Morgunblaðið - 08.03.2018, Side 62

Sumarbústaður í Úthlíð til sölu
Litli sæti sumarbústaðurinn okkar er til sölu. Hann er uþb. 44 fm.
að stærð, 2 svefnherbergi, svefnlofti og hita í gólfi með hitastýringu.
Mikið gróin og fjölbreytt lóð með mikla möguleika. Heitur pottur sem
þarf að skipta út. Bústaðurinn þarfnast viðhalds og kjörið tækifæri
fyrir laghenta að eignast yndislegan fjölskyldustað í fallegu umhverfi
þar sem stutt er í sundlaug, golf og verslun.
Áhugasamir sendi tölvupóst á netfangið gudjonsgata12@gmail.com
14.3 millj.
Í dag fögnum við al-
þjóðadegi kvenna og
þar sem Ísland hefur í
tæpan áratug trónað á
toppi þeirra landa þar
sem jafnrétti mælist
hvað mest í heiminum
má búast við að augu
erlendra fjölmiðla muni
að einhverju leyti bein-
ast að Íslandi í dag.
Enda ekki nema von,
við erum fyrirmynd í
jafnréttismálum og erum stolt af því.
Það sem erlendir fjölmiðlar horfa
meðal annars til eru aðgerðir sem Ís-
land hefur ráðist í umfram aðrar
þjóðir, nú síðast með jafnlaunavott-
uninni sem tók gildi 1. janúar síðast-
liðinn. Þessi lagasetning rímar reynd-
ar sérstaklega vel við yfirskrift
dagsins því þema alþjóðadags kvenna
2018 er „Press for Progress“. Með
þessari yfirskrift er verið að benda á
að til að hraða þróun jafnréttis þurf-
um við að horfa út fyrir boxið og jafn-
vel grípa í auknum mæli til aðgerða
sem hreinlega þvinga okkur til að
auka jafnréttið hraðar en ella. Til að
setja nauðsyn þessara aðgerða í sam-
hengi skal á það bent að nýjustu út-
reikningar World Economic Forum,
Global Gender Gap Report 2017,
sýna að jafnrétti muni nást eftir 100
ár. Þar er þá verið að bera saman
mismunandi þætti 106 landa, svo sem
á sviði efnahags og at-
vinnulífs, menntunar,
stjórnmála og fleira. Ef
aðeins er litið á útreikn-
inga um efnahagslegt
jafnrétti kvenna og
karla sýna útreikningar
að jafnrétti mun nást
eftir 217 ár. Þessir út-
reikningar virðast
nokkuð réttir og ef fram
fer sem horfir gæti Ís-
land jafnvel náð þeim
árangri nokkuð fyrr.
Tökum dæmi: Í dag
stýra konur 8% af 400
stærstu fyrirtækjum landsins. Af því
umhverfi sem við þekkjum gætum
við verið bjartsýn og áætlað að þessi
hlutdeild myndi hækka um 3% á
hverjum áratug hér eftir. Þetta
myndi þá þýða að konur myndu stýra
helmingi stærstu fyrirtækja landsins
svo „fljótt“ sem árið 2157. Á ég að
hrópa húrra núna? Eða á ég að
spyrja: Hvers vegna að bíða svona
lengi? Reikningsdæmið í samfélaginu
sjálfu er einfalt: Við erum jöfn að
tölu, konur og karlar. Með áfram-
haldandi sóun á mannauði og kröftum
kvenna töpum við sem samfélag í
heild. Ekki bara viðskiptalífið. Þess
vegna hvet ég alla til að nýta daginn í
dag til að hugleiða með hvaða hætti
við getum hraðað ferli jafnréttis og
þá helst þannig að björtustu spár og
útreikningar hætti að sýna okkur bið-
tíma í áratugi og aldir. Hér skal árétt-
að að biðtíminn snýst ekki um bið-
Hættum að hræðast aðgerðir
Eftir Rakel
Sveinsdóttur
Rakel
Sveinsdóttir
Höfundur er formaður Félags
kvenna í atvinnulífinu (FKA).
rakel@spyr.is
» Þetta myndi þá þýða
að konur myndu
stýra helmingi stærstu
fyrirtækja landsins svo
„fljótt“ sem árið 2157. Á
ég að hrópa húrra núna?
