Víkurfréttir - 06.01.2005, Blaðsíða 13

VÍKURFRÉTTIR I 1. TÖLUBLAÐ I FIMMTUDAGURINN 6. JANÚAR 2005 I 13
með skólastarfið eins og það er í
dag. Foreldrastarfið í skólanum
er í stöðugri þróun og allur
bragur í þessu hverfi í mótun.
Mér finnst kostur við hverfið
að mikið er um fjölskyldufólk
og fólk virðist hafa svipaðan
bakgrunn. Margir hafa verið er-
lendis í námi en auðvitað erum
við öll nýbúar í hverfinu, hér í
fjallinu. En þar sem við búum
kemst maður ekki hærra og við
erum steinsnar frá Vörðunni.
Það er ómetanlegt að börnin
geti gengið í skólann og séu
örugg í því umhverfi sem við
búum í. Axel er það mikið á far-
aldsfæti að ég er stundum eins
og sjómannskona. Það er því
mikils virði að börnin eigi góða
leikfélaga og séu frjáls.”
Og Guðný heldur áfram: “Mér
finnst voða gott að geta svolítið
týnst í fjöldanum. Í vinnunni
fyrir sunnan nýt ég góðs af því
að vera Keflavíkingur, ég þekki
marga og margir þekkja mig,
sem er frábært en ég myndi ekki
vilja vera án þeirra kosta sem
fylgja því að búa á höfuðborg-
arsvæðinu m.t.t. þjónustu og
fjölbreytileika mannlífsins. Axel
sækir vinnu til Reykjavíkur en
ég til Keflavíkur og við sækjum
það besta á báðum stöðum. Við
eigum ennþá fjölskyldu í Kefla-
vík og höldum góðu sambandi
við æskufélaga. Við sækjum
ýmsa þjónustu suður eftir en
annað á höfuðborgarsvæðið.
Segja má að við séum mið-
svæðis miðað við okkar þarfir.”
Tínum bláber í afmælis–
tertuna við húsdyrnar
Hverjir eru helstu kostir þess
að búa í Hafnarfirði?
“Í fyrstu leit ég á þetta svæði
hér sem úthverfi Reykjavíkur en
eftir að hafa aðlagast þá finnst
mér við vera mjög miðsvæðis.
Ég sæki t.d. miklu minna til
Reykjavíkur en ég hélt ég myndi
gera,” segir Guðný. “Þetta er eins
og sveit í borg. Börnin eru mjög
frjáls hér og örugg. Hér við
Ástjörnina er fallegt umhverfi
og ekki alls staðar hægt að tína
bláber í afmælistertuna við hús-
dyrnar. Hér er öll þjónusta við
hendina og ég fer mikið niður
í Fjörð. Þar eru góðar verslanir,
t.d. mjög góð leikfangaverslun,
lyfjaverslun, hárgreiðslustofur
og bókasafnið skammt undan.
Hér eru líka bestu matvöru-
verslanirnar og allt til alls. Það
slær ekki á ánægjuna að hafa
Atlantsolíu hér í bænum,” bætir
Axel við.
Guðnýju finnst þjónustan á
heilsugæslustöðinni til fyrir-
myndar en það tók þau rúmt
ár að fá heimilislækni. “Ef ég
ætti að nefna eitthvað eitt sem
okkur finnst að betur mætti fara
þá eru það skipulagsmálin. Það
er nauðsynlegt að ganga betur
frá göngustígum hér í hverfinu,
sérstaklega í kringum okkur
hér efst í fjallinu og við hefðum
frekar kosið verslun en sjoppu
sem miðdepil með skólanum.
Hér stundar fólk gönguferðir
og greinilegt að fólk notfærir
sér þá útivistarperlu sem um-
hverfi Ástjarnarinnar er,” segir
Guðný. Íbúð þeirra hjóna í
Kríuásnum er mjög vel staðsett.
Þau eru í einum enda á fjölbýl-
ishúsi og hafa sérinngang beint
af bílastæðinu, sólpall baka til
og einstakt útsýni til Suðurnesja
sem er ekki verra fyrir hjón sem
bæði slitu þar barnsskónum.
“Vinir okkar fyrir sunnan stríða
okk ur óspart á því að eina
ástæðan fyrir því að við séum
staðsett hér sé vegna þess hversu
gott útsýni er til Keflavíkur. Við
séum bara í einhverri afneitun!”
