
voru stolt af stóra hópnum sín-
um. Það hefur verið unaðslegt að
fylgjast með hvernig þessi stóri
hópur hefur endurgoldið ást og
hlýhug þeirra hjóna alveg fram á
síðasta dag, gerist vart fallegra.
Laufey, ég þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast þér, þakka
fyrir allt sem þú hefur gefið mér
og mínum. Í mínum huga ertu
besta mútta prútta, tengda-
mamma og amma í heimi.
Það er erfitt að kveðja þig,
elsku Laufey mín. Ég veit að þú
ert sátt við lífshlaup þitt, sátt við
að fá að fara og sátt við að sam-
einast Jóni á ný. Hvíl þú í friði.
Melkorka Gunnarsdóttir.
Æðruleysi og hjartahlýja eru
þeir eiginleikar sem mér þótti
helst einkenna tengdamóður
mína, Laufeyju Sólmundsdóttur.
Mörg önnur orð geta lýst henni.
Hún var skemmtileg, glaðleg, já-
kvæð, hógvær, vel gefin og vel
gerð í alla staði. Ekki er mjög al-
gengt að hitta fyrir á lífsleiðinni
manneskjur sem eingöngu skilja
eftir sig góðar og jákvæðar
minningar, Laufey var ein af
þeim fáu. Hún fæddist á Stöðv-
arfirði, á þeim tíma var lífsbar-
áttan var hörð. Ung missir hún
föður sinn frá barnmörgu heimili
sem þá tvístraðist. Eftir ferm-
ingu fer Laufey frá æskustöðv-
unum, þar sem hún átti margar
góðar minningar, t.d. um hand-
boltaleiki á mölinni og skíðaferð-
ir á heimtilbúnum skíðum. Í höf-
uðborginni átti hún góðar systur,
hún bjó með þeim næstu árin og
minntist þeirra ára með mikilli
ánægju. Hún fór fljótlega að
vinna við saumaskap svo ekki
var um mikla framhaldsmenntun
að ræða, einn vetur gekk hún þó
í verslunarskóla en Laufey var
sérstaklega góð í reikningi. Í
höfuðborginni kynntist hún til-
vonandi eiginmanni sínum, stúd-
entinum og laganemanum Jóni
Magnússyni. Jón hafði gaman af
að segja afkomendum sínum frá
þeirra fyrstu kynnum og árunum
sem í hönd fóru er þau hófu bú-
skap, fyrst í fjölskylduhúsi ætt-
ingja Jóns að Sólvallagötu 17.
Seinna byggðu þau sér einbýlis-
hús á Einimel 12 þar sem þau og
afkomendur þeirra undu sér vel
og eiga margar ógleymanlegar
minningar. Þau Jón og Laufey
eignuðust sex börn sem bera for-
eldrum sínum fagurt vitni.
Barnabörnin 15 og þrjú lang-
ömmubörn fengu að njóta sam-
vista við Laufeyju og Jón. Ekki
eru neinar ýkjur að Laufey hafi
verið frábær og einstök amma.
Samband hennar við barnabörn-
in var afar náið, dáðu þau ömmu
sína og voru ákaflega elsk að
henni. Ætíð var hún reiðubúin að
gæta þeirra og þau fóru með í
sveitina hennar. Laufey átti
eyðibýli í Skriðdal, Vatnsskóga,
sem var henni afar kært. Undi
hún þar á sumrin allt frá því
hennar börn voru lítil og þar til
heilsa hennar leyfði það ekki
lengur.
Laufey naut góðrar heilsu
lengst af og náði að leika sér að
kubbum og í fótbolta við elstu
langömmubörnin, en þegar halla
fór undan fæti gerðist það allt of
hratt, sama gilti um Jón eigin-
mann hennar sem lést í fyrra-
sumar. Jón átti þá ósk að fara á
undan Laufeyju sinni, þar sem
hann gat ekki hugsað sér lífið án
hennar og var búinn að biðja
börn sín um að hugsa sérstak-
lega vel um hana. Þessar óskir
fékk hann báðar uppfylltar. Síð-
astliðið ár bjó Laufey á dvalar-
heimilinu Mörk og naut þar mjög
góðrar umönnunar sem við erum
afar þakklát fyrir. Laufey naut
þess að fá heimsókn frá einhverj-
um úr fjölskyldunni á hverjum
degi og fylgdist vel með fólkinu
sínu. Nú eru mikil tímamót hjá
fjölskyldunni er þau heiðurshjón
eru bæði farin á annað svið og
við verðum að láta okkur nægja
góðar minningar, sem við erum
vissulega rík af.
