Morgunblaðið - 20.06.2017, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. JÚNÍ 2017
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
✝ Helga Einars-dóttir fæddist
14. júní 1931 á Geit-
hellum í Álftafirði.
Hún lést 8. júní
2017.
Foreldrar hennar
voru hjónin Laufey
Karlsdóttir og Ein-
ar Jóhannsson
bændur á Geithell-
um í Álftafirði, Suð-
ur-Múlasýslu. Lauf-
ey fæddist þann 23.3. 1912 á
Sjávarborg á Seyðisfirði, hún
var dóttir hjónanna Vilborgar
Jónsdóttur og Karls Emils
Karlssonar. Einar fæddist 28.4.
1906 að Geithellum í Álftafirði,
hann var sonur hjónanna Helgu
Einarsdóttur og Jóhanns Jóns-
sonar.
Þau Laufey og Einar eign-
uðust níu börn og var Helga elst
þeirra. Systkini Helgu eru: Vil-
borg, f. 1.9. 1932, Þormóður, f.
27.9. 1934, d. 24.1. 2002, Ólafur,
Vilmar var sonur hjónanna
Hólmfríðar Oddsdóttur og
Magnúsar Sveinssonar en þau
bjuggu á Akranesi.
Börn Helgu og Guðmundar
Vilmars eru: 1) Björk, f. 26.4.
1961. Eiginmaður hennar er
Dan Brynjarsson. Synir þeirra
eru Ágúst Freyr, Hákon Valur
og Arnar Birkir. 2) Alma, f.
15.10. 1966. Eiginmaður hennar
er Emil Guðjónsson. Dætur
þeirra eru Berglind og Hildur.
3) Hlynur, f. 23.4. 1968. Eig-
inkona hans er Ingibjörg Ragn-
hildur Hjálmarsdóttir. Börn
þeirra eru Jón Ólafur, Daníel
Hjálmar, Sólveig Svava og Guð-
mundur Atli.
Helga og Guðmundur Vilmar
hófu búskap á Digranesvegi 61 í
Kópavogi. Þar fæddist þeim sitt
fyrsta barn. Um fimm ára skeið
bjuggu þau á Djúpavogi, þar
sem tvö yngri börnin eru fædd.
Mestan hluta búskapartíðar
sinnar bjuggu þau við Réttar-
holt 15 á Selfossi.
Útför Helgu Einarsdóttur fer
fram frá Selfosskirkju í dag, 20.
júní 2017, kl. 14.
f. 18.10. 1935, Jó-
hann, f. 30.7. 1937,
Þorkell, f. 15.5.
1939, d. 24.6. 1940,
Kristín, f. 10.8.
1942, Hjörtur, f.
17.7. 1953, og Leif-
ur, f. 22.12. 1955,
d. 23.5. 2005.
Helga ólst upp
hjá foreldrum sín-
um í Álftafirðinum.
Sem ung kona nam
hún við Húsmæðraskólann á Ísa-
firði. Eftir að hún fluttist úr
heimahögum til Reykjavíkur
vann hún í Þjóðleikhúsinu og við
símavörslu í Stjórnarráði Ís-
lands. Eftir að börnin fæddust
var hún heimavinnandi. Á Sel-
fossi vann Helga um tíma í
Kaupfélagi Árnesinga og sem
skólaliði í Sólvallaskóla.
Helga var gift Guðmundi
Vilmari Magnússyni, f. 3.7.1929,
d. 21.6. 2014, þau gengu í hjóna-
band 14. júní 1961. Guðmundur
Elsku mamma, þú kvaddir
þennan heim friðsæl og þakklát
hvíldinni.
Þú tileinkaðir stóran hluta af
lífi þínu uppeldi okkar systk-
inanna og lagðir metnað þinn í
að koma okkur til manns. Pass-
aðir að við værum snyrtileg og
vel til fara. Mér fannst ég
kannski ekki alltaf í nýjustu
tísku en vandað var það. Þú
gerðir allt vel. Hugsaðir vel um
heimilið, eldaðir besta matinn
og gerðir svo fallega handa-
vinnu. Þú kenndir mér að
sauma á saumvél og það eru
ófáar flíkurnar, sko tískuflík-
urnar, sem runnið hafa í gegn-
um gömlu grænu Husqvarna-
vélina. Þú hafðir mikinn metn-
að fyrir mína hönd þó að ég
kynni ekki alltaf að meta það
þegar ég var yngri og leiðsögn
þín í strákamálum var mér
kannski ekki alltaf að skapi.