tíma kvenna því mesta fórnarlamb
ójafnréttis og kynjaskekkju er sam-
félagið sjálft. Í raun má segja að á
meðan við höldum áfram að nýta ekki
mannauð og kraft kvenna til fulls
blæði samfélaginu alltaf meira en því
gerði ef fjölbreytileikinn væri betur
tryggður. Jafnrétti snýst nefnilega
ekki um neitt annað en fjölbreytileika
og er því í eðli sínu andstaða við eins-
leitni. En hvernig getum við hraðað
ferlinu, til dæmis í atvinnulífinu? Það
gerum við með því að hugsa út fyrir
boxið. Hætta að vera föst í hug-
myndum og aðferðafræði sem við vit-
um að skilar engu nema áframhald-
andi hraða snigilsins. Þetta gæti
reyndar þýtt smá hugarfarsbreyt-
ingu hjá sumum, sérstsaklega þeim
sem hræðast að styðja við aðgerðir
því þeim finnst það í mótsögn við þá
almennu skoðun að einstaklinga eigi
að meta út frá hæfni og getu, óháð
kyni. Hér þarf reyndar ekkert að ótt-
ast, því í þessu erum við flest sam-
mála. Vandamálið er bara að þessi al-
menna skoðun okkar er lýsing á
samfélagi sem við viljum búa til en
ekki samfélagi sem við nú búum í. Að-
gerðir eru því oftar en ekki liður í að
komast á þann leiðarenda sem við
viljum komast á. Svona eins og að
velja sér hvaða verkfæri nýtast okkur
best, því öll stefnum við jú að sömu
uppbyggingunni. Þema dagsins,
Press for Progress, er svolítið að
benda okkur á þetta og er þar af leið-
andi dagurinn til að láta af öllum ótta
og fordómum við aðgerðir í þágu
jafnréttis og fjölbreytileika. Miklu
frekar eigum við að líta á aðgerðir í
þágu jafnréttis og fjölbreytileika sem
tól og tækifæri til að draga úr þeim
ókostum sem einsleitni felur í sér.
„Press for Progress“ er því að segja:
Bíðum ekki í 100 ár. Bíðum ekki í 217
ár. Bíðum ekki neitt, heldur breytum
hlutunum strax í dag.
62 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. MARS 2018
Helgafell fasteignasala, Stórhöfði 33, Rvk.
S: 566-0000 / helgafellfasteignasala.is
Guðbrandur Jónasson
Löggiltur fasteignasali
Helgafell fasteignasala kynnir:
Vel skipulagða 107,5 fm íbúð fyrir 63 ára og eldri á 4. hæð í þjónustu­
kjarna VR og Reykjavíkurborgar við Hvassaleiti 56­58.
Bókið skoðun hjá Guðbrandi Jónassyni lgfs í síma 896 3328,
gudbrandur@helgafellfasteignasala.is
Hvað er meira
viðeigandi á þessum
dögum, þegar vorið
er að nálgast og
okkur finnst sem ör-
stutt sé í að fyrstu
sprotar nýs lífs fari
brátt að birtast, en
að gera kviknun nýs
lífs að umfjöllunar-
efni?
Margir þekkja
vanda við að eignast
börn og að þurfa að leita á náðir
heilbrigðiskerfisins um hjálp.
Hjálpin er í formi ýmiss konar
meðferða, en ein sú algengasta
er svokölluð glasafrjóvgun sem
fjölmargir hafa nýtt sér síðustu
þrjá áratugi, stundum með afar
ánægjulegum árangri.
Ef barnlaust par hyggst nýta
sér þá þjónustu sem í boði er
hérlendis þarf það að reiða af
hendi u.þ.b. 500 þúsund krónur.
Þetta er á sama tíma og lang-
flestar aðrar læknisaðgerðir eru
stórlega niðurgreiddar af sam-
félaginu, t.d. fóstureyðingar. Við
aðra, þriðju og fjórðu meðferð
niðurgreiðir ríkið hverja tilraun
um 240 þúsund krónur, en parið
greiðir annað eins. Þetta er að
sjálfsögðu utan við all-
an annan kostnað sem
parið þarf hugsanlega
að bera, eins og vinnu-
tap, dvöl fjarri heimili
og ferðalög. En að þrá
það heitast að eignast
afkomanda virðist ekki
eiga upp á pallborðið í
þessu samfélagi.
Hérlendis kemur
samfélagið alls ekki
nægilega til móts við
fólk með ófrjósem-
isvanda. Ef par á barn
saman fyrir er enga
aðstoð að fá frá samfélaginu og
það greiðir allan kostnað sjálft.
Í löndunum í kringum okkur er
stuðningur við fólk sem á í erf-
iðleikum með að eignast börn allt
annar og meiri og víða greiðir rík-
ið fyrstu þrjár meðferðir að fullu.
Flestir gera ráð fyrir því frá
unga aldri að þegar þeir verði full-
orðnir stofni þeir fjölskyldu og
verði foreldrar. Það er því áfall
fyrir fólk þegar það kemst að því
að það þurfi aðstoð við barneignir.
Talið er að einn af hverjum sex
glími við ófrjósemisvanda. Það eru
ekki allir svo heppnir að geta látið
draum sinn rætast um afkom-
endur án aðstoðar tækninnar og
við tekur erfið þrautaganga vona
og vonbrigða.
Við þekkjum öll einhvern sem
hefur glímt eða glímir við þennan
vanda. Nú þegar er öldrun þjóð-
anna eitt helsta vandamál vest-
rænna samfélaga í lýðfræðilegum
skilningi og barneignum hefur
líka fækkað að mun. Við þær að-
stæður hefði mátt telja það bæði
sjálfsagt og eðlilegt að aðstoða
fólk við slík vandkvæði og einnig
efnahagslega hagkvæmt. En það
er öðru nær. Þessi hópur er ut-
angátta í heilbrigðiskerfinu, en
hann er þögull, enda eru þessi
vandkvæði feimnismál hjá mörg-
um og flestir bera harm sinn í
hljóði og fara í hverja meðferðina
á fætur annarri.