Megi allar góðar vættir gæta
Laufeyjar, Jóns og allra þeirra
sem þeim eru kærir.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(HP)
Kristín V.Á. Sveinsdóttir.
Alveg frá því að ég var lítil
hnáta, og fram eftir aldri, var í
miklu uppáhaldi hjá mér að
koma og gista á Einimelnum hjá
ykkur afa. Appelsínugula bíla-
brautin var eitthvað sem ekki er
hægt að útskýra, enda náði hún
að smeygja sér undir öll borð og
alla stóla og svo upp á ömmustól.
Svo voru það fjöruferðirnar, róló
og göngutúrarnir á milli þess
sem við vorum í eldhúsleik eða
úti á þotu á sundlaugartúni. Að
eiga tvo ævintýraheima, Einimel
og Vatnsskóga, var ótrúlegt fyrir
ömmu og afa ævintýrahnátu. Ég
man þegar ég var einu sinni ein
með ykkur í Vatnsskógum og
átti að fara með ykkur suður aft-
ur og við fórum á Egilsstaði að
kaupa morgunkorn og aðrar
nauðsynjavörur. Þar gafst þú
mér lítinn bangsa, hana Vatns-
skógadúllu, sem stytti mér
stundir þangað til við fórum. Þú
kunnir svo vel að kenna okkur á
lífið, til að mynda að gera þenn-
an bangsa að mínum eigin
ímyndaða vini þegar ég var sjö
ára. Einhvern veginn náðir þú
líka að gera alla leiki enn
skemmtilegri, til dæmis þegar
svarti Pétur snerist allt í einu um
hver fengi ösku á nefið og allir
vildu verða svarti Pétur, eða eitt
sumarið þegar við vorum í kubb
og þú, 75 ára, fórst að dansa til
að trufla andstæðinginn. Þú
gerðir allt svo einstakt og það
elskaði ég í þínu fari. Hógværð-
in, gleðin og húmorinn sem að
brást aldrei. Ég tók því sem
hrósi þegar ég var kölluð amma
af vinum mínum, þegar ég notaði
gamla málshætti, því þú amma
mín varst snillingur. Það er smá
skrýtið að geta ekki komið og
spilað við þig, komið inn með
kaldar hendur bara svo þú getir
tekið utan um þær, hlegið og
sagt „úff fékkstu þetta frá mér,
ég hefði nú getað gefið þér eitt-
hvað betra, en þú veist Sara mín,
kaldar hendur, hlýtt hjarta“. En
þitt hlýja hjarta og þín fallega
sál og handboltastelpan í þér
gerðu þig einnig ákveðna og
keppnisglaða. Ég man þegar við
vorum, í eitt skipti af mörgum,
að tína steina við Jaspishól og ég
sé þennan fallega stein og í sömu
andrá sé ég að þú hafðir auga-
stað á honum líka. Þegar við
komum heim komumst við að
þeirri niðurstöðu að eiga hann
saman. Elsku amma mín, ég
gæti skrifað um ótal stundir og
ógleymanlegar minningar með
bestu vinkonu sem ég hef átt en
þær mun ég geyma sem dýrgripi
í huga mínum. Takk fyrir allt.
Ég mun geyma steininn okkar á
góðum stað.
Í minningunni hleyp ég í fang-
ið á þér á flugvellinum á Egils-
stöðum, elsku amma Laufey.
Þín,
Sara Rós.
