Morgunblaðið - 31.01.2018, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. JANÚAR 2018
✝ Sigríður fædd-ist 17. septem-
ber 1944 í Reykja-
vík. Hún lést 23.
janúar 2018 á
hjúkrunarheimil-
inu Droplaugar-
stöðum í Reykja-
vík.
Foreldrar Sig-
ríðar voru hjónin
Friðbjörg Davíðs-
dóttir, húsmóðir
og hjúkrunarkona, f. 31. októ-
ber 1913 í Flatey á Breiðafirði,
d. 4. apríl 1993, og Karl Hjálm-
arsson, póst- og símstjóri í
Borgarnesi, f. 28. desember
1912 í Nesi í Loðmundarfirði,
d. 6. ágúst 1983.
Systkini Sigríðar eru: Hjálm-
ar, f. 1943, d. 1964, Birgir, f.
ur, f. 1956, og Friðgeir Bjarni,
f. 1960. Sigríður átti heima á
Hringbraut 43, Reykjavík, fram
til ársins 1958 er fjölskyldan
flutti í Borgarnes. Hún lauk
landsprófi frá Miðskóla Borg-
arness. Fljótlega fór hún að
starfa á símstöðinni í Borg-
arnesi. Veturinn 1961-1962 var
hún í enskunámi í Brighton á
Englandi og nokkrum árum
seinna lærði hún glugga-
útstillingar í Kaupmannahöfn.
Sigríður starfaði með leik-
deild Umf. Skallagríms og var í
körfuboltaliði Skallagríms er
vann Íslandsmeistaratitil árið
1964. Hún var mikil tungu-
málamanneskja og kom það sér
vel í störfum hennar hjá Tal-
sambandi við útlönd og seinna í
Listasafni Íslands við Fríkirkju-
veg. Hún var meðlimur í Létt-
sveit Kvennakórs Reykjavíkur
og var um árabil daglegur
gestur í Sundlaug Vesturbæjar.
Útför hennar fer fram frá
Neskirkju í dag, 31. janúar
2018, klukkan 13.
1947, og Kolbrún,
f. 1950. Systir,
sammæðra, er
Hrafnhildur Hreið-
arsdóttir, f. 1938.
Uppeldissystir er
Íris Elísabet Art-
húrsdóttir, f. 1941.
Eiginmaður Sig-
ríðar var Skarp-
héðinn Sigmundur
Bjarnason, flugum-
ferðarstjóri frá
Bolungarvík, f. 1927, d. 2006.
Synir þeirra eru: 1) Karl, f.
1968, maki Sara Gylfadóttir, 2)
Hjálmar, f. 1969, maki Elín
Ólafsdóttir, 3) Óskar Bjarni, f.
1980, maki Dóra B. Ólafsdóttir.
Barnabörnin eru sjö. Tvo syni
átti Skarphéðinn frá fyrra
hjónabandi, þeir eru Jón Ólaf-
Ég kynntist Siggu sem ung
kona, nýbúin að kynnast Hjálm-
ari syni hennar, sem síðar varð
eiginmaður minn. Strax var mér
tekið afar vel af nýjum tengda-
foreldrum. Verandi utan að landi
var það mér ómetanlega dýr-
mætt að eiga hjá þeim athvarf
og stuðning. Snemma var ég
orðin heimagangur á heimilinu
og alltaf stóðu dyrnar opnar hjá
Siggu og Skarphéðni. Þau hjón-
in bjuggu lengi á Flyðrugranda
6 en eftir að Skarphéðinn féll frá
fyrir 11 árum, flutti Sigga á
Rekagranda 6. Nær oftast
bjuggum við í nágrenni við hana
og voru mikil samskipti okkar á
milli. Sigga var ekki bara
tengdamóðir mín, hún var mér
líka afar góð vinkona.
Sigga var einstaklega
skemmtileg manneskja með
mikinn húmor. Hún var afar fé-
lagslynd og það var ávallt líf og
fjör í kringum hana. Hún átti
mikið af vinkonum og var dugleg
að stunda félagslíf af ýmsu tagi.
