Morgunblaðið - 28.04.2017, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. APRÍL 2017
✝ Ríkarður Más-son, fyrrver-
andi sýslumaður og
lögreglustjóri á
Sauðárkróki,
fæddist í Reykjavík
29. janúar 1943.
Hann lést 3. apríl
2017.
Foreldrar hans
voru Ríkarður Már
Ríkarðsson arki-
tekt, f. 4.12 1915, d.
17.11 1946, sonur Ríkarðs Jóns-
sonar myndhöggvara, f. 20.9
1888, d. 17.1. 1977, og Maríu
Ólafsdóttur, f. 20.8. 1881, d.
8.12. 1967, og Þórey Bjarnadótt-
ir, umboðsmaður Happdrættis
Háskóla Íslands, f. 28.2. 1924, d.
10.10. 2011, dóttir Bjarna M.
Einarssonar sjómanns, f. 27.9.
1900, d. 25.2. 1971, og Guðrúnar
Magneu Jónsdóttur, f. 23.5.
1902, d. 1.2. 1960. Ríkarður var
elstur sinna syst8kina, næstur
er Björn Þorgeir, f. 15.3. 1944,
og yngst er María, f. 8.2. 1946,
og óskírð tvíburasystir hennar,
f. 8.2. 1946, d. 11.2. 1946.
Ríkarður kvæntist 1966 Sig-
rúnu Aspelund, f. 11.4. 1946,
þau skildu 1991. Foreldrar Sig-
rúnar voru Georg P. Aspelund,
f. 15.2. 1915, d. 23.3. 1972, og
Júlíana Þ. Guðmundsdóttir
Aspelund, f. 11.12. 1913, d.
26.12. 2006. Sonur Ríkarðs og
Sigrúnar er Ríkarður Már, f.
18.6. 1965. Eiginkona hans er
Lilja Þorsteinsdóttir, f. 27.4.
1969. Börn þeirra eru: 1) Ást-
dóttir hennar er Ásta Lilja, f.
4.3. 1993, synir hennar eru Rík-
arður Magni, f. 29.3. 2011, og
Tristan Máni, f. 28.10. 2014. 3)
Davíð Þór Óskarsson, f. 9.4.
1979, k.h. Eva Dögg Fjöln-
isdóttir, f. 2.6. 1980, synir þeirra
eru Óskar Máni, f. 15.4. 2004, og
Emil Andri, f. 14.3 2009.
Ríkarður lauk stúdentsprófi
frá MR 1964, stundaði nám í
læknisfræði við HÍ 1964-1966 og
lauk embættisprófi í lögfræði
1975. Ríkarður var fulltrúi hjá
sýslumanninum í Barðastrand-
arsýslu 1975-1976 og hjá sýslu-
manninum í Dalasýslu 1975-
1976, hjá bæjarfógetanum í
Hafnarfirði, Garðabæ og á Sel-
tjarnarnesi og sýslumanninum í
Kjósarsýslu 1976-1977, fulltrúi
hjá sýslumanninum í Snæfells-
nes- og Hnappadalssýslu 1976
og 1977- 1983, settur sýslumað-
ur í Stranda8sýslu 1980, settur
sýslumaður í Snæfellsnes- og
Hnappadalssýslu 1982, skipaður
sýslumaður í Strandasýslu 1983,
skipaður sýslumaður á Hólma-
vík 1992 og var skipaður sýslu-
maður á Sauðárkróki 1996 þar
til hann lét af störfum 2013.
Einnig gegndi hann setudóm-
arastörfum. Hann var formaður
Rauða krossdeildar Stranda-
sýslu 1984-1992, formaður Sjálf-
stæðisfélags Strandasýslu 1986-
1991, sat í stjórn Sýslumanna-
félags Íslands 1986-1993, yfir-
kjörstjórn Sveitarfélagsins
Skagafjarðar og síðar í yfirkjör-
stjórn Norðvesturkjördæmis.
Útför Ríkarðs fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 28. apríl
2017, og hefst athöfnin klukkan
15.
hildur Ólöf, f. 2.3.
1991, sambýlis-
maður Andri Már
Magnússon, f.
26.12. 1987. 2)
Ragnar Már, f. 10.2.
2000.
Eftirlifandi eig-
inkona Ríkarðs er
Herdís Þórð-
ardóttir f. 3.8. 1948,
þau gengu í hjóna-
band 21.8. 1993.