Þegar hugsað er um ömmu
Laufeyju þá koma eingöngu góð-
ar og fallegar minningar upp í
hugann. Hún var hin fullkomna
amma. Maður fór í heimsókn til
afa og ömmu á Barðastaði og það
var alltaf til matur, kexkökur og
hinn frægi mjúkís með súkku-
laðispæni sem við systkinin
dýrkuðum. Á meðan við systk-
inin sátum frammi og horfðum á
þær fjölmörgu spólur sem þau
áttu og skiptumst á að spila tetr-
is þá fór amma inn í herbergi og
gerði hina mögnuðu bílabraut
handa okkur svo við gætum
skemmt okkur enn betur. Í
Vatnsskógum var amma hálf-
gerð ofurkona, hún var alltaf að.
Hún vaknaði fyrir allar aldir til
að kynda húsið, útbjó morgun-
matinn áður en allir fóru á fætur,
eldaði og síðast en ekki síst var
hún alltaf tilbúin að spila við
okkur systkinin. Katinka elskaði
að spila norskuvist við ömmu, þó
hún tapaði oftast fyrir spila-
drottningunni miklu. Jón Gunn-
ar spilaði hið fræga fótboltaspil
við ömmu og viðureignirnar eru
óteljanlega margar. Á kvöldin
var svartipétur eftirlæti allra
krakkanna og var alltaf spenn-
andi hver myndi enda með að fá
öskuna á nebbann. Það var alltaf
gaman að fara yfir í heimbæ
ömmu, Stöðvarfjörð. Þar var gist
hjá Sollu frænku og dorgað á
höfninni. Tarzanblöðin hjá Sollu
eru ógleymanleg og maður gat
gleymt sér yfir þeim tímunum
saman.
Til eru endalausar minningar
um elsku ömmu Laufeyju, eins
og til dæmis steinaleiðangrar
upp á Jaspis-hól og út á eyr-
arnar, hoppaði með okkur á milli
bagganna, kenndi okkur hvernig
ætti að gera að fiski og sýndi
okkur hjartað úr fisknum sem
sló jafnvel þótt að hann væri
dauður.
Þegar hugsað er til ömmu
Laufeyjar fylgja alltaf minningar
um afa Jón með. Þau voru mjög
samstiga hjón en samt sem áður
mjög ólík. Því er yndislegt að
hugsa til þess að þau séu sam-
einuð á ný og vaki yfir fjölskyld-
unni.
Við munum sakna þín, elsku
amma, og þú hefur gætt líf okkar
hamingju og kærleika. Hvíldu í
friði.
Jón Gunnar Björnsson og
Katinka Ýr Björnsdóttir.
„og aldrei slógu tvö glaðari
hjörtu, Tondeleyjó“, þannig
hljómar textabrot úr uppáhalds-
lagi ömmu Laufeyjar og textinn
talar sannarlega til þeirra barna-
barna sem upplifað hafa faðm
ömmu Laufeyjar. Amma hafði
nefnilega þá einstöku hæfileika
að hún gat látið barnabörnum
sínum líða líkt og þau væru
merkilegasta fólk sem nokkurn
tímann hefur stigið á þessa jörð.
Amma hafði nefnilega lítinn
áhuga á að láta ljós sitt skína en
hafði mikinn áhuga á því að
stuðla að því að aðrir gerðu slíkt.
Það er nákvæmlega þess vegna
sem ljós hennar skín eins og sól í
hjarta allra sem hún kynntist.
Það skipti ekki máli hvenær á
lífsleiðinni hún kynntist fólki,
hún var ávallt til í að taka á móti
fólki eins og það var og dreifa
umhyggju sinni. Hún breytti öllu
í ævintýri hvort sem það var
steinaleitin í Vatnsskógum, golf-
kúluleit í fjörunni eða að kenna
barnabörnunum að borða klaka
eða súputening á Einimel. Það
var alltaf gaman með ömmu
enda amma alltaf til í að
skemmta sér. Hún tók virkan
þátt í fótbolta með krökkunum,
fór út í berjamó eða hljóp í gegn-
um kríuvarp og að degi loknum
var strætó tekinn heim þar sem
hægt var að fá sér sykurmola.