Núna veit ég að þú ráðlagðir
rétt, alla vega fann ég góðan
mann sem þú kunnir svo sann-
arlega að meta. Hann átti góð-
ar stundir með þér þegar hann
stundaði nám í Garðyrkjuskól-
anum og keyrði samhliða skóla-
bílinn frá Flúðum á Selfoss, í
biðtíma fór hann oft til tengdó
sem alltaf tók vel á móti honum
og bauð kaffi og með því. Á
þessum tíma fór að bera á sjúk-
dómnum sem átti eftir að fylgja
þér ævina á enda. Mjólk eða
sykur var viðkvæðið þegar þú
helltir kaffi í bollann en það
vildi ekki festast á harða disk-
inn að kauði notaði mjólk en
ekki sykur. Þrátt fyrir að þessi
leiði gestur væri að taka sér
bólfestu í þér þá ágerðist sjúk-
dómurinn hægt og stúlkurnar
okkar muna vel yndislega
ömmu sem prjónaði á þær fal-
legustu kjóla og peysur, las og
lék við þær. Já, þig skorti ekki
umhyggju og elsku í garð
barnabarnanna. Hjálpsemi þín
og pabba var ómetanleg, alltaf
boðin og búin að taka á móti
litlum englum sem ýmist voru
veikir eða í skólafríi og vantaði
samastað í önnum foreldranna.
Enda áttir þú hug þeirra og
hlýju líka eftir að sjúkdómur-
inn hafði tekið völdin og tekið
þig að miklu leyti frá okkur,
hann skildi þó eftir skemmtileg
persónueinkenni sem fylgdu
þér til síðasta dags.
Það er erfitt að minnast þín
án þess að tala um ykkur pabba
saman, þið voruð svo samhent.
Miklir náttúruunnendur, geng-
uð á fjöll og ferðuðust um land-
ið vítt og breitt, það er varla til
sá staður sem þið hafið ekki
heimsótt. Þessa nutum við
börnin ykkar og síðar tengda-
börn og barnabörn en samveru-
stundir með fjölskyldunni voru
ykkur afar dýrmætar og þið
lögðuð áherslu á að við eign-
uðumst góðar minningar með
tjaldferðalögum, gönguferðum,
bústaðaferðum og bara allskon-
ar samveru.
Þú eyddir síðustu árunum á
Fossheimum og þar vafðir þú
starfsfólkinu um fingur þér,
þegar við fylgdum þér síðasta
spölinn sáum við vel hversu
vænt þeim þótti um þig. Þú
fékkst góða umönnun og fyrir
það erum við afar þakklát.
Þegar ég sagði vinkonu
minni að mamma væri fallin frá
og nefndi í leiðinni að ég væri
þakklát fyrir að hún hefði feng-
ið hvíldina, þá sagði hún það
hlýtur að vera afskaplega
skrýtið að kveðja mömmu sína,
mömmur eru fastarnir í lífinu
og þú, elsku mamma mín, varst
svo sannarlega fastinn í mínu
lífi.
Ég kveð þig með þakklæti,
af þér hef ég lært svo ótal
margt og notið óendanlegrar
elsku. Takk fyrir samfylgdina.
Þín
Alma.
Elsku amma.