Foreldrar Herdísar voru Þórður
Finnbogi Guðmundsson, f. 27.5.
1919, d. 24.1. 2007, og Ólöf
Hagalínsdóttir, f. 27.11. 1921, d.
10.3. 2011. Herdís var áður gift
Óskari Kjartanssyni, f. 23.4.
1949, d. 3.3. 1988. Börn þeirra
og stjúpbörn Ríkarðs eru: 1)
Hilmar Þór Óskarsson, f. 22.1.
1971, k.h. Sigríður Síta Péturs-
dóttir, f. 14.12. 1955. Börn henn-
ar eru: a) Linda Björk Hafþórs-
dóttir, f. 17.9. 1975, maður
hennar Bjarni Eyvindsson, f.
25.7. 1974, börn þeirra Kolbrún
Ósk, f. 19.2. 1994, Eyvindur Ern-
ir, f. 3.4. 2001, Margrét María, f.
24.3. 2006, og Kristófer Orri, f.
17.2. 2008. b) Pétur Þór Haf-
þórsson, f. 15.7. 1977, k.h. Helga
Eggertsdóttir, f. 27.11. 1978,
börn þeirra eru Embla Ósk, f.
30.8. 1997, og Askur Þór, f. 3.8.
2004. c) Ingi Karl Hafþórsson, f.
17.10. 1982, börn hans eru
Telma Líf, f. 26.8. 2003, Sigríður
Karen, f. 1.4. 2005, og Guðgeir
Rúnar, f. 13.4. 2011. 2) Sólveig
Lilja Óskarsdóttir, f. 3.5. 1972,
Að skrifa minningar um
pabba sinn og besta vin er erfitt,
minningarnar eru margar og
góðar. Við fórum víða vegna
starfa föður míns og ófáar voru
veiðiferðirnar, þó aðallega í
Hrófá og Selá á Ströndum.
Pabbi hafði gaman af stangveiði
og var alltaf tilbúinn að leiðbeina
yngri kynslóðinni á árbakkanum.
Seinni árin færðist þó áhuginn
meira yfir í golfið, þar fann hann
sig með Herdísi og góðum vinum
á golfvellinum og fylgdist vel
með Ragnari Má og afrekum
hans á golfvellinum. Honum var
mjög umhugað um hvað börnin
okkar Lilju væru að aðhafast og
hvernig gengi í skólanum og
þegar Ásthildur Ólöf hóf nám við
HÍ hafði hann á orði að þar væri
hún á réttri braut, hann vildi að
krakkarnir menntuðu sig.
Barnabörnin fóru með stórt
hlutverk í tilveru afa síns.
Pabbi var mjög sanngjarn
maður, og má segja að ég hafi
gengið svolítið á lagið. Á yngri
árum voru uppátækin stundum
vel yfir strikið og margt brallað
en alltaf kom pabbi og ræddi um
hlutina, það voru aldrei skamm-
ir.
Það var alveg sama hvar hann
var við vinnu eða leik alltaf
heyrði maður hjá samstarfsfólki
og félögum hversu gott væri að
umgangast föður minn. Einn af
mínum bestu vinum úr æsku
hafði orð á því við mig um dag-
inn, þegar ég lét hann vita af
andláti pabba, að hann hefði haft
mikið að segja í sínum uppvexti
þegar við vorum unglingar og
hans yrði sárt saknað.
Pabbi var einnig mikill áhuga-
maður um fótbolta þá aðallega
enska boltann, hann var alla tíð
Arsenal-maður og skráði öll
barnabörnin í Arsenal-klúbbinn
hvort sem þau héldu með Arsen-
al eða ekki. Hann hafði lengi
dreymt um að fara til Englands
á leik með Arsenal, þegar ég
hringdi í hann síðasta haust og
spurði hann hvort hann kæmi
með á leik Arsenal og Chelsea á
Emirates stóð ekki á svari og
áttum við Pabbi og Ragnar Már
ógleymanlega ferð þó svo að
veikindin væru farin að segja til
sín og ekki skemmdi fyrir að
Arsenal vann 3:0.
Þær eru margar og góðar
minningarnar um góðan mann
og væri hægt að skrifa heila bók,
en hans verður sárt saknað og
það er mjög erfitt að vera kom-
inn með símann í hönd og muna
svo allt í einu að það er ekki
hægt að hringja í hann.