Öll skiptin sem við gistum heima
hjá ömmu og afa eru dýrmætar
minningar nú þegar þau eru far-
in og eru þau sterku bönd sem
myndast hafa hjá frændsystkin-
unum til merkis um það. Það er
því með miklu þakklæti og ást
sem amma er kvödd. Hvíldu í
friði, amma.
Viktor Ingi Ágústsson,
Inga Laufey Ágústsdóttir,
Fabiola Prince og Þorvarð-
ur Arnar Ágústsson.
Hlýja og nærvera, traust og
tími. Alltaf til staðar í leik og
starfi. Gefandi og nærandi. Op-
inn faðmur hlýr og mjúkur, besti
kúrustaður í heimi. Fyrst á fæt-
ur og seinust í háttinn. Leikur –
bílabrautin sett upp, dúkkulísur
klipptar út, kubbum breytt í bíla,
setið á hækjum sér og leikið.
Leikið. Spilað – ólsen ólsen
meistari, kasína og spilaborgir.
Kenndi okkur bæði að tapa og
sigra. Gagn og gaman við borð-
stofuborðið, hugarreikningur.
Tilbúin að hjálpa og aðstoða án
þess að vera beðin um það.
Skúffukaka, kornflexkökur, ís-
molar, grafsilungur. Fáið ykkur.
Má ég fara í partí? Já. Megum
við gista? Já. Má ég fá frost-
pinna? Já. Getur þú passað? Já.
Kunni að sleppa og treysta.
Hæglát, kannski svolítið feimin,
en vissi vel hvað hún vildi. Tign-
arleg, alltaf teinrétt í baki en
samt svo hversdagsleg og blátt
áfram. Falleg. Bros í augum,
kankvís og skemmtileg.
Skemmtileg. Kenndi okkur með
því að vera og gera. Elskaði og
var elskuð.
Við þökkum og minnumst.
Þökkum.
Sólmundur Már, Halla
Margrét, Jóhannes Kári,
Laufey og Teitur.
Laufey
Sólmundsdóttir
HINSTA KVEÐJA.
Hlýr og traustur var faðmurinn.
Ætíð stutt í hláturinn.
Áhyggjurnar lönd og leið,
er amma eftir okkur beið.
Hlaupið upp á Jaspíshól.
Niðrað vatni, hátt skein sól.
Við þökkum þér frelsið, traust og
trú.
Engin er betri amma en þú.
(Bergrún Tinna)
Nú húmi slær á hópinn þinn,
nú hljóðnar allur dalurinn
og það, sem greri á þinni leið
um því nær heillar aldar skeið.
(Jóhannes úr Kötlum)
Bergrún Tinna
Magnúsdóttir.
Byggingavörur
Lóð undir smáhýsi
Lítil (100m2+) lóð óskast fyrir 30 fer-
metra smáhýsi. Mosfellsbær, Reykja-
vík, Seltjarnarnes, Kópavogur,
Garðabær, Hafnarfjörður og fleiri
staðir koma til greina.
Uppl. sendist: magnus@vidur.is eða
gsm. 660 0230, Magnús
Ýmislegt
Bílaþjónusta
GÆÐABÓN
Ármúla 17a
Opið mán.-fös. 8-16. S. 568 4310
Það besta fyrir bílinn þinn
Alþrif, djúphreinsun, mössun, teflon,
blettun, bryngljái, leðurhreinsun.
Húsviðhald
VIÐHALD
FASTEIGNA
Lítil sem stór verk
Tímavinna eða tilboð
℡
544 4444
777 3600
jaidnadarmenn.is
johann@2b.is
 JÁ
Allir iðnaðarmenn
á einum stað
píparar, múrarar, smiðir,
málarar, rafvirkjar
þakmenn og flísarar.
FLÍSALAGNIR - MÚRVERK
FLOTUN - SANDSPARSL
MÁLUN - TRÉVERK
Ásamt öllu almennu viðhaldi
fasteigna
Áratuga reynsla og þekking
skilar fagmennsku og gæðum
Tímavinna eða tilboð
Strúctor
byggingaþjónusta ehf.
S. 893 6994
Viðhalds-
menn
Tilboð/tímavinna
s. 897 3006
vidhaldsmenn.is
vidhaldsmenn@gmail.com