Nú ertu loksins komin í
Paradís, það er svo gott að
hugsa til þess að þú sért ekki
veik lengur og að þið afi séuð
sameinuð á ný. En á sama tíma
er ég reið þessum hræðilega
sjúkdómi sem tók þig smátt og
smátt frá okkur. Það er sárt að
hugsa til þess lífs sem þú hefðir
getað átt síðustu 20 árin. Þó
svo að andlát þitt hafi ekki
komið á óvart þá er söknuður-
inn gríðarlegur en minningarn-
ar sem þú skilur eftir eru góðar
og munu alltaf eiga sérstakan
stað í hjarta mínu. Það var allt-
af gaman að vera hjá ykkur afa
í Réttarholtinu. Við brölluðum
ýmislegt, tíndum köngla í
Þrastaskógi, gáfum öndunum á
tjörninni brauð, lékum okkur í
garðinum og ég skemmti mér
meira að segja við að reyta
arfa. Svo á meðan afi brasaði í
bílskúrnum sagðir þú okkur
sögur og söngst „Siggi var úti
með ærnar í haga“. Stundirnar
í Róluskógi standa upp úr þar
sem við róluðum og klifruðum í
trénu fræga og gæddum okkur
á heitu súkkulaði og pönnukök-
um. Já, þú gerðir langbestu
pönnukökurnar og ég veit ekki
hversu oft við bökuðum saman.
Mér fannst svo gaman að
hjálpa þér að strá sykrinum og
rúlla upp. Toppurinn var svo að
fá að gæða sér á fyrstu pönnu-
kökunni, löðrandi í smjöri og
sykri. Með aldrinum fékk ég að
taka meiri og meiri þátt í
bakstrinum og fyrir rest gat ég
bakað þær alveg sjálf fyrir
ykkur afa.
Þú varst svo einstaklega lag-
in í höndunum og hafðir gaman
af öllu handverki, þú prjónaðir,
heklaðir, föndraðir og síðast en
ekki síst málaðir og allt gerðir
þú gullfallega. Ég dáðist alltaf
að því hvað þið afi voruð dugleg
að ganga, þið fóruð í langa
göngutúra á hverjum einasta
degi alveg þar til afi veiktist.
Þegar þú dvaldir á Fossheim-
um var ég handviss um að þú
þekktir mig ekki en þú leyndir
sko aldeilis á þér, með glottinu
og hlátrinum sá maður per-
sónuleikann skína í gegn. Það
var svo gott að sjá brosið þitt.
Mér hefur alltaf fundist við
vera líkar og ég veit að þú átt
mikið í mér, fyrir það er ég
þakklát.
Það er sárt að kveðja en ég
hlýja mér við að þú sért loksins
komin á góðan stað til afa, þar
sem þið hugsið vel hvort um
annað og ræktið fallegan garð í
Paradís.
Berglind Emilsdóttir.
Elsku amma mín, núna ertu
á leið í draumalandið góða og
ég veit að afi mun taka vel á
móti þér þar.
Margar minningar hellast yf-
ir á svona stundu og eru minn-
ingar okkar saman ótrúlega
margar.
Þær helstu eru þegar við
yngri barnabörnin vorum hjá
ykkur afa í Réttarholtinu í
nokkra daga í einu. Þá röltum
við til að gefa fuglunum á
tjörninni, tókum alla vega eina
ferð í Bónus og keyptum sun
lolly, þú gerðir margar mis-
heppnaðar tilraunir til að
kenna mér að hekla og sögu-
lesturinn fyrir háttinn er alveg
ómetanlegur.
Einna helst mun ég þó sakna
að strá sykrinum yfir pönnu-
kökurnar en pönnukökurnar
þínar eiga alltaf eftir að vera
þær bestu.
Þú hefur kennt mér margt
sem ég hef tileinkað mér sem
ung kona og héðan í frá lofa ég
þér að ég mun aldrei standa
uppi á eldhúsborði, aldrei
standa of nálægt örbylgjuofn-
inum og alltaf fá mér heita
hunangsmjólk þegar mig verkj-
ar í hálsinn.
Góða nótt, elsku amma mín,
ég elska þig og mun sakna þín.
Kysstu afa frá mér. Þín
Hildur.
Það er sárt að horfa á eftir
fólki sem manni þykir vænt um.
Helga amma var ákaflega hlý
og hjartrækin kona. Það var
alltaf yndislegt að koma í Rétt-
arholtið til ömmu og afa þar
sem ávallt var tekið vel á móti
manni og af miklum hlýhug.
Hún amma gerði alveg rosa
góðar pönnukökur, það góðar
að maður vildi helst alltaf
borða þær strax, en hún lét
mann ávallt bíða svo allir gætu
notið þeirra saman.