Þessi hópur er verulega af-
skiptur í heilbrigðiskerfinu, en
hefur með sér samtök sem nefn-
ast Tilvera. Styðjum þetta góða
og fallega málefni og gerum bet-
ur, miklu betur fyrir þennan hóp.
Eftir Karl Gauta
Hjaltason »Hérlendis kemur
samfélagið alls
ekki nægilega til móts
við fólk með ófrjó-
semisvanda.
Karl Gauti
Hjaltason
Höfundur er alþingismaður fyrir
Flokk fólksins. kgauti@althingi.is
Að eignast börn – eða ekki
Óvenjuoft hefur
þjóðvegum landsins
verið lokað í vetur
enda tíðarfar
óvenjurysjótt. Ég tel
að við Íslendingar
verðum að nota aðrar
aðferðir við vegagerð
en verið hefur.
Ég þekki best til
vega milli Reykjavík-
ur og Akureyrar og
yfir Hellisheiði. Skoð-
um fyrst leiðina frá Reykjavík til
Akureyrar. Á Kjalarnesi og fyrir
Hafnarfjall er vegurinn oft lok-
aður vegna hvassviðris í suðaustan
veðrum. Þar myndi duga að
byggja skjólvegg meðfram veg-
inum öðrum megin. Við eigum nóg
af tæknimenntuðu fólki til að
reikna út hæð og styrkleikja slíks
veggjar.
Á Holtavörðuheiði eru allt aðrar
aðstæður. Þar er hvass vindur og
skafrenningur bæði í sunnan- og
norðanáttum og hvassir strengir
frá Tröllakirkju, bæði í suðvesta-
nátt og norðanhviðum. Ég vann
við vegagerðina þegar núverandi
vegur var lagður yfir heiðina. Þá
var rætt um að leggja veginn yfir
háheiðina vestur við Holtavörðu-
vatn. Fjallvegurinn fer nú í 407
metra hæð en hefði orðið um 50
metrum lægri. Vegfarendur hefðu
losnað við versta veðrið. Þegar
vegurinn var lagður voru ekki til
tæki hérlendis til að leggja veginn
með vatninu. Nú eru til tæki til
þess en vegagerðin yrði vissulega
dýr.
Hugmynd mín er að byggja yfir
veginn þar sem veðrið er verst og
snjósöfnun mest. Það á við veginn
frá Norðurá í Heiðarsporði og
norður undir „Dæld“, um það bil
10 kílómetra kafli. Ég tel að yf-
irbygging sé miklu ódýrari lausn
en nýr vegur meðfram Holta-
vörðuvatni.
Skyggni ekkert
Þá er komið að veginum um
Línakradal þar sem talað er um að
aka „fyrir Múlann“.
Það er vegurinn frá
Hvammstangavega-
mótum og að Vest-
urhópsvegamótum,
um það bil 8 kílómetr-
ar. Á þessum kafla er
oft mjög hvasst og
mikið snjókóf, „blind-
hríð“, þótt ökufært sé
um Miðfjörð og Víði-
dal. Hjá Gauksmýri
sem er á miðri þessari
leið er vefmyndavél
frá Vegagerðinni. Ég
hef séð að þar er stundum lítið
skyggni, jafnvel svo að ekki sést í
veginn frá myndavélinni.
Næst er að nefna kafla á Öxna-
dalsheiðinni, um 4 km í Bakka-
selsbrekkunni. Þar gerir mikla
ófærð og miklu meiri eftir að sett
var vegrið á austurkantinn til að
varna því að bílar aki þar fram af.
Laga mætti báða þessa kafla með
því að byggja yfir þá.
Loks nefni ég Hellisheiði, á
milli Reykjavíkur og Hveragerðis,
sem oft lokast. Þyrfti að byggja
yfir veginn frá Litlu kaffistofunni
og austur á Kambabrún.
Með svona aðgerðum myndu
þessar leiðir oftast verða færar,
auk þess sem mikill kostnaður við
snjómokstur sparaðist.
Gefið stefnuljós
Eitt umferðarmál í lokin: Mikið
væri til bóta ef bílstjórar sem aka
út úr bílastæðum gæfu stefnuljós.
Þá sæju aðrir ökumenn miklu fyrr
að þeir væru að aka af stað. Gott
væri ef Samgöngustofa myndi
brýna þetta fyrir vegfarendum.
Yfirbyggðir kaflar
eru lausnin
Eftir Þórarin
Þorvaldsson
Höfundur er fyrrverandi bóndi og
vörubílstjóri, frá Þóroddsstöðum.
Þórarinn
Þorvaldsson
»Með svona aðgerðum
myndu þessar leiðir
oftast verða færar, auk
þess sem mikill kostn-
aður við snjómokstur
sparaðist.