Sundferðir voru stór hluti af lífi
Siggu og sótti hún Sundlaug
Vesturbæjar daglega á meðan
heilsan leyfði. Einnig var hún í
kór í nokkur ár.
Sigga hafði einnig mikinn
áhuga á menningu og listum.
Hún starfaði lengi í móttökunni
á Listasafni Íslands. Það starf
hentaði henni vel, bæði vegna
áhuga hennar á listum og ekki
síður vegna áhuga hennar á
tungumálum. Sem ung kona
hafði hún verið au-pair í Eng-
landi og við nám í Kaupmanna-
höfn, þannig að ensku og dönsku
talaði hún mjög vel. Einnig sótti
hún um tíma kvöldskóla og lærði
frönsku. Því hentaði það henni
afar vel að vinna við Listasafn
Íslands, þar sem hún tók á móti
erlendum gestum víðs vegar að
og kom þá tungumálakunnáttan
að góðum notum. Áhugi á listum
dró Siggu líka gjarnan á ýmsa
listviðburði.
Sigga var einstaklega glæsi-
leg kona, svo glæsileg að eftir
var tekið. Hún var mjög hávax-
in, grönn og bein í baki. Hún var
einnig mjög meðvituð um tísku
og var ávallt glæsileg til fara.
Ekki kom það mér á óvart þegar
ég heyrði af því að hún hefði ver-
ið tískusýningarstúlka þegar
hún var ung kona.
Ég minnist Siggu þó ekki síst
fyrir það hversu góð hún var.
Sem dæmi um það tók hún að
sér heimilislausan kött og pass-
aði alltaf upp á að smáfuglar
hefðu nóg að éta. Hún var sér-
lega góð amma. Meðan heilsan
leyfði var hún alltaf boðin og bú-
in að passa barnabörnin. Stund-
um langaði hana líka til bara til
að vera með þau þó enginn
þyrfti pössun. Þá fékk maður
símtal þar sem hún spurði: „Þarf
ekki að grynnka á barnafjöld-
anum hjá ykkur? Á ég ekki að
taka eitt barnið til mín í dag?“
Börnin okkar voru sérlega hepp-
in að eiga hana fyrir ömmu. Hún
hafði gaman af samveru með
þeim, tók þau stundum með í
sundlaugina og var einnig mjög
dugleg að bjóða þeim með sér í
leikhús. Það má eiginlega segja
að hún hafi séð um menningar-
legt uppeldi barnabarnanna.
Sigga stríddi við erfið veikindi
síðustu mánuðina. En minningin
sem stendur eftir í mínum huga
er af henni sem unglegri, stór-
glæsilegri, skemmtilegri konu.
Konu sem var ekki bara tengda-
móðir mín og amma barnanna
minna, heldur líka góð vinkona
til margra ára.
Blessuð sé minning hennar.
Hennar verður sárt saknað.
Elín Ólafsdóttir.
Glæsileiki og húmor eru orð
sem koma upp í hugann þegar
við, fjölskyldan á Víðimel 51,
kveðjum okkar góðu vinkonu
Sigríði Karlsdóttur. Vináttan
spannar nærri fjóra áratugi og
það er ríkuleg innistæða í minn-
ingabankanum. Sigga var hávax-
in kona, dökk yfirlitum og alltaf
smart, hvort sem hún var á leið í
Sundlaug Vesturbæjar eða á
tónleika. Þar sem Sigga fór var
hláturinn ekki langt undan, hún
var með eindæmum orðheppin
og sá oftar en ekki kómísku hlið-
ina á tilverunni, húmor hennar
var eilítið svartur á stundum.
Ása og Sigga áttu fallega vin-
áttu og brölluðu ýmislegt saman.
Sundlaug Vesturbæjar var nafli
alheimsins í þeirra huga og ef
sólin skein þá gat teygst á fund-
inum í pottinum, í góðu komp-
aníi annarra vinkvenna eins og
Guðnýjar, Emmýjar, Þóru og
Lillian svo einhverjar séu nefnd-
ar. Hist var oft yfir kaffibolla á
Víðimelnum og málefni dagsins
rædd í þaula. Sigga var vinur
vina sinna og það var gaman að
hlusta á hana segja frá uppvexti
sínum, tímanum í Borgarnesi en
þar bjó hún á unglingsárum og
hélt ætíð tryggð við bæinn.