Það var mikil gæfa að alast
upp með pabba mínum og ég
mun sakna hans meira en orð fá
lýst.
Þinn sonur,
Ríkarður Már Ríkarðsson.
Elskulegur tengdafaðir minn,
Ríkarður Másson, er látinn langt
fyrir aldur fram, eftir sitjum við
litla fjölskyldan og söknum og
stórt skarð er í okkar hjörtum.
Betri tengdapabba var ekki
hægt að huga sér, hann var mér
mjög kær. Hann var mjög um-
hyggjusamur, traustur og afar
nærgætinn maður. Ríkarður var
mjög stríðinn og glettinn maður
og það var gaman að vera í hans
nærveru. Tengdapabbi var alltaf
boðinn og búinn að hjálpa til og
ef hann vissi að eitthvað stóð til
var hann mættur til að veita að-
stoð. Á ferðalögum okkar var
hann fróðleikskista og alltaf
lærði maður eitthvað nýtt í
hverri ferð.
Mér er mjög minnisstætt á
brúðkaupsdegi okkar hjóna þeg-
ar hann birtist með brúðarvönd-
inn minn og sagði mér að þetta
væri eitt af því sem tengdapabb-
ar færðu tilvonandi tengdadótt-
ur sinni.
Ríkarður var einstakur mað-
ur, fjölskyldumaður mikill og var
honum umhugað um að allir
hefðu það sem best. Börnin okk-
ar nutu góðs af fróðleik afa síns
og var mjög oft hringt í afa ef
verið var að gera verkefni fyrir
skólann og varð þeim oft að orði,
hvernig getur afi vitað alla hluti.
Tíminn sem við eyddum með
honum á Hólmavík þar sem
hann starfaði sem sýslumaður
og svo síðar á Sauðárkróki með
hans yndislegu eiginkonu, Her-
dísi, og eins stundirnar sem við
eyddum með þeim hjónum á
heimili okkar í Mosfellsbæ, var
ómetanlegur og mjög minnis-
stæður.
Í veikindum sínum sýndi
tengdapabbi mikið æðruleysi og
allan tímann var hann staðráð-
inn í að sigrast á sjúkdómnum
en svo fór því miður ekki.
Ég minnist tengdapabba með
miklum söknuði en jafnframt
miklu þakklæti fyrir góðar
minningar sem munu ylja okkur
um ókomin ár.
Elsku Herdís, megi algóður
guð styrkja þig og börnin þín og
sefa sorgina.
Elsku tengdapabbi, takk fyrir
allt sem þú gafst okkur.
Þín tengdadóttir,
Lilja.
Elsku afi minn, ég á svo erfitt
með því að trúa því að þú sért
farinn og að ég geti aldrei heyrt
þig tala aftur. Ég sakna þín svo
mikið og hugsa til þín daglega.
Þú varst mér svo góður og allar
stundirnar sem við áttum saman
eru mér svo dýrmætar. Ég er
svo þakklát fyrir góðu minning-
arnar með þér og ömmu á Sauð-
árkrók.
Öll ferðalögin í kring um land-
ið, veiðiferðirnar okkar og þegar
við vöknuðum saman og fengum
okkur hafragraut og lýsi á
morgnana. Ég passaði alltaf upp
á það að þú misstir ekki af frétt-
unum og þegar við horfðum á
Gettu betur þá vissir þú alltaf
svörin við spurningunum. Þau
voru ófá skiptin sem ég hringdi í
þig þegar ég þurfti hjálp með
lærdóm, þú vissir allt og það var
svo gott að tala við þig.
Þú ert hetjan mín og fyrir-
myndin mín elsku afi. Ástar-
kveðja frá
Ástu Lilju.
Elsku afi okkar er nú fallinn
frá, hann barðist hetjulega fram
á síðasta dag og var staðráðinn í
að sigra þennan illvíga sjúkdóm
og hitta litlu langafaprinsessuna
sína.
Það var alltaf hægt að leita til
afa, alveg sama hvað það var,
þegar við systkinin vorum að
læra og okkur vantaði svör við
einhverju þá hugsuðum við bæði,
best að hringja í afa Dúdda,
hann veit pottþétt svarið.