Urðu Ástfangin í nem-
endaráðinu í FS
Foreldrar Axels fluttu til Kefla-
víkur frá Akranesi þegar hann
var fjögurra ára en Guðný,
eins og svo margir Suðurnesja-
menn, á ættir sínar að rekja
norður á Hornstrandir. Guðný
missti móður sína fyrr á þessu
ári en fað ir Ax els dó fyr ir
nokkrum árum. Þau eru bæði
yngst í sínum systkinahópi og
eiga bæði annað foreldri á lífi
í sínum gamla heimabæ, eldri
systkini og vini frá æskuárum
sem þau rækta sambandið við.
Gamla nemendaráðið í fjöl-
brautaskóla Suðurnesja, sem
þau áttu bæði sæti í, hittist reglu-
lega og hefur gert allar götur
síðan þau störfuðu saman á
þeim vettvangi. Einmitt á þeim
árum urðu Guðný og Axel fyrst
skotin í hvert öðru. Þau giftu sig
svo árið 1994 og í kjölfar 10 ára
hjúskaparafmælis mun þeim
fæðast þriðja barnið svo sjá má
að sveitasælan hefur haft ein-
staklega góð áhrif á hjónalífið.
Þau hafa dvalið mikið erlendis
bæði saman og í sitt hvoru
lagi. Guðný fór sem Au-pair til
Englands eftir stúdentsprófið
en Axel fór til Bandaríkjana að
loknu stúdentsprófi til náms og
til að spila með skólaliði í Penn-
sylvaníu þar sem hann lauk sínu
BA og MA námi. Guðný lauk
sínu BA námi í HÍ, fór síðan til
Pennsylvaníu og lauk námi í ráð-
gefandi sálfræði 1994.
Við spyrjum Axel hvort hann
hafi ekki ætlað sér að fara út í
pólitík. “Nei, einu afskipti mín
af pólitík voru þegar ég var í
framboði fyrir öfgasinnaða jafn-
aðarmenn þegar ég var að kenna
við FS en það var eingöngu sem
grín. Ég gæti trúað að áhugi
minn á utanríkismálum hafi
kviknað þegar ég var talsmaður
erlendra stúdenta í Pennsyl-
vaniu. Ég mátaði mig í ýmsum
störfum, kenndi t.d. sögu í FS
um tíma og var verslunarstjóri
í Samkaup svo eitthvað sé nefnt
en það er gott að vinna í utan-
ríkisþjónustunni. Það er mjög
fjölbreytilegt starf. Þar er maður
hins vegar flutningsskyldur svo
það fylgir starfinu að flytjast
milli landa.”
Við spyrjum Guðnýju hvort
hún sjái mikinn mun á þeirri
sálfræði sem hún lærði Vestan-
hafs og þeirri sem kemur frá
Norðurlöndunum. “Skólakerfið
í Bandaríkjunum er öðruvísi
uppbyggt heldur en á Norður-
löndunum. Það sem ég þekki til
sýnist mér áherslan á þjálfun,
sérhæfingu og hagnýtingu náms-
ins vera mun meiri í Bandaríkj-
unum. Meistaranámið hérna
heima og t.d. í Danmörku er
bæði mun almennara og fræði-
legra hefur mér sýnst.”
Víða liggja leiðir
Mér er ekki til setunnar boðið
enda áliðið kvölds og Axel er
langt komin að pakka niður.
Hann er á leið til Argentínu á
fund á vegum ráðuneytisins
um loftslagsmál og þarf að vera
mættur snemma út á völl. Ég
hafði ýmislegt í farteskinu til að
vinna úr eftir að hafa átt gott
spjall við þau hjón.
Stofuveggurinn, þar sem m.a. er forsíða New York Times daginn eftir
hryðjuverkin 11. september 2001. Þau bjuggu þá á Manhattan.
Egill og Fríða bregða á leik.
Hér við Ástjörnina
er fallegt umhverfi
og ekki alls staðar
hægt að tína bláber
í afmælistertuna við
húsdyrnar. Hér er öll
þjónusta við hendina
og ég fer mikið niður
í Fjörð. Þar eru góðar
verslanir, t.d. mjög
góð leikfangaverslun,
lyfjaverslun, hár-
greiðslustofur
og bókasafnið
skammt undan.
Texti og myndir: Helga Margrét Guðmundsdóttir