Það var nokkuð sérstakt að
fletta Morgunblaðinu daginn
sem hún lést og sjá þá mynd af
henni ásamt liðsfélögum hennar
í Skallagrími þar sem þær voru
að hampa titli í körfubolta
kvenna. Strákarnir hennar
Siggu og Skarphéðins léku stórt
hlutverk í lífi hennar; Kalli,
Hjálmar, Óskar, Jónsi og Baddi
hafa allir eignast börn og buru
og það var sannarlega stolt
amma sem sagði frá stórum og
smáum afrekum barnabarna
sinna.
Sigga var ætíð heilsuhraust
en síðustu ár voru henni erfið,
heilsuleysi kvaddi dyra á
grimman hátt, sundferðum
fækkaði ört, þrótturinn dvínaði
en blikið í augum var þó enn til
staðar.
Hæfileikinn til að tjá sig
minnkaði, það var henni og að-
standendum þung raun. Þó að
það sé sárara en orðum taki að
sjá á eftir góðri og tryggri vin-
konu þá huggum við okkur við
það að hún sé komin á góðan
stað eftir erfið veikindi.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Blessuð sé minning okkar
kæru Siggu.
Ása Hanna, Gylfi, Helga
Maureen (Monna) og Ásta
Camilla (Milla).
Samveruna þér við þökkum
þýðlega af huga klökkum
af augum svífa saknaðs tár.
Farðu sæl til sólarheima,
samhuga vér munum geyma
minning þín’ um æviár.
(Ragnheiður G. Kristjánsdóttir)
Skammt er nú stórra högga á
milli. Sigríður Karlsdóttir, vin-
kona okkar, lést 23. janúar eftir
erfið veikindi. Siggu kynntumst
við þegar hún flutti, ásamt for-
eldrum sínum Karli Hjálmars-
syni og Friðbjörgu Davíðsdóttur
og systkinum, af Hringbrautinni
í Reykjavík í Borgarnes, þar
sem faðir hennar varð stöðvar-
stjóri Pósts og síma. Hún var þá
um fermingaraldur. Sagðist hafa
átt erfitt með að sofa fyrstu næt-
urnar sökum skorts á umferð-
arhávaða. Hún varð fljótt virkur
þátttakandi í menningar- og
íþróttalífi bæjarins, varð Ís-
landsmeistari í körfubolta 1964
með „sveitajúllunum“ úr Borg-
arnesi, setti met í kringlukasti,
lék í leikritum á vegum leik-
deildar UMF Skallagríms, rak
um tíma bíóið í samkomuhúsinu,
auk vinnu á Pósti og síma. Þegar
hún flutti frá Borgarnesi fór hún
og vann m.a. í Bretlandi og
Kaupmannahöfn.
Þegar heim kom hóf hún störf
í Reykjavík hjá talsambandi við
útlönd. Sigga giftist Skarphéðni
Bjarnasyni, fv. flugumferðar-
stjóra, sem látinn er fyrir nokkr-
um árum, og eignaðist með hon-
um þrjá syni, Karl, Hjálmar og
Óskar Bjarna. Þegar þeir uxu úr
grasi fór hún að vinna hjá Lista-
safni Íslands og var þar komin á
rétta hillu. Sigga var áberandi
glæsileg, hávaxin og dökk yfir-
litum og alveg einstaklega
skemmtileg, orðheppin og fynd-
in. Hún var afar listræn, góður
teiknari, vel lesin og tungumála-
manneskja. Hún ferðaðist víða
og meðal annars fór hún í nokkr-
ar vel heppnaðar ferðir með
okkur vinkonunum. Þær ferðir
lifa í minningunni eins og ótal-
margar aðrar sameiginlegar
ánægjustundir.
Hún var hrókur alls fagnaðar
sökum einstakrar kímnigáfu og
mikill gleðigjafi. Hún var afar
vinmörg, trygg og góð og alla tíð
hélt vinskapurinn, sem stofnað
var til á unglingsárum í Borg-
arnesi.