Á sínum síðari árum fylgdist
hún ávallt grannt með í eldhús-
inu, þegar einhverjir aðrir voru
þar við störf og vildi alltaf
hjálpa.
Þegar við krakkarnir gerð-
um okkur mjólkurhristing, kom
sú gamla alltaf og bað um að fá
„smá“ smakk. Það endaði þó
alltaf þannig að hún fékk alveg
jafn mikið og við krakkarnir.
Þegar við vorum yngri fékk
maður ömmu oft til að lesa fyr-
ir sig sögur því hún gerði það
af innlifun og var alltaf til í að
taka „eina enn“. Grimmsævin-
týrin voru mikið lesin í Rétt-
arholtinu og t.d. Rauðhetta og
Mjallhvít.
Hún var líka einstaklega lag-
in í höndunum. Hún prjónaði,
heklaði og málaði ófáar ger-
semarnar.
Við bræður nutum góðs af
því og eigum ófáar flíkurnar
sem búnar voru til af ömmu
Helgu.
Bæði amma og afi höfðu
mjög gaman af því að ferðast
og það var alltaf fjör að fá að
fara með þeim í ferðalag á
campernum. Þegar þau komu í
heimsókn til okkar norður þá
var alltaf gott að laumast til
ömmu í camperinn og fá hjá
henni einn, tvo, þrjá eða jafnvel
fjóra svokallaða ömmu-mola.
Amma bjó við heilsubrest
síðustu árin. Alzheimers-sjúk-
dómurinn rændi henni frá ást-
vinum og ættingjum hægt og
rólega, og því kom andlát henn-
ar ekki á óvart.
Mikið er maður þó þakklátur
fyrir að hafa náð að kveðja, vit-
andi það að hún hafi svifið á
nýjan og betri stað í stóískri ró
og að afi taki henni þar opnum
örmum.
Söknuðurinn er þó eigi að
síður sár. Við erum hinsvegar
mjög þakklátir fyrir allar dýr-
mætu og yndislegu minning-
arnar. Hvíl í friði, elsku amma.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordags-
ins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherj-
ardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla
stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson)
Takk fyrir allt amma,
Arnar Birkir, Ágúst Freyr
og Hákon Valur.
Hún Helga mamma Bjarkar
vinkonu minnar er dáin. Því
miður náði ég ekki að hitta
hana síðustu árin en minning-
arnar eru alltaf til staðar. Ég
minnist Helgu með gleði og
þakklæti þar sem það voru ófá-
ar stundirnar sem ég eyddi í
Réttarholtinu hjá þeim góðu
hjónum.
Þegar við Björk komum
saman úr skólanum til að fá að-
stoð í stærðfræði eða eðlisfræði
hjá Guðmundi var Helga alltaf
tilbúin að gefa stelpunum að
borða.
Hún var iðulega búin að
baka fyrir okkur sínar ljúf-
fengu pönnukökur eða eitthvert
annað góðgæti.
Helga sá allavega alveg til
þess að við yrðum ekki svang-
ar.
Ekki má nú gleyma að minn-
ast á fallega garðinn þeirra
hjóna.
Það var eins og að koma í
fallegasta skrúðgarð að ganga
um í garðinum og mátti sjá
gleði og stolt í augum Helgu
þegar hún sýndi mér hann.
Helga tók mér alltaf opnum
örmum inn á heimilið og fyrir
það er ég virkilega þakklát.
Hún var ljúf og góð kona, hélt
vel utan um fjölskyldu og heim-
ili en það var líka alltaf stutt í
glettni og grín hjá henni.
Nú er Helga búin að hitta
Guðmund sinn aftur og þau far-
in að búa sér fallegan og blóm-
legan garð á nýjum stað.
Elsku Björk, Alma og Hlyn-
ur, ég votta ykkur og fjölskyld-
um ykkar mínu dýpstu samúð.
Guð veri með ykkur.
Kveðja,
María.
Helga Einarsdóttir
✝ Guðlaugurfæddist á
Ólafsfirði 11. júní
1952. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut
þann 11. júní 2017.
Foreldrar Guð-
laugs voru Óskar
Guðlaugsson, f.