Afi var hjartahlýr og góður
maður, ánægður með lífið og til-
veruna. Þau voru ófá ferðalögin
sem við fórum í, bæði innanlands
og utan, t.d. til Ameríku og nú
síðast í haust þegar við strák-
arnir fórum til Englands á Ars-
enal-leikinn, þessum ferðum
fylgja góðar minningar sem
aldrei munu gleymast. Það var
alltaf jafn yndislegt að heim-
sækja ykkur ömmu Herdísi á
Sauðárkrók, þegar við renndum
í hlað þá stóð afi út á plani, skæl-
brosandi og tilbúinn að taka á
móti okkur. Þessar helgar ein-
kenndust af gríni, góðum mat,
bakaríferðum þar sem keyptir
voru lögguhringir eins og afi
kallaði þá og ekki má gleyma
ferðum á golfvöllinn þar sem afi
lék á als oddi. Þegar við fórum
svo aftur í bæinn þá stóð afi úti á
plani og vinkaði þangað til við
sáum hann ekki lengur.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku afi okkar. Við biðjum al-
góðan Guð að blessa minningu
þína og veita ömmu Herdísi
styrk í þungri þraut.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt, hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vísur Vatnsenda-Rósu)
Minning þín lifir í hjörtum
okkar.
Þín afabörn,
Ásthildur Ólöf og
Ragnar Már.
Við fráfall góðs vinar, Ríkarðs
Mássonar, streyma minningar
fram og við leyfum okkur að
hverfa rúm 20 ár aftur í tímann
en þá kynntumst við Ríkarði og
hans yndislegu konu, Herdísi.
Strax þá tókst góður vinskapur
með okkur og þeim hjónum,
einnig fleiri hjónum, sem mynd-
aði sterkan vinahóp. Þessi vina-
hópur hefur ferðast mikið saman
bæði hér heima og erlendis.
Hópurinn hefur farið í útilegur
saman eða í sumarbústað og þá
hefur verið föst regla að hóp-
urinn hefur haldið heimboð á
hverju ári og skipst á að halda
það. Ríkarður var „hrókur alls
fagnaðar“ í þessum „hittingum“.
Hann sagði skemmtilegar sögur
og hafði gaman af öllu glensi og
gríni. Ríkarður var mjög hnytt-
inn í tilsvörum og átti auðvelt
með að sjá spaugilegu hliðarnar
á lífinu.
Það var öllum mikið áfall er
Ríkarður greindist með krabba-
mein á síðasta ári og urðu sam-
verustundir með honum fleiri,
þar sem reynt var að hittast
nokkuð reglulega. Farið var í
útilegu og ferðalag saman og þá
var hinn árlegi „hittingur“ eða
heimboð ekki látið niður falla.
Í síðasta heimboði, sem haldið
var heima hjá okkur hjónum,
snemma í febrúar á þessu ári
var heilsan hjá Ríkarði ekki góð,
en hann lét það ekki aftra sér að
mæta í hittinginn. Það var okkur
öllum mikil ánægja að eiga nota-
lega stund saman og þannig lifa
góðar minningar um góðan fé-
laga.
Um leið og við kveðjum góðan
félaga viljum við votta elsku
Herdísi og aðstandendum öllum
okkar dýpstu samúð.
Hermann og Dagbjört.
Skólabróðir og kær vinur hef-
ur nú kvatt jarðvistina eftir bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm. Við
kynntumst Ríkarði – Dúdda eins
og hann var alltaf kallaður –
þegar við hófum nám í Mennta-
skólanum í Reykjavík haustið
1960. Við vorum bekkjarfélagar í
D-bekknum í máladeild og út-
skrifuðumst stúdentar vorið
1964. Margar skemmtilegar
minningar eigum við frá þeim
árum en þær verða ekki tíund-
aðar hér. Dúddi lærði síðan lög-
fræði í Háskóla Íslands. Að
loknu embættisprófi starfaði
hann sem fulltrúi hjá nokkrum
sýslumannsembættum uns hann
var skipaður sýslumaður á
Hólmavík og síðar sýslumaður
Skagfirðinga með aðsetur á
Sauðárkróki.
Við, sem þessar línur ritum,
höfum lengi verið saman í spila-
klúbbi og spilað lomber hálfs-
mánaðarlega á hverjum vetri.
Það var svo fyrir 18 árum síðan
að við fórum að enda hvern
spilatíma á því að lesa Íslend-
ingasögur. Byrjuðum á Sturl-
ungu og ákváðum þá að fara um
vorið á slóðir Sturlunga í Skaga-
firði. Þá lá beint við að hringja í
gamla skólafélagann, sjálfan
sýslumanninn, og fá hann til að
vera leiðsögumaður um héraðið.