Við vottum sonum hennar,
Karli, Hjálmari og Óskari
Bjarna, fjölskyldum þeirra og
systkinum Siggu okkar innileg-
ustu samúð.
Hjördís, Ingibjörg, María,
Vigdís og Þorbjörg.
Sigríður
Karlsdóttir
✝ Oddur Þór Þór-isson fæddist í
Reykjavík 28. maí
1996. Hann lést af
slysförum 11. jan-
úar 2018.
Foreldrar hans
eru Margrét Magn-
úsdóttir, f. 15.5.
1967, d. 24.2. 2008,
og Þórir Ófeigsson,
f. 18.8. 1966. Sonur
þeirra er Sindri
Dagur Þórisson, f. 23.6. 1999.
Foreldrar Margrétar eru Magn-
ús Björnsson, f. 1.9. 1942, d. 26.2.
2014, og Hallfríður Kristín
Skúladóttir, f. 19.3. 1945. For-
eldrar Þóris eru Ófeigur Geir-
eru Björgúlfur Þorvarðarson, f.
7.10. 1938, og Pálína Jónsdóttir,
f. 20.12. 1941.
Oddur ólst upp í Vogahverfinu
í Reykjavík og gekk í Vogaskóla.
Hann flutti á Hellu haustið 2006
og gekk í Grunnskólann á Hellu.
Hann var um tíma nemandi í
Fjölbrautaskóla Suðurlands og
Borgarholtsskóla. Meðfram námi
og á sumrin vann hann í Reykja-
garði, Bifreiðaverkstæðinu
Rauðalæk, Glerverksmiðjunni
Samverk, AB varahlutum á Sel-
fossi og nú síðast hjá Borgar-
verki. Hann var félagi í Flug-
björgunarsveitinni á Hellu.
Oddur Þór var mikill áhuga-
maður um bíla og einkum Sub-
aru. Hann var lífsglaður, hjarta-
hlýr, uppátækjasamur og góður
drengur sem lætur eftir sig stór-
an hóp vina.
Útför hans verður gerð frá
Selfosskirkju í dag, 31. janúar
2018, kl. 14.
mundsson, f. 1.9.
1943, og Anna Mar-
grét Ögmunds-
dóttir, f. 20.6. 1944.
Dóttir Þóris er Sara
Þórisdóttir, f. 14.7.
2004. Sambýliskona
Þóris er Sigurbjörg
Björgúlfsdóttir, f.
7.5. 1970, sonur
þeirra er Úlfhéðinn
Þórisson, f. 5.9.
2007. Dætur Sig-
urbjargar eru Álfheiður Fanney
Ásmundardóttir, f. 6.4. 2000, og
Ásrún Ásta Ásmundardóttir, f.
21.1. 2002, og fóstursonur Stefán
Smári Ásmundarson, f. 5.12.
1988. Foreldrar Sigurbjargar
Í dag kveð ég elsku bróðurson
minn, Odd Þór. Skrefin eru þung,
þau þyngstu sem ég hef stigið.
Tárin eru mörg, þau flestu sem
hafa fallið.
Mikið er sárt að þurfa að
kveðja þig svona fljótt.
Sár söknuður okkar lýsir helst
þeim mikla kærleik sem þú færðir
okkur. Þín
Anna Dóra.
Elsku Oddur frændi minn lést
af slysförum og sorgin er ólýsan-
leg. Þegar Oddur kom í heiminn
var hann sólargeislinn okkar í fjöl-
skyldunni, sem nú lýsir áfram í
hjörtum okkar.
Dýrmætu minningarnar sem
við eigum frá því hann var lítill
drengur í Vogahverfinu og eftir að
hann flutti síðan á Hellu um 10 ára
aldur hjálpa okkur í þessari miklu
sorg.
Þær eru ótal stundirnar sem
við áttum saman í Vatnsdal í
Húnavatnssýslunni. Þar naut
Oddur sín vel í náttúrunni og þar
sem hann var laghentur allt frá
unga aldri þá bjó hann til ýmsa
hluti sem nýttust vel í sveitinni.