1931, d. 1984, og
Dýrleif Jónína
Tryggvadóttir, f.
1929, d. 2015. Systkini hans
eru Baldvin Páll, Sigurlín
Rósa, Óskar Jósef og Anna El-
ín.
Eiginkona Guðlaugs er Þor-
björg Árnadóttir, f. 1953, og
dætur þeirra eru Guðný Guð-
rún og Dýrleif Júlía. Börn
Guðnýjar eru Andri Þór og
Sandra Lind. Börn Dýrleifar
eru Steinrún Dalía
og Sylvía Björk.
Guðlaugur bjó í
Reykjavík 1953-
1983, þar til hann
flutti í Kópavog.
Hann var síðast til
heimilis að Borg-
arholtsbraut 53,
Kópavogi. Guð-
laugur gekk í
Vogaskóla og byrj-
aði ungur að vinna
almenna verkamannavinnu.
Árið 1987 hóf hann störf hjá
Scania-umboðinu og starfaði
þar til ársins 1995 en þá stofn-
aði hann G.T. Óskarsson ehf.
og rak það ásamt eiginkonu
sinni þar til hann lést.
Útför Guðlaugs fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 20. júní
2017, klukkan 15.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Gulli, bróðir og mágur,
það er komið stórt skarð í fjöl-
skylduna, skarð sem aldrei verð-
ur fyllt. Ekkert okkar bjóst við
þessu og var það skyndilegt og
sárt.
Það má með sanni segja að það
hafi „haustað snemma“ í fjöl-
skyldu okkar, þegar þú greindist
með krabbamein. Eftirsjá og
sorg er það sem situr eftir og eru
það þungbærar tilfinningar.
En þú skilur eftir þig góðar
minningar, sem koma okkur, sem
eftir lifum, að góðu gagni. Minn-
ingar sem gera okkur ævinlega
þakklát fyrir þær samverustund-
ir sem við áttum með þér. Ég
gæti rifjað upp margar minning-
ar hér og nú, en ég veit að það er
óþarfi.
En ég verð samt að nefna allar
samverustundir okkar á sunnu-
dögum sl. níu ár sem okkur þótti
mjög svo vænt um, ætli við höfum
ekki smakkað saman um 400 kök-
ur á þessum árum, einnig er ekki
hægt að sleppa því að minnast á
Tinna, hann naut góðs af sunnu-
dagsheimsóknum þínum en æv-
inlega fékk hann góðan kjötbita
frá þér og Tobbu.
Tinni verður glaður að hitta
vin sinn aftur.
Við héldum að þú yrðir alltaf
til staðar og við hefðum alla æv-
ina til að launa þér allt sem þú
hefur gert fyrir okkur. En ævi
hvers manns er misjöfn og sann-
ast það best í þínu tilfelli, því nú
ert þú horfinn í annan heim og
vitum við að þar verður tekið vel
á móti þér. Öll endum við þarna.
Sjáumst síðar, elsku Gulli.
Á þessum erfiðu stundum vott-
um við Tobbu og allri fjölskyld-
unni
okkar innilegustu samúð og
Guð gefi ykkur styrk.
Anna Elín og Rúnar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku Gulli frændi, ég kveð þig
með miklum söknuði en um leið
er ég afskaplega þakklát fyrir all-
ar fallegu minningarnar sem ég á
um þig, eins og t.d. þegar þú fórst
með mig að kaupa fyrstu gler-
augun mín þegar ég var 10 ára,
við völdum saman rosalega flott
blá gleraugu sem var hægt að
beygja í allar áttir, mikið var ég
hamingjusöm með þau. Góða
súkkulaðikexið frá Frón sem þú
og Tobba áttuð alltaf niðri í búð.
Þegar við hittumst á sunnudög-
um sem var sérstakur kökuheim-
sóknardagur, það var ekki venju-
legur sunnudagur nema þú
kæmir og fengir þér köku, þá
sátu allir saman inni í eldhúsi að
tala um allt og ekkert. Ég mun
halda áfram að segja Önnu Mar-
gréti sögur af þér, frændanum
sem henni þótti svo vænt um.
Þín frænka,
Halldóra Ósk.
Guðlaugur Tryggvi
Óskarsson