Morgunblaðið - Sunnudagur - 11.03.2018, Síða 30

30 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11.3. 2018
Þ
að var lakara að sjá
flokk sem vill gjarnan
láta taka sig alvar-
lega elta ruglflokkana
þrjá á þingi í at-
kvæðagreiðslu um til-
efnislausa tillögu um vantraust á ráð-
herra.
Vanhugsað vantraust
Löng reynslan hefur kennt alvöru-
flokkum að vantrauststillögur verði að
nota afar sparlega. Fólkið í landinu
verður að vita fyrir víst að þegar slík-
ar tillögur eru fluttar sé tilefnið stórt
og ótvírætt og öllum augljóst að þar sé
mikið alvörumál á ferð. Umræðan um
þetta vantraust afhjúpaði tilgangs-
leysið.
Það eru margvíslegir fastir liðir í
þinginu sem þingmenn geta notað til
að koma sér á framfæri og til að sýna
að það munar dálítið um þá. Það eru
þættir svo sem um fundarstjórn for-
seta, sem er raunar laskaður eftir mis-
notkun en ella rétt á sér. Sama má
segja um óundirbúnar fyrirspurnir til
ráðherra. Þessi þáttur dagskrár
þingsins var hugsaður sem andstæða
við fyrirspurnir til ráðherra sem kalla
eftir skriflegu svari. Það er vitað að
embættismenn svara í raun skriflegu
spurningunum, en það breytir þó ekki
því að ráðherrann ber endanlega
ábyrgð á svarinu og hefur væntanlega
oftast lesið það yfir og samþykkt.
Heitið um óundirbúnar fyrirspurnir til
ráðherra gat virst þýða að spyrjand-
inn ætti að vera óundirbúinn. En til-
gangurinn var samt sem áður sá að
ráðherrann þyrfti ekki að vita hvers
væri von og sýndi að hann hefði vald á
sínum málaflokki og gæti svarað öll-
um þeim spurningum sem sanngjarnt
væri að spyrja hann um undir slíkum
lið.
Búmerang
Sé kostur stjórnarandstöðu til að
flytja tillögu um vantraust settur af
henni sjálfri í flokk með öðrum uppá-
komum er hann orðinn ónýtur henni.
Tilefni á borð við það sem notað var
núna, ósmekklegt og óviðeigandi póli-
tískt sprikl lögmanns í dómsal, þar
sem hann gerði í senn lítið úr sjálfum
sér og dómstólnum, getur aldrei komið
til álita sem grundvöllur tillögu um
vantraust.
Samkeyrður fréttaflutningur Stund-
arinnar og „RÚV“, sem eru komin al-
gjörlega niður á sambærilegt plan“, er
það ekki heldur.
Hæstarétti Íslands hefur vonandi
tekist að setja stóran punkt aftan við
lönguvitleysuna að þessu sinni.
Vangaveltur „fræðimanna“ um að
þessu máli verði ef til vill og jafnvel
sennilega „skotið“ til Mannréttinda-
dómstólsins, sýna að viðkomandi hefur
ekki sett sig inn í stöðu þess dómstóls
gagnvart íslenskum dómstólum og því
síður heyrt af vaxandi óþolinmæði
dómstóla víða í Evrópu gagnvart þessu
apparati, sem virðist ófært um að
marka sér skynsamlegan ramma, en
týnist í sífellu í málum sem eru fjarri
því að hafa eitt né neitt með það að
gera, hvort tiltekið ríki sé talið sinna
meginskyldum sínum í umgengni við
mannréttindi.
Þá er það
skattframtalið. Úff!
Nú er tími skattframtala. Sá tími var
heljarinnar höfuðverkur fyrir marga
hér í eina tíð.
Embætti ríkisskattstjóra hefur unn-
ið skipulega að því að skera allt flækju-
stig framtala niður í næstum ekki
neitt, að minnsta kosti fyrir okkur
þetta venjulega fólk, sem forðum tíð
þeyttist þreytt og sveitt niður að
skattalúgunni frægu fyrir lokun, hálf-
kvíðið um að vitlaust hefði verið fært af
launamiðum eða bankayfirlitum yfir á
framtalið og kannski í vitlausa dálka
og jafnvel í tímahrakinu myndi talna-
runan loks hafa verið vitlaust lögð
saman.
Mörg önnur embætti í þessu landi
hafa því miður enn nokkra tilhneigingu
til þess að láta almenning finna fyrir
sér og gera honum lífið erfiðara en
þarf. Það er eins og þau haldi að virð-
ing þeirra vaxi við það. Þau gleyma því
þar með hverjar eru grundvall-
arforsendurnar fyrir tilveru þeirra
sjálfra.
Mættu þau gjarnan horfa til þess
hvaða viðhorf virðist vera meginatriði
hjá embætti eins og Ríkisskattstjóra
gagnvart almenningi. Og má mikið
vera ef þessi viðleitni við að létta fram-
teljendum lífið léttir ekki á embættinu
í leiðinni.
Fréttabomba
Í fyrradag birtust óvæntar fréttir um
að þáttaskil hefðu orðið í háskalegri
deilu umheimsins við Norður-Kóreu.
Enn sem komið er virðist þó varlegast
að tala um meint þáttaskil, því að for-
dæmin ættu að stilla væntingum í hóf.
Háttsettir stjórnarerindrekar á veg-
um forseta Suður-Kóreu færðu frétta-
mönnum þau miklu tíðindi, frá tröpp-
um Hvíta hússins í Washington, að
Kim Jong-un, einræðisherra Norður-
Kóreu, hefði vent sínu kvæði í kross.
Hann hefði óvænt tilkynnt að nú væri
hann tilbúinn til þess að eiga fund með
erkióvininum Donald Trump, forseta
Bandaríkjanna. Þeirri viljayfirlýsingu
fylgdi að leiðtoginn myndi stöðva allar
tilraunir með kjarnorkuvopn og flaug-
ar til að flytja þau til landa nær og fjær
á meðan þessi friðarþíða stæði. Vænt-
anlega verður að skilja það svo að Kim
hugsi þetta bann á sjálfan sig sem hlé í
aðdraganda þessara viðræðna og svo
áfram ef niðurstöður þeirra gæfu til-
efni til þess.
Jafnframt kom fram, að Kim Jong-
un hefði gefið til kynna að hann hefði
skilning á því að efnahagsþvingunum
og hernaðaræfingum Bandaríkjanna
og Suður-Kóreu yrði haldið áfram í
óbreyttri mynd á þessum biðtíma.
Úr skúrk í
stórmeistara í refskák?
Embættismenn Suður-Kóreu hlóðu lofi
á Trump forseta fyrir framgöngu hans.
Þær hörðu efnahagsþvinganir sem
hann hefði fyrirskipað og fylgt eftir
Vantraust á Alþingi
og oftraust á Kim
Jong-un. Brúkist
sparlega og hristist
fyrir notkun
Reykjavíkurbréf09.03.18