Má þar nefna útisturtu sem kom
sér vel á heitum sumardögum.
Hann bjó til ævintýralegan kofa í
sveitinni með bróður sínum, föður
og Magnúsi afa. Þessi kofi fékk
nafnið Kettlingakot og vekur enn
alltaf mikla gleði hjá yngri kyn-
slóðinni.
Þær eru margar minningarnar
úr eldhúsinu sem ég á um Odd að
baka með ömmu Haddý og var
skúffukaka í miklu uppáhaldi. En
það sem átti hug hans allan voru
bílar sem hann starfaði við til síð-
asta dags.
Ég var svo lánsöm að þegar
Oddur ákvað að koma í skóla til
Reykjavíkur þá dvaldi hann hjá
mér. Við áttum margar stundir
þar sem við spjölluðum um lífið og
tilveruna. Móðurmissirinn, þegar
hann var 11 ára gamall, var hon-
um erfiður en Oddur var umvaf-
inn kærleik ættingja og vina. Með
ást, dug og dáð sköpuðu Þórir og
Sigurbjörg dýrmæta fjölskyldu
saman. Það segir mikið til um
hversu lífið á Hellu var Oddi mik-
ilvægt því skólavistin hans í borg-
inni var stutt. Hann naut sín best
á Hellu með fjölskyldunni og vin-
um.
Um jólahátíðina hitti ég Odd í
síðasta sinn og þá ræddum við um
að hittast oftar á nýju ári. En nú
er Oddur kominn í faðm móður
sinnar og við sem lifum varðveit-
um minningarnar um ljúfan, góð-
an og yndislegan dreng.
Ég sendi ykkur allan þann
styrk og kærleik sem ég hef að
gefa ykkur, elsku Þórir, Sigur-
björg og fjölskylda, á þessari
miklu sorgarstundu. Megi minn-
ing Odds vera ljós í lífi okkar.
Elsa Lyng Magnúsdóttir
(Elsa frænka).
Við munum þegar Sigga vin-
kona hafði samband og tjáði okk-
ur að nú væri hún búin að ná okk-
ur. Hún hefði kynnst manni sem
ætti þrjú börn og þar með væru
börnin hennar orðin sex að tölu!
Toppið það, hafði hún á orði. Enn
stækkaði hópurinn er Úlfhéðinn
fæddist, saman héldu þau Sigga
og Þórir heimili og umvöfðu stóra
hópinn sinn. Þau komu sér vel fyr-
ir á Laufskálum á Hellu. Bjuggu
til fallegar minningar með sam-
verustundum, ferðuðust innan-
lands og utan og höfðu það gaman
saman. Þau voru höfðingjar heim
að sækja og hefur alltaf ríkt til-
hlökkun að líta inn hjá þeim og
eiga með fjölskyldunni gleðistund.
Oddur var ætíð brosmildur og
ljúfur. Hann var drengur góður.
Við þökkum góð kynni af
skemmtilegum strák og þeim
myndarlega unga manni sem
hann Oddur var orðinn. Við biðj-
um Guð að blessa barnið ykkar og
styrkja ykkur, elsku vinir, í sorg-
inni.
Sigríður (Sigga), Eyjólfur
(Eyi) og dætur.
Það voru sorglegar fréttir sem
við bekkjarsystkinin fengum
fimmtudaginn 11. janúar að
bekkjarbróðir okkar, Oddur Þór,
væri fallinn frá langt um aldur
fram. Óréttlæti örlaganna er oft á
tíðum yfirþyrmandi en eftir situr
minning um einstaklega góðan
vin.
Við kynntumst Oddi Þór þegar
hann ásamt fjölskyldu sinni flutti
á Hellu og byrjaði með okkur í
bekk. Oddur var ekki lengi að falla
inn í hópinn, enda var hann góður,
fyndinn, einstaklega hjartahlýr og
uppátækjasamur.
Oddur var einstakur dýravin-
ur. Við fengum það verkefni þegar
við vorum í 6. bekk að hugsa um
hænuunga í skólanum í þrjá daga,
þegar komið var að því að kveðja
ungana og kennarinn ætlaði að
skila unganum var Oddur ekkert
sérstaklega hrifinn af þeirri hug-
mynd og fékk að eiga sinn unga.
