Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.03.2017, Blaðsíða 37

Morgunblaðið - Sunnudagur - 26.03.2017, Blaðsíða 37
sakfella hann. Tveimur dögum síðar var Bellingham tekinn af lífi að viðstöddum fjölda áhorfenda sem fögn- uðu og stöppuðu eins og nú er gert á útitónleikum. Lýðurinn fékk svo að bjóða í garma morðingjans til að eiga til minja. Samsærisskortur Þarna var heldur ekkert samsæri á ferð. Nú kjósa yfirvöldin sennilega samsærin miklu frem- ur en morð „hinna ráfandi úlfa“. Tæknin, myndavélar á hverju strái, hleraðir símar og sjónvarpstæki sem breytt hefur verið í hlustunargræjur og taka mynd af heimamönnum eftir að þeir halda sig hafa slökkt á tækjunum. Jafnvel örbylgjuofnar hlera ef marka má skýrslur frá CIA sem Wikileaks dreifði nýverið. Bréf- ritari hefur aldrei fjárfest í örbylgjuofni, sem kemur sér vel núna. Það felst í orðinu að samsærismenn þurfa að tala saman. Einhver slíkra kann að tala ógætilega við ein- hvern eða guggna og kjafta frá til að kaupa sér hlífð eða vægari refsingu. Enn sem komið er nema hvorki símarnir né örbylgjuofnarnir hvað fram fer í heilabúi úlfanna sem ráfa. Sá nýjasti þeirra, Khalid Masood, fær þau eftirmæli frá hótelhaldaranum sem hýsti hann síðast að þar hafi farið notalegur og glaðlegur ein- staklingur, kurteis og gert að gamni sínu. „Ég er á för- um til London,“ sagði hann glaðlega þegar hann yfir- gaf hótelið. Hann laug engu um það. Áður fyrr og nú Tækniframfarir af margvíslegu tagi hjálpuðu sam- særismönnum framan af. Þeir gátu lagt á ráðin án þess að vera hleraðir. Það hringdi ekki bjalla tengd kred- itkortinu ef keypt var eitthvað sem almennt er notað til að myrða fólk. Hryðjuverkasamtök viðurkenna þá staðreynd að með hverri árás verða yfirvöld betur undirbúin og hafa ríkari heimildir en áður til að fylgj- ast með athöfnum einstaklinga, hryðjuverkamanna sem annarra. Eftir Breivik eru áburðarkaup manna vöktuð og skráð. Áður var horft til venjulegs sprengju- gerðarefnis, sérstaklega eftir hryðjuverkið í Okla- homa. Hinn 19. apríl 1995 myrtu Timothy McVeigh og fé- lagi hans 168 manneskjur í sprengjutilræði í Oklahoma og særðu 680 og ollu fjárhagslegu tjóni sem metið var á 650 milljónir dollara. Ósköpin 11. september 2001 urðu svo hryðjuverkið sem breytti allri þessari mynd og hafði afleiðingar sem enn sér ekki fyrir endann á. Samsærismenn á vegum Osama bin Laden voru vopnaðir þotum sem flogið var með farþegum og áhöfnum á hundrað hæða turna í hjarta kapítalismans. Masood var vopnaður bílaleigubíl og eldhúshnífi. Það er uppskriftin sem áróðursmenn Íslamska ríkisins gefa beinlínis upp. Enda náði Masood með sínum ein- falda búnaði að deyða að minnsta kosti 4 og særa 40! Það er ekki líklegt að hryðjuverkamenn komist yfir farþegaþotur aftur. En hnífar og bílaleigubílar liggja á lausu. Lögregluyfirvöld viðurkenna að það sé næstum ómögulegt að hafa hendur í hári allra þeirra sem gætu hugsað sér að fremja hryðjuverk. Og áhöldin sem nú eru brúkuð eru innan seilingar og þjóðfélagið getur ekki án þeirra verið. Og þeir sem ná að heilaþvo einstaklinga og „senda“ þá sem böðla á nágranna sína eru í þúsunda kílómetra fjarlægð og „samsærismennirnir“ talast ekki við. Ef þeir gerðu það ætti lögreglan möguleika. Breska lög- reglan hefur yfir þrjú þúsund manns undir eftirliti. Fólk sem talið er líklegt eða að minnsta kosti ekki ólík- legt til að fremja hryðjuverk. Masood var í þessum hópi. En eftirliti með honum var hætt svo einbeita mætti sér að einstaklingum sem meiri hætta steðjaði frá. Nálarnar í heystakki hryðjuverka En það eru margir sem hafa aldrei sýnt á spilin sín. Þeir eru hættulegastir. Þýska lögreglan telur sennilegt að um 10 þúsund hryðjuverkamenn hafi komið með þeim hundruðum þúsunda sem tekið var fagnandi, þótt úr fagnaðar- látum hafi dregið. Stór hópur fólks í lýðræðisríkjum Vesturlanda reyn- ir af miklum ákafa að koma í veg fyrir það að yfirvof- andi hætta sé rædd. Og það gerir það í góðri meiningu. En sú hin góða meining er nær því að vera meinsemd en meining. Það var aldrei bannað í Bretlandi að segja að hættan sem stafaði frá Írska lýðveldishernum staf- aði frá Írska lýðveldishernum. Hræðsluáróður og ýkj- ur öfgamanna geta svo sannarlega verið skaðleg. Það er rétt að leitast við að andæfa umræðu sem fellur í öfgafullan farveg. En það er jafnháskalegt að þagga niður umræðu sem byggir á staðreyndum. Enn verra er að neita að upplýsa fólk um slíkar staðreyndir fyrr en það er orðið um seinan. Í sumum nágrannalöndum okkar er kvartað meir og meir yfir afneitun og þöggun. Þöggunin virðist vera að koma í bakið á mönnum og styrkja stöðu þeirra sem síst skyldi. Það hlýtur að vera lexía fyrir aðra til að læra af. Og þá fremur fyrr en síðar. En er nokkur ástæða til að ætla að við séum á sömu braut og þeir sem telja sig nú hafa brennt sig svo illa, og að örðugt sé að snúa óheillaþróun við? Er ástæða til að ætla að svo sé ekki? Er það ekki spurningin? Það skyldi ekki vera. Morgunblaðið/RAX 26.3. 2017 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 37

x

Morgunblaðið - Sunnudagur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið - Sunnudagur
https://timarit.is/publication/1078

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.