Það var Herdís sem kom í sím-
ann og þegar hún heyrði hvaða
erindi við ættum við sýslumann-
inn sagði hún án þess að hika:
„Þetta líst mér vel á og þið gistið
bara hjá okkur, nóg er plássið í
sýslumannsbústaðnum.“ Ekki
þarf að orðlengja það að við átt-
um þarna frábæra helgi og í lok
hennar voru þau Dúddi og Her-
dís gerð að heiðursfélögum í
lomber-klúbbnum. Síðan þá höf-
um við ásamt eiginkonum farið í
söguskoðunarferðir á hverju ári
og Dúddi og Herdís alltaf verið
með. Þessar ferðir hafa alltaf
verið mjög skemmtilegar og eru
sannkallaðir gimsteinar í minn-
ingunni. Í fyrstu voru söguslóðir
Sturlungu kannaðar í Borgar-
firði, Dalasýslu, Skagafirði og
Eyjafirði og m.a. siglt út í
Grímsey.
Eitt árið fórum við líka til
Rómaborgar þangað sem Sturla
Sighvatsson gekk til að fá synda-
aflausn hjá páfanum. Seinna fór-
um við svo á Njáluslóðir og á
slóðir Gísla sögu Súrssonar. Það
var afskaplega skemmtileg ferð
um Vestfirði og þá sigldum við á
víkingabátnum Vésteini frá
Bíldudal inn Geirþjófsfjörð og
gengum þar á land í fótspor
Gísla og Auðar konu hans. Leið-
sögumaður okkar þar var Jón
Þórðarson sem sagði vel frá
helstu þáttum í ævi Gísla við
hamarinn þar sem Gísli var loks
veginn. Ógleymanleg ferð.
Skarð var höggvið í hóp okkar
lomberfélaganna fyrir tveimur
árum þegar spilafélagi okkar,
Einar Ragnarsson, féll frá og nú
er heiðursfélaginn farinn líka.
Elsku Herdís og fjölskylda, Rík-
arður og fjölskylda: Við lomber-
félagarnir, eiginkonur okkar og
Gerður sendum ykkur innilegar
samúðarkveðjur og biðjum ykk-
ur Guðs blessunar. Minningin
um góðan dreng lifir, það voru
forréttindi að eiga hann að vini.
Brynjólfur, Gísli og Magnús.
Þegar ég var á leiðinni út á
land til að ná mér í starfsreynslu
eftir að hafa nýlokið lagaprófi
frá Háskóla Íslands, og hafði um
nokkra staði að velja, höfðu
margir á orði við mig að ég gæti
ekki farið og unnið fyrir betri
mann en Ríkarð Másson, sem þá
var sýslumaður á Sauðárkróki.
Það varð úr að ég fluttist norður
á Sauðárkrók og réð mig til
starfa sem fulltrúi við sýslu-
mannsembættið á Sauðárkróki.
Þetta átti eftir að verða ein
besta ákvörðun sem ég hef tekið
um ævina enda voru árin á Sauð-
árkróki bæði eftirminnilegur og
lærdómsríkur tími.
Verkefnin við sýslumanns-
embættið voru fjölbreytt og
áhugaverð og við embættið
starfaði afbragðs samstarfsfólk.
Yfir öllu vakti síðan Ríkarður
sýslumaður og gætti þess að öllu
væri vel sinnt. Ríkarður var
þannig gerður að hann treysti
starfsfólki sínu vel og maður
fékk svigrúm til að vinna verkin
en alltaf gat nýútskrifaður lög-
fræðingurinn samt leitað til Rík-
arðs sem með sína áratuga
starfsreynslu var óþreytandi við
að leiðbeina og gefa góð ráð.
Ríkarður reyndist ekki síður vel
eins og nær allir aðrir sem mað-
ur leitaði til á þessum tíma varð-
andi búferlaflutningana norður í
land og við það að koma sér fyrir
í nýju sveitarfélagi.
Á Sauðárkróki var bæði gott
að búa og vinna enda frábært
samfélag og starfsandinn á skrif-
stofu sýslumanns á þessum tíma
afar góður. Ríkarður sýslumaður
átti svo sannarlega sinn þátt í
því með ljúfmennsku sinni og
liðlegheitum. Árshátíðarferðir
suður yfir heiðar, á Húsavík og
sumarferðir eins og t.d. út í
Drangey á Skagafirði voru eft-
irminnilegar, svo ég tali nú ekki
um Parísarferðina sem ég var
svo heppinn að fá að fara í með
þáverandi samstarfsfólki mínu.
Síðar þegar kom að því að ég
fluttist yfir til Siglufjarðar og
tók þar við embætti sýslumanns
þá gat ungur sýslumaðurinn
haldið áfram að leita ráða hjá
Ríkarði ef þörf var á og fyrir það
er ég þakklátur. Þá var líka allt-
af gaman þegar þau Herdís
heimsóttu okkur til Siglufjarðar
og ógleymanlegur er dagurinn
þegar við sigldum öll saman út á
Siglunes með Silla og Hönnu
undir öruggri fararstjórn Önnu
Marie Jónsdóttur.
Eftir að við fluttum suður aft-
ur höfum við haldið góðu sam-
bandi norður og það hefur alltaf
verið sérstaklega gaman að
heimsækja þau Ríkarð og Her-
dísi, fyrst í Ártúnið og síðar á
fallegt heimili þeirra sem þau
hafa á undanförnum árum verið
að byggja sér upp við Iðutún á
Sauðárkróki.
Nú síðast heimsóttum við þau
sl. haust en þá var Ríkarður
bæði bjartsýnn og baráttuglaður
þrátt fyrir að framundan væri
harður slagur við illvígan vágest.
Það voru svo sannarlega góð
ráð sem ég fékk hér um árið
þegar mér var ráðlagt að fara
norður á Sauðárkrók til að vinna
fyrir Ríkarð Másson sýslumann,
því vandaðri og betri manni hef
ég varla kynnst um ævina. Fyrir
samstarfið, vináttuna og sam-
fylgdina við hann er ég mjög
þakklátur.
Elsku Herdís, við Rósa Dögg
biðjum góðan Guð að vera með
þér á erfiðum tímum.
Við sendum að lokum fjöl-
skyldu Ríkarðs Mássonar og vin-
um innilegar samúðarkveðjur.
Ingvar Þór Sigurðsson.
Fallinn er nú frá eftir skamm-
vinn veikindi Ríkarður Másson,
fyrrverandi sýslumaður, 74 ára
að aldri.
Hann lauk embættisprófi í
lögfræði við Háskóla Íslands
1975 og hélt þegar til starfa við
embætti sýslumanna sem hann
sinnti af kostgæfni og heilindum
og helgaði þeim starfsævi sína.
Eftir að hafa verið löglærður
fulltrúi og settur sýslumaður við
nokkur embætti sýslumanna,
var hann skipaður sýslumaður í
Strandasýslu frá 1. júlí 1983 og
síðar sýslumaður á Hólmavík frá
1. júlí 1992. Þann 1. apríl 1996
var hann loks skipaður sýslu-
maður á Sauðárkróki sem hann
gegndi allt þar til hann lét af
störfum fyrir aldurs sakir 31.
janúar 2013.
Hann var félagslyndur og
áhugasamur um málefni og hag
embætta sýslumanna. Hann sat í
stjórn Sýslumannafélags Íslands
um árabil og gegndi af kost-
gæfni ýmsum trúnaðarstörfum á
vegum þess.
Ríkarður var útivistarmaður
og hélt sér í góðu líkamlegu
formi og stundaði reglulega
sund og naut þess að leika golf
og ferðast um landið.
Ríkarður var hlýlegur í við-
móti og lagði sig fram við að
leysa öll þau mál sem hann kom
að og naut trausts íbúa embætt-
anna sem og annarra við störf
sín.
Að leiðarlokum þakkar Sýslu-
mannafélag Íslands Ríkarði
Mássyni, fyrrverandi sýslu-
manni, fyrir áratugalangt sam-
starf og árangursrík samskipti
og vottar Herdísi Þórðardóttur,
eiginkonu hans, sem staðið hefur
við hlið eiginmanns síns í erf-
iðum veikindum hans, sem og
fjölskyldu og aðstandendum hin-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Blessuð veri minning Ríkarðs
Mássonar.
Bjarni Stefánsson,
formaður Sýslumannafélags
Íslands.
Ríkarður Másson