Oddur var alltaf til í sprell og
annan fíflaskap sem við tókum
upp á á þessum árum, enda var ár-
gangurinn þekktur fyrir lítið ann-
að. Þó svo að bekkurinn hittist lít-
ið eftir útskrift þá er það
samheldnin og vináttan sem rofn-
ar aldrei.
Elsku Þórir, Sigurbjörg og fjöl-
skylda, við sendum ykkur okkar
dýpstu samúðarkveðju. Hugur
okkar er hjá ykkur á þessum erf-
iðu tímum. Megi Guð fylgja ykkur
og veita ykkur styrk. Minningin
um yndislegan dreng lifir í hjört-
um okkar sem hann þekktum.
Fyrir hönd bekkjarfélaga
Grunnskólans á Hellu, árg. 1996,
Guðrún Jóna Ólafsdóttir.
Elsku hjartans gullið mitt, þú
varst svo yndislegur drengur.
Þegar þú fæddist þá var ég svo
hamingjusöm, þú varst fyrsta
barnabarnið mitt. Frá fyrsta degi
varst þú svo athafnasamur, alltaf
til í að vera að gera eitthvað. Ég
man svo vel þegar þú varst lítill
drengur, þá varstu alltaf svo dug-
legur að hjálpa mér í eldhúsinu og
langskemmtilegast var að smyrja
kökuformin og baka kökur.
Minningarnar úr sveitinni okk-
ar, Vinaminni í Vatnsdal, eru mér
dýrmætar. Þar undir þú þér vel
þar sem þú varst alltaf að smíða.
Þú byggðir kofa, bíla, blómapotta
og ýmislegt sem vantaði í sveitina.
Bílar áttu samt hug þinn allan og
ég man svo vel þegar við vorum að
keyra norður í sveitina okkar þá
fannst þér svo gaman að telja alla
bílana sem þú sást á leiðinni. Eftir
að þú fluttir á Hellu 10 ára gamall
varstu alltaf svo duglegur að
koma með strætó að heimsækja
mig og afa í Reykjavík. Síðan
fékkstu bílprófið og þá hélstu
áfram að koma í heimsókn til okk-
ar.
Elsku Oddur minn, góð-
mennsku þína sýndir þú svo vel
þegar afi Magnús varð veikur. Þá
keyrðir þú reglulega frá Hellu til
Reykjavíkur að heimsækja hann
og gátuð þið spjallað um bíla og
smíðar. Það er svo stutt síðan þú
hringdir í mig og sagðir: Nú ætla
ég að koma í bæinn, amma mín, og
þá skulum við fara út að borða
saman. Þetta yljaði mér svo mikið
og ég hlakkaði svo til. En það
bjóst enginn við þessum sorgar-
fréttum, elsku Oddur minn, og
mikið sem ég sakna þín. En það
voru margar bænir sem ég kenndi
þér og eftir einni af þeim lifðir þú:
Berðu ávallt höfuð hátt
hvað sem að þér gengur.
Verndaðu blómin veik og smá
vertu góður drengur.
Elsku Oddur minn, góði dreng-
ur, nú kveð ég þig með söknuði en
líka með þakklæti fyrir allar góðu
stundirnar og gleðina sem þú
færðir mér og að hafa átt þig.
Hallfríður Kristín Skúladótt-
ir (amma Haddý).
Oddur Þór
Þórisson
HINSTA KVEÐJA
Kominn ertu Oddur minn
annarra til heima,
við munum alltaf manndóm þinn
í minningunni geyma.
Þráfaldlega þetta og hitt
þú hafðir við að „díla“
áhugamálið eitt var þitt
að endurnýja bíla,
byrjaðir svo bara á
bæði að rífa og tæta,
að lokum vildir laga þá
líka og endurbæta.
Nú Guð faðir afléttir allri pínu
og umvefur þig í ríki sínu.
(Bj.Þ.)
Afi og amma Hrafntóft-
um 2,
Björgúlfur